Arcybiskup z Canterbury

Wyjęłam swój miecz i włączyłam oba jego ostrza. Zaczęłam powoli krążyć wokół niego

NMM: Nie pasowała jednak Księżniczce, która wyśmiała Rarity i jej kreację. Klacz nigdy jeszcze nie doznała takiego zawodu i takiej rozpaczy. W głowie kłębiły jej się najmroczniejsze myśli.

Bo że niby naiwna. ____________________ -Jeśli masz zamiar mnie zabić, zrób to sam, bez wsparcia. Chyba że chcesz być wzięty za tchórza.-" ty plugawy robalu"

-No i? Cokolwiek mówiłam, nie przeszłam na jasną stronę, więc do zdrady nie doszło. Wszystkie moje działania są na korzyść Zakonu. Źle pojmujecie hasło "zdrada".- Już chyba nigdy nie zadam się z alicornami.

-Że niby kiedy, przepraszam? -Oprócz niemocy, poczułam też złość.

-Skoro masz do mnie o coś pretensje, to oznacza że znasz jej przebieg. W takim wypadku pytanie twoje zajeżdża głupotą i bezsensowną zaczepką. Coś jeszcze, mistrzu? -Gardziłam tym kucykiem. Moja pierwsza mistrzyni była dla mnie dobra, nie to co ten buc czepliwy.

-Coś nie tak? O co chodzi?- Musiałam mieć bardzo niepewną minę, ale nie cofnęłam się. Stałam wciąż w tym samym miejscu.

Siedząc pod wodą Dearme pomyślała, że ktoś z załogi mógłby potrzebować jej pomocy Była to kolejna myśl popierająca wynurzenie się i powrót na statek. Nie chodziło o samo oddychanie - ta czynność pod wodą szła jej całkiem nieźle. Fala która ją zaatakowała pozostawiła na ciele wiedźmy kilka pamiątek, które mogły zwabić stworzenia gorsze i bardziej zawzięte od rekinów. Obserwowała fale nad sobą i czekała na odpowiedni moment.

-Hej. Co tam, mistrzu? Jakieś nowości? Coś ciekawego? Bo ja ostatnio odkryłam że Zakon jest w coraz gorszej formie. -Powiedziałam.

Luna: Meteor pękł i wysypało się z niego złoto i drogocenne kamienie szlachetne. Zecora była uradowana, podobnie jak Pinkie i Twilight.

Podeszłam do nich i kopnęłam je.

Wiedźma podpełzła do kapitana, chcąc spytać się o rozkazy, ale nie zdążyła. Zabłąkana fala zmiotła ją z pokładu, po drodze uderzając o deski i ostre krawędzie. Cholera była jedynym co w tamtej chwili przyszło jej na myśl. Gdy już znalazła się w wodzie, myślą było "mam przechlapane". I gdyby nie sytuacja, zapewne by się roześmiała. Zanurkowała mając nadzieję na to, że nie zostanie zmiażdżona przez statek. Starała się nie poddawać falom i obserwować statek.

Luna: Drzwi otwarły się i do środka wkroczyła Twilight. Podała Pinkie I Zekorze eliksir odtruwający. Chwilę później plamki zniknęły i obie poczuły się lepiej. Następnie Twilight podała im lek zabezpieczający przed truciznami i toksynami.

Zrobisz mi jakiegoś wspólnika? _________________________________________ Drzwi otwarły się przede mną. Wkroczyłam i rozejrzałam się.

Luna: I wtedy zaczął padać deszcz, który spowodował że tornado zniknęło, a pył opadł. Deszcz ten był lekki i orzeźwiający. Po chwili chmury rozeszły się, odsłaniając jasną tarczę księżyca.

Dearme wylądowała na pokładzie w pozycji zbyt poziomej, by mogła być uznana za stojącą. Po drodze mocno się poobijała i teraz rzucała przekleństwa pod adresem sztormu, Posejdona, morza i wszystkiego co się dało.Po zobaczeniu ogromu zniszczeń statku pobiegła do kapitana, zataczając się.

No do siedziby. ________ Uparcie brnęłam przed siebie. Kilka razy potrąciłam kucyki idące w przeciwnym kierunku.

Dearme nie wiedziała co z sobą robić, gdy reszta załogi odeszła wgłąb wyspy. Zeszła z pokładu i wskoczyła do wody. Zamierzała zwiedzić kawałek przybrzeżnej rafy, gdy niebo zaszło chmurami, a statek oderwał się od brzegu. Szybko wdrapała się na statek.

Gdy się mu dało sok jabłkowy...

Skype. Psycholog czy psychiatra?

Nie, wolę "Kolumbijski krawat" Lobotomia?

Ugryzłabym telefon za karę i sama zostałabym dilerem. Co byś zrobił, gdyby przyszedł do Ciebie Śmierć na herbatkę?

Ban, bo Balcerowicz musi odejść.

Straganów? W bazie Sithów? ___________________________________ Omijałam wszystkie kucyki na swojej drodze.