OneTwo

Imię: Carl Sawant Rasa: Jednorożec Wiek: 17 Wygląd: Cutie Mark: Koło zębate Zawód: Budowniczy maszyn napędzanych magią Charakter: Sawant jest bardzo interesującym przypadkiem kucyka. Bardzo prawdopodobne, że cierpi na niezbadaną przez equestriańskich lekarzy chorobę. Objawia się ona problemami w funkcjonowaniu w społeczeństwie. Carl ma problemy w nawiązywaniu kontaktów interpersonalnych. Nie potrafi on odczytywać poprawnie emocji z ust innego kucyka. Podczas rozmowy wypowiada się w sposób aż zbyt prosty i ma tendencje do zadawania oczywistych pytań. Podczas rozmowy nie używa wielu słów. Jednorożec ma również problemy z odczytywaniem ironii lub metafor. Historia: Nasz bohater urodził się w Manehattanie w niczym specjalnie nie wyróżniającej się rodzinie. Jego ojciec był wojskowym, a matka nauczycielką. Nic nie wskazywało na problemy w jego rozwoju, jednak gdy miał dwa lata zdarzyła się tragedia. Nie pilnowany Carl wypadł przez balkon I spadł z pierwszego piętra. Młody źrebak cudem przeżył, jednak nie obyło się to bez konsekwencji jego upadek spowodował prawdopodobnie zmiany w funkcjonowaniu jego umysłu. Stał się osobą z którą trudno było się porozumieć. Co ciekawe wyostrzyły się u niego inne umiejętności. Matka była zaniepokojona i zdecydowała się poradzić u lekarzy jednak ci byli bezradni wobec takiego przypadku. Ostatecznie Sawant poszedł do najzwyklejszej szkoły, gdzie uczyła jego matka. Niestety okazało się, że przez swój przypadek nie radził sobie z innymi kucykami. Był bardzo mocno szykanowany przez innych. Przerwy w szkole spędzał zwykle sam mimo, że nieudolnie próbował nawiązywać nowe kontakty. Jako uczeń bardzo dobrze sobie radził z matematyką oraz miał dobrą pamięć. W pewnym momencie problemy zaczęły się nasilać i matka podjęła dla dobra swojego syna zdecydowała się samotnie wychowywać syna w domu rezygnując przy tym z pracy. Ojca nie było często w domu, ponieważ był wojskowym i nie był zbytnio zainteresowany swoim synem. Matka wiedziała o zainteresowaniu i talencie syna przedmiotami ścisłymi. Starała się wobec tego je rozwijać. Pewnego dnia poszli do miejscowej biblioteki. Młody kucyk był tak zafascynowany tym miejscem, że został tam do jej zamknięcia pochłaniając różnego rodzaju pozycje z zakresu matematyki, fizyki, mechaniki i innych ścisłych przedmiotów. Często tam również wracał. Pewnego dnia matka zabrała go na targi maszyn i Carl był pod wrażeniem znajdujących się tam wynalazków. Od zabawek po maszyny przemysłowe. Postanowił on zbudować zabawkę kucyka przyjaciela. Męczył się z tym zadaniem niesamowicie. Na koniec tchnął w urządzenie magię. Zdobył on w tej samej chwili swój cutie mark. Nie było to nic specjalnego. Prosta zabawka która dzięki magii mogła się poruszać, jednak Sawant uwielbiał się tym bawić I traktował go nieco jako towarzysza. Był bowiem bardzo samotny. Rozwijał on więc swoje umiejętności w tej dziedzinie. Budował on proste urządzenia jakie widział w książkach takie jak budzik czy lunete I inne. Gdy był starszy nie potrzebował już aż tak dużej opieki matki, która ostatecznie wróciła do pracy w szkole. Z racji, że mieszkał dość daleko on biblioteki, a chciał tam spędzać jak najwięcej czasu. Zbudował on coś w rodzaju magicznej hulajnogi napędzanem magią. Było to jego największe osiągnięcie w dziedzinie tworzenia urządzeń napędzanych magią. Nie czuł się jednak szczęśliwy miał poczucie tego, że jest bardzo samotny I nie jest w stanie przez to wykorzystać maksimum swoich możliwości. Brakowało mu jakichkolwiek przyjaciół. Po długiej rozmowie z matką podjął trudną decyzje o opuszczeniu rodzinnego domu. Pojechał więc na hulajnodze na stacje kolejową I wyruszył do Canterlotu szukać magii przyjaźni. Cel: Znaleźć prawdziwych przyjaciół lub ich zbudować za pomocą swoich umiejętności i magii. Uwagi: Sesja z tą postacią była już prowadzona przez Alexusa, jednak wspólnie napisaliśmy tylko cztery posty. Czuje przez to spory niedosyt. Jeśli przyjmiesz tą postać to mogę kontynuować swoją starą rozgrywkę lub rozpocząć od nowa. Bez większego znaczenia dla mnie.

Jeśli chcesz komputer tylko do tworzenia grafiki, jak rozumiem nie aż tak zaawansowanej 3D wykorzystywanej w grach. Nie będziesz więc potrzebował wielkich mocy obliczeniowych. To polecam ci laptopa z powodu mobilności. O tuning się nie martw on jest potrzebny właśnie do gier kiedy już nowe tytuły nie działają na wysłużonym komputerze. Jednak nieco łatwiej będzie ci konkretniej doradzić kiedy byś powiedział co znaczy dla ciebie przystępna cena.

Imię: Secret Wish to jej wymyślone imię, które używa. Nazywa się inaczej, ale nie zdradza tego praktycznie nikomu. Wiek:22 Rasa: Pegaz Płeć: Klacz Wygląd: Talent: Klacz wyćwiczyła niemal do perfekcji zdolność koncentracji, za pomocą technik jakich się nauczyła. Jej talent pozwala na maksymalnie skupienie podczas wykonywania czynności. W takim stanie nic ją nie jest w stanie rozproszyć i osiąga w ten sposób lepsze rezultaty. Cutie mark: Złota idealnie idealnie wyważona waga. Żadna z szalek się nie przechyla. Symbolizuje ona równowagę. Wierzy ona w balans pomiędzy takimi elementami jak przyjaźń, duch, ciało, umysł i bogactwo. Historia: Klacz urodziła się w Windsoar w niezbyt zamożnej rodzinie, która utrzymywała się z pracy w miejscowej fabryce pogody. Dla rodziców praca w tym miejscu była wszystkim co mieli i zabrali źrebice do słynnej fabryki. Młodej klaczy nie podobało się to miejsce i poprzysiągła sobie, że nie będzie tam pracować. Spowodowało to duży konflikt między nią a rodzicami. Cała ta sytuacja zrodziła duże niezadowolenie, ponieważ rodziciele cały czas sugerowali swoją wizje jej kariery. Budziło to dosyć duży konflikt. Często nie było jej w domu, ponieważ spędzała czas z rówieśnikami, dbając o swoją kondycje. Secret była bardzo inteligenta jak na swój wiek, więc zainteresowała się nieco ambitniejszymi książkami o historii, filozofii. Budowało to jej poglądy oraz poczucie, że jest wyjątkowa. Lubiła też spędzać czas z koleżankami. Potrafiła świetnie słuchać i rozwiązywać ich problemy działaniem lub dobrą radą. Umiała się świetnie zorganizować skoro potrafiła pogodzić tyle czynności jednocześnie. Im była starsza tym była bardziej zmotywowana aby uciec z domu. W końcu się na ten krok zdecydowała i poleciała do Detrot. Spotkała tam też mistrza ze wschodu z Ib`Xian. To właśnie on odkrył jej talent i pokazał jej, jak wykorzystywać potęgę skupienia. Nauczył ją, wszystko co umiał od filozofii po sztuki walki. Przybrała też swoje nowe imię Secret Wish. Pegazica zrozumiała, że zasługuje na więcej od życia. Nie wiedziała, jednak do końca co ma robić. Mentor jej mówił, że do końca nie rozumie siebie i musi znaleźć własną drogę w ogrodzie równowagi. Zdecydowała się ona przemierzyć Equestrie, by lepiej zrozumieć świat. Cały czas się rozwijała poprzez rozmowy z innymi kucami. Pełniła ona nieco rolę wędrownego filozofa. Ostatecznie trafiła do Ponyville, gdzie docelowo był to kolejny przystanek w podróży. Zauważyła jednak informacje o wyprawie do Edenu. Poczuła, że to właśnie tam musi się udać, by odkryć swoje prawdziwe powołanie. Nawet sam jej nauczyciel mówił o zieleńcu, do którego musi wyruszyć. Będzie to też dla niej wspaniała okazja, by poznać interesujące kuce oraz rozwinąć nowe umiejętności oraz wyeliminować swoje słabości. Charakter: Secret Wish jest postacią na pierwszy rzut oka bardzo tajemniczą, która stroni od spędzania czasu z innymi. Tak jednak nie jest. To osoba, który lubi rozmawiać z innymi na przeróżne tematy. Zadawać pytania, które zmuszają osobę do chwilowego zastanowienia się. Sama odpowiada często nie wprost, stosując przenośnie i wyszukane metafory. Kuce często tego nie rozumieją, ale ona poprzez rozmowę stara się zawsze wyciągnąć coś dla siebie i dać innym inspiracje. Jest świetnym słuchaczem. Podróżniczka ma wbrew pozorom bardzo pozytywne nastawienie do życia i zawsze jest chętna do pomocy. Ma ona ogromne nakłady optymizmu i bije od niej pewność siebie. Stara się cały czas rozwijać i uczyć nowych umiejętności. Myśli ona w sposób nieszablonowy. Niestety klacz nie jest pozbawiona wad. Jej największą słabością jest arogancja, ze względu na wywyższanie się. Drugim mniejszym problemem jest obrażanie się, kiedy coś nie idzie po myśli podróżniczki. Jej nawykiem jest prowadzenie medytacji, która jest jej ćwiczeniem i sposobem na wspaniałą koncentracje. Dwa razy dziennie na początku i końcu dnia lewituje w powietrzu. Całkowicie się wtedy wycisza. W takim stanie praktycznie nic jej nie odciągnie od rutynowego zwyczaju. Umiejętności: Secret potrafi dobrze walczyć kopytnie. Dodatkowym jej atutem jest zdolność koncentracji, która pozwala się skupić na konkretnym przeciwniku. W ten sposób może wykonać ciosy w słabe miejsca lub zastosować lepsze uniki podczas walki. Jednakże jest to tylko skuteczne przy walce z jednym oponentem. Kiedy walczy z grupą wrogów nie jest w stanie skoncentrować się na kilku antagonistach. Wyposażenie: Wędrowczyni ma niewielki plecak, z którym zawsze podróżuje po Equestrii. O dziwo nie ma w nim wielu przedmiotów jak na obieżyświata. Jest w nim jej kalendarz z piórem plus zapas atramentu w którym codziennie na koniec dnia planuje, notuje, rozmyśla, podsumowuje. Nikomu nie pozwala go ruszać, ponieważ dla niej jest to najważniejsza rzecz jaką posiada. Bukłak na wodę, pojemnik na jedzenie. Dodatkowo podstawowe przedmioty każdej szanującej się klaczy, które pozwalają jej dbać o jej wygląd. Celowo nie ma wielu przedmiotów, ponieważ prowadzi życie pełne wyrzeczeń.

Mi się nigdzie nie spieszy, więc aż tak nie przejmuj się częstotliwością odpisywania. Chociaż przyznam, że optymalnie byłoby odpisywać w przeciągu 24h, ale jeśli nie jesteś tego w stanie osiągnąć z ważnych dla ciebie powodów to nie będę z tego powodu płakać. Co do wielkości odpowiedzi. Sam lubię je pisać długie, ale nie wiem czy w warunkach gry to się sprawdzi. Nie opisujemy przecież długiej historii tylko najbliższe wydarzenia. Posty w mojej sesji były odpowiednie. Można je pewnie nieco rozbudować dodać jakiś ciekawy szczegół, ale nie popadajmy w przesadę. Długość posta to element neutralny jakości sesji, ale jeśli ci to pomoże to nie widzę problemu.

W głowie Carla pojawiały się myśli, że czas się przełamać i nawiązać z kimkolwiek dialog. Wiedział, że na porażce nic nie może stracić i w razie czego będzie próbował dalej aż osiągnie swój cel. Po krótkiej drzemce pełny motywacji ruszył do recepcji aby się zapytać osobę stojącą za ladą. - Dzień dobry. - Carl przywitał się z dużą dozą niepewności i po chwili dodał. - Chciałbym pomóc komuś. Jego serce waliło jak opętane i z niecierpliwością czekał na odpowiedź recepcjonistki. Wiedział, że jego wypowiedź nie zdobędzie złotych ust, ale dla niego najważniejsze było, że spróbował.

Carl postanowił się rozejrzeć po stacji kolejowej w Canterlocie i poszukać informacji dla przyjezdnych o ile takowa istnieje. Potrzebował on informacji na temat miasta oraz kupić jakiś plan stolicy, który ułatwiłby mu poruszanie się po mieście. Czuje się on mocno przytłoczony tłumem jaki zobaczył na stacji i ostatecznie doszedł po chwili do wniosku, że dworzec nie jest najlepszym miejscem na zawiązywanie nowych relacji.

Oto i moje pierwsze podanie! Nieco się rozpisałem. Mam wrażenie że postać bardzo interesująca. Imię: Fairy Harvest Ksywa/Przydomek: Villagenia Rodzina: Nigdy nie dane mi było poznać prawdziwych rodziców. Jednak miałam wspaniałych rodziców zastępczych kuców ziemnych wychowując się na farmie nieopodal Manehattanu. Wiek: 15 Rodzaj: Jednorożec Charakter: Jestem klaczą o charakterze mocno introwertycznym. Wyjątkowo pracowitą i opanowaną. Ciężko również pracuje w swojej pracowni nad swoimi wynalazkami a do tego potrzebuje świętego spokoju. Nie oznacza to że nie lubię spędzać czasu z innymi kucykami. Jednak po pewnym czasie czuję zmęczenie i chęć do zmajstrowania jakiegoś wynalazku. Prawdą jest też, że moje wychowanie na wsi sprawia, że nie potrafię się zawsze dobrze zachować. W Canterlocie mawiają "Kuc wyjdzie ze wsi, ale wieś z kuca nigdy" Jest postacią inteligentną i mam znajomość w maszynach, ale nie mam dużej wiedzy o świecie po za pewnymi naukami ścisłymi oraz rolnictwie. Jestem silniejsza i zwinniejsza od typowego jednorożca, jednak przegrywam z nimi na umiejętności magiczne. Odpowiednio się jednak wspieram swoimi wynalazkami. Wygląd: http://img835.imageshack.us/img835/4245/mlppbf.jpg Uroczy Znaczek: Młotek z magiczną poświatą Specjalny talent: Tworzenie urządzeń/maszyn napędzanych magią Historia: Moje początki skrywają pewne tajemnice, ponieważ jako jednorożec wychowywałam się na farmie kuców ziemnych. Pewnego dnia jeden z ogierów z wioski nieopodal Manehattanu nieopodal Kryształowych Gór przy rutynowych pracach na polu znalazł wygłodzone i wychłodzone źrebie. Nikt nie wie dlaczego, jednak zaopiekowano się mną jak rodzonym kucykiem. Dzieciństwo pośród kucy ziemnych jako jedyny jednorożec nie było łatwe. Nigdy nie byłam równie szybka oraz silna jak moje bracia i siostry, co było czasem obiektem drwin. Mimo wszelkich starań nigdy nie udawało mi się nawet zbliżyć do swoich rówieśników. Moja magia z przyczyn wiadomych została zaniedbana starałam się sama doskonalić jednak bez większych rezultatów. Pewnego dnia moja przybrana rodzina zabrała mnie na kilka dni do pobliskiego miasta Manehattanu odbywał się doroczny jarmark. Moja rodzina była znana ze wspaniałych gruszek, zbóż oraz wspaniale zdobionych drewnianych figurek. Podczas gdy moi rodzice sprzedawali swoje wyroby ja postanowiłam trochę się oddalić od straganu. Po pewnym czasie się zgubiłam swoich przybranych braci. Nieco zrezygnowana znalazłam dziwne miejsce gdzie jest dużo i tych mniejszych oraz tych większych jednorożców. Była to miejska biblioteka. Z zaciekawieniem wędrowałam po środku wzbudzając zainteresowanie pozostałych. W pewnym momencie podszedł do mnie bibliotekarz. Zapytał mnie. Zgubiłaś się u nas? Bez wahania i namysłu odparłam - Tak U bibliotekarza było widać, że nie jest ani trochę tym widokiem zdziwiony i odpowiedział. Nie dziwi mnie to moja droga. Z pewnością chciałabyś coś poczytać jednak nie wiesz co, ponieważ tutaj wybór książek jest przeogromny. Pozwól że zaproponuje ci tą książkę - Używa magii by zabrać książkę z półki - Kiedy byłem mały wprost ją uwielbiałem - W jego głosie było słychać pasje. Byłam tym bardzo zdziwiona ale przyjęłam jego prezent i udałam się podobnie jak inne kucyki oddać się lekturze. Ze zdumieniem jednak odkryłam, że nie umiem czytać. Moi rodzice byli analfabetami i nie widzieli potrzeby aby uczyć mnie tej umiejętności. Ważniejsza była praca na roli. Czułam, jednak, że tak jak pozostałe jednorożce powinnam się nauczyć tej umiejętności. Ostatecznie przejrzałam obrazki których było pełno w tej książce dla małych kucyków. Rodzice z pewnością się o mnie niepokoili, więc zdecydowałam się powiedzieć bibliotekarzowi prawdę o tym, że wychowują mnie kuce ziemne i nie potrafię czytać, jednak bardzo chciałabym się nauczyć. Bibliotekarz był nad wyraz hojny zrozumiał moją sytuacje. Pomógł mi znaleźć rodziców na straganie i co najważniejsze wręczył mi w prezencie kilka książek. Powiedział też, że jestem w bibliotece zawsze mile widziany. Wróciłam do rodziców którzy byli na mnie bardzo zdenerwowani. Kiedy skończył się jarmark nie mogłam się doczekać kiedy będę mogła oddać się nauce czytania. Robiłam to zawsze kiedy miałam odrobinę wolnego po pracy na roli. Było to o tyle trudne, ponieważ nie miałam żadnego nauczyciela. Trud się opłacił i ostatecznie z dumą mogłam powiedzieć potrafię czytać. Książki się szybko skończyły, a kiedy pojawiała się okazja przybywałam do bibliotekarza po kolejne pozycje. Moja rodzina nie należała do najzamożniejszych, ponieważ pracowaliśmy na przestarzałych metodach. Potrzebne były innowacje. Na jednym z jarmarków wypatrzyłam maszyny, które usprawniały prace na roli. Były one jednak bardzo drogie i nie było ich na nie stać. Podjęłam decyzje, iż skoro potrafię czytać to potrafię czytać również książki o budowie takich urządzeń. Zdziwiony bibliotekarz po moich namowach znalazł na ten temat pozycje. A ja przystąpiłam do zapoznania się z technologią. A to wszystko po to by być przydatną w rodzinie! Znałam się na rolnictwie pilnie pracowałam na roli, a w wolnych chwilach analizowałam schematy i myślałam jak powinno to wszystko działać. Budowałam maszynę która pomogłaby wyjść rodzinie na prostą. Kosztowało mnie to wielki trud jednak udało się tchnęłam w moją młocarnie magię. Maszyna zaczęła pracować skutecznie oddzielając ziarno od kłosów. Ja padłam z wyczerpania a kiedy po pewnym czasie się ocknęłam okazało się że jako ostatnia zdobyłam swój cutie mark - młotek z magiczną poświatą. Rodzina była ze mnie niezwykle dumna na kolejnym jarmarku udało się sprzedać rekordową ilość zbóż dzięki mojej maszynie. Ja jednak nie poprzestałam na jednej maszynie i budowałam to coraz kolejne kosiarki, prasy itp. Wszystkie one pomagały mojej rodzinie. Była to moja pasja i nie ograniczałam się tylko do zastosowań rolniczych. Tworzyłam też dla siebie odpowiednie urządzenia takie jak luneta lub budzik. Nadszedł jednak czas by spróbować przygód po rozmowie z rodziną uznaliśmy, że tracę swój potencjał na farmie i muszę spróbować rozwijać swój potencjał. Chce się udać do Canterlotu. Tam zawsze coś się dzieje i ludzie z talentem są potrzebni. Kto wie może sama księżniczka Celestia znajdzie zastosowanie do mojego potencjału. Cel: Poznać prawdę o swoim pochodzeniu, jeśli to możliwe spotkać swoich rodziców. Stworzyć inteligetną maszynę zdolną do porozumiewania się z kucykami. Wyruszyć na wspaniałą wyprawę. Zostać najsłynniejszym konstruktorem urządzeń w całej Equestrii.

Droga Księżniczko Twilight Sparkle, Ja osobiście będę stał na nieco smutnym stanowisko, że u nas magia niestety nie istnieje. Owszem możemy nazwać ją technologią, ale w moim przekonaniu to nigdy nie będzie takie samo. Nasze światy zbyt bardzo się różnią pod tym względem. Sam jestem studentem jak to nazwałaś magii. Ja jednak nigdy bym się tak siebie nie nazwał. Zajmuje się informatyką czyli dziedziną która zajmuje się przetwarzaniem najróżniejszych informacji. Za pomocą urządzeń zwanych komputerami. Dzięki temu jestem w jedną sekundę wysłać wiadomość do mojego przyjaciela na drugim końcu świata, albo wykonać obliczenia, które zajęły by ci przynajmniej tydzień jak nie więcej. Można to oczywiście nazwać magią, jednak wszystko działa w oparciu o różne dziedziny nauk w tym wypadku fizyki i matematyki. U nas każdy cywilizowany człowiek używa owej maszyny i korzysta z wielu dobrodziejstw błyskawicznego przetwarzania informacji. Czy to oznacza, że u nas każdy jest czarodziejem? Po co więc magowie informatyki? Otóż u nas nie ma problemów z korzystaniem z wielu technologicznych dobrodziejstw przez zwykłą osobę. U nas problemem jest skonstruowanie owych maszyn lub ich modyfikacja tak by nam odpowiednio służyły. Co ciekawe u nas każdy jest w stanie stworzyć taką maszynę o ile ma odpowiednią wiedzę z odpowiednich dziedzin nauki i determinacje. Powiem więcej nawet w Equestrii jesteście stworzyć taką maszynę i aby ją stworzyć nie musicie w tym celu używać żadnej magii. Co do drugiego pytania jestem w stanie ci powiedzieć, że u nas jedną z najbardziej dynamicznie rozwijających się dziedzin jest informatyka, o jej dobrodziejstwach ci powiedziałem. Z pewnością jest to technologia która zmieniła u nas najwięcej w ostatnich latach. Genetyka jest również warta uwagi jednak ze z powodu, że opiera się na biologii jest to niemal dla mnie coś czego zupełnie nie rozumiem. Między innymi pozwala nam leczyć choroby, które wcześniej były śmiertelne. Dziedziny nauki które są niepotrzebne? Tak jakby się zastanowić to wszystko co ma zastosowanie i może pomóc ludziom jest godne uwagi. Problem oczywiście występuje jeżeli dana dziedzinę nauki wykorzystujemy w złych celach przykładowo za pomocą energii atomowej jesteśmy w stanie wytworzyć ogromną ilość energii, która pozwoli nam dla przykładu napędzać nasze wytwory technologiczne. Jednak tą samą energie człowiek jest w stanie wykorzystać aby stworzyć bombę które może zniszczyć całkowicie miasto. Z poważaniem OneTwo

W sumie jak oglądałem MLP:FIM to całkowicie niechronologicznie z racji późnego odkrycia serii. Przeplatałem odcinki I, II, III sezonu, a pierwszy na jaki czekałem to dopiero Spike at Your Service. Pozwolę jednak wyrazić opinie o tym sezonie Zabawa zaczyna się od Kryształowego imperium. Epicki test z mało epickim antagonistom. To mój główny zarzut. Brakowało tutaj przeciwnika na poziomie Discorda lub Chrysalis. Jednak odcinek trzyma dosyć wygórowany poziom serii jednak brakuje mu do dłuższych odcinków z poprzedniego sezonu, który były naprawdę wspaniałe. Twórcy w odcinkach zdecydowali się na powrót już wcześniej znanych osobistości. Takich jak Trixie czy Discord. Odcinek z samochwałą wyszedł rewelacyjnie i moim zdaniem jest jednym z najlepszych w całym MLP:FIM. Zakończenie wbija w fotel! Odcinek z Discordem też trzyma poziom, jednak podczas oglądania miałem wrażenie, że momentami twórcy nie wykorzystali w pełni przysługującego im czasu antenowego i się nieco pogubili z zakończeniem. Powróciły też zwierzaki, a Spike się nimi odpowiednio zajął w jednym z odcinków. Stare dobre się sprawdziło, a jak wzbogacają serie nowe postacie? O Sombrze mówiłem. Z racji mentalności zombiaka nie prezentuje nic ciekawego. Na dalszy ogień idzie Babs Seed. Nowy CMC, który nie wyróżnia się zupełnie niczym interesującym przez to odcinek z nim nieco traci, jednak jest świetna piosenka, która podnosi odcinek o poziom wyżej. Lighting Dust z akademii to zupełnie ucieleśnienie złych cech RD. IMO można było coś ciekawego wymyślić. Odcinek dość średni i miejscami nielogiczny. Mamy też inspektorów. Prawdziwy jest całkowicie nijaki, a fałszywy dla mnie irytujący, a zakończenie jest strasznie naiwne nawet jak na standardy bajek. Znani bohaterowie trzymają poziom PP bawi jak trzeba w swoim odcinku. FS z Discordem zachowywała się godnie oscara. Odcinek z AJ miejscami nudny, jednak przykuwa uwagę. Dostaje też milusią piosenkę. Spike dostał dwa odcinki jeden beznadziejny, a drugi bardzo dobry. TS wbija się ponad swój poziom w zakończeniu sezonu, który świetnie podsumowuje przeszłe wydarzenia MLP:FIM. Pytanie gdzie Rarity? Nie tak się traktuje damy. Ogólnie sezon bardzo solidny miejscami ma genialne odcinki jak z Trixie czy zakończenie. Czasami jednak miał słabsze momenty jak na igrzyskach czy z pomagającym Spikiem. Czasem czułem niewykorzystany potencjał jak Discordem lub w Akademii. Całe szczęście więcej było tu dobrego niż złego. Dlatego mogę go postawić wyżej niż sezon I i nieco niżej niż sezon II który miał również słabsze momenty.

Przed chwilą oglądałem odcinek po raz bodaj czwarty raz aby podzielić się z wami moją opinią na temat zakończenia trzeciego sezonu. Miałem nieco obawy może nie o tyle główny motyw odcinka, ale o fakt, że będziemy mieli jedynie jeden odcinek finałowy. Scenarzyści jednak dobrze sobie z tym poradzili i od razu mamy trzęsienie ziemi a później napięcie już tylko rośnie. Nie popełniono tutaj błędu jak odcinku z discordem gdzie wstęp trwał kilka minut i za wiele nie wnosił. Odcinek jest musicalowy. Świetnie! Mamy coś nowego w świecie MLP. Wiemy przecież, że piosenki w serialu stoją na wysokim poziomie tutaj nie jest inaczej. O ile w innych odcinkach utwory muzyczne raczej spowalniały akcje to tutaj jest zupełnie odwrotnie. Służą niczym dopalacze w autach sportowych i spisują się nadzwyczaj dobrze. Za główną zaletę tego odcinka oddaje spektrum różnych emocji jakie doświadczamy od smutku kiedy widzimy nieporadne przyjaciółki Twilight po radość przy True True Friend, wzruszenie przy przemianie, śmiechu z Pinkie Pie, która piję wodę, kończąc na uronieniu cieczy dumy na koronacji. Większość tych emocji nie byłaby pewnie możliwa bez wspaniałej oprawy muzycznej. Wielu uważa, że ten odcinek za zbyt krótki i przydały by mu się druga część. Ja jednak zakończeniu trzeciej serii wystawiam maksymalną ocenę w dowolnej skali. Autorzy spisali się na medal i jak oglądałem miałem wrażenie, że wykorzystali każdą sekundę jaką mieli. Bo wbrew pozorom im mniej czasu tym trudniej. Kto nie wierzy niech napiszę ogromny post na forum i skróci go o połowę zachowując poprzedni sens. Nie jest łatwo. Minusy się znajdą zawsze, ale nie wpływają na ocenę bowiem nie to jest ważne w tym odcinku. Osobiście przy tak ładnych efektach graficznych jak scena łóżkowa, pamiętna przemiana takie uwagi jak brzydkie suknie księżniczek od AJ czy armia klonów przy koronacji wyglądają zupełnie nieistotnie. Z takich moich fabularnych widzi misie nie podoba mi się że Twilight potrafi już bardzo dobrze latać wolałbym aby się dopiero uczyła. Ja po tym odcinku widzę, że Twlight princess jest tą samą klaczą co wcześniej tylko dostała skrzydła i pewnie inne obowiązki, a przyjaciół nie zostawi, ponieważ jak dobrze wiemy to właśnie od nich płynie magia przyjaźni. Historia pięknie spina klamrą wszystkie poprzednie sezony. Mogłaby nawet stanowić nawet koniec całego serialu. Jestem ciekaw co twórcy nam wymyślą w kolejnym sezonie. Tym odcinkiem twórcy otworzyli wiele nowych możliwości i liczę, że ich nie zmarnują.