Szeregowa WW

Lorence obudziła się trochę później niż zwykle dlatego że był weekend. Po chwili poczuła coś miękkiego na brzuchu. To był Break w lisiej postaci, spał sobie w najlepsze zwinięty w kłębek. Lorence ostrożnie zdjęła go z siebie i położyła go na poduszce. Umyła się, ubrała i zjadła śniadanie. Ze względu na to że nie miała aktualnie co robić postanowiła się przejść do starego budynku szkoły z nadzieją że ktoś tam jednak będzie. Gdy dotarła na miejsce postanowiła sprawdzić czy w ogóle ktoś jest. Pierwsze pomieszczenie, które jej wpadło do głowy to pokój Rin'a. Zapukała do drzwi i po cichu weszła do środka. - Hej... - mruknęła, a gdy zobaczyła Rin'a i Elesis kolejny raz w łóżku znowu wybuchła śmiechem. - Ja... Chyba przyszłam nie w porę... - powiedziała przez śmiech.

4060

- No to w drogę. - powiedział, otworzył drzwi i wpuścił wszystkich do środka, po czym sam również wszedł. Kareta ruszyła.

Alice po długim czasie padła na łóżko. Była wykończona. Zaczęła myśleć nad wszystkim co się dziś wydarzyło... Ta... To był ciężki dzień. Spakowała małe pudełeczko do plecaka i położyła się spać.

- Ech... Ja jednak chyba wrócę do domu. - powiedziała i dopiła herbatę. - To do jutra. - odparła i wyszła.

- Co jest Rin? Czemu tak nagle nic nie mówisz? - zapytała ot tak.

[Mnie obojętne ] - Oww... Jakie to urocze. - powiedziała z uśmiechem.

- Jesteście tacy uroczy. - zaśmiała się i oparła głowę o rękę.

- Aż się miło na was patrzy... - zaśmiała się.

- Nie żartuj sobie... - zaśmiała się i usiadła obok. Nalała sobie herbaty i wzięła kawałek ciasta.

Czas wolny od pracy Śpiew

Lorence po tym co zobaczyła nie mogła nic z siebie za bardzo wykrztusić. - No... Niezłe przestawienie. - powiedziała z lekkim uśmiechem w końcu i podeszła do leżącej dziewczyny. - Trzeba by ją stąd zabrać...

- Bardzo miło mi to słyszeć. - powiedziała i również się uśmiechnęła. - Dzięki.

- Jeśli nie macie nic przeciwko to się przyłączę. - powiedziała.

- Bardzo miło mi pana poznać. Jestem Lorence Williams. - powiedziała i skłoniła się. - A ciebie pamiętam Katherine. - uśmiechnęła się do niej.

- Taa.. Ja też. - powiedziała, przetarła oczy, odłożyła talerz do zalewu i wyszła na zewnątrz.

Alice wróciła do domu i weszła do jednego z pokoi. - Cześć babciu! - zawołała. Właśnie. Tak naprawdę te "parę spraw" to było nic innego jak opieka nad chorą babcią. Nie chciała tego nikomu mówić no bo po co? - Jak się dziś czujesz? - Z każdym dniem coraz lepiej kochanie. - powiedziała uśmiechnięta staruszka, która aktualnie siedziała na fotelu w salonie. - Babciu... Jeśli coś jest nie tak to po prostu mów. - powiedziała spokojnie.

- To ja idę. Muszę załatwić parę spraw. Do jutra. - powiedziała, odwróciła się i poszła powoli przed siebie mijając Nicka po drodze.

Alice tylko westchnęła cicho i spuściła wzrok. - Która godzina? - zapytała.

- Dureń... Tylko by ludzi denerwował. - mruknęła. - Spróbuję coś wytrzasnąć na jutro. - powiedziała do Chunga.

Alice popatrzyła na Nicka z wściekłością w oczach. - Nienawidzę ludzi którym się paszcza nie zamyka. - powiedziała.

- Zamknąć się. - warknęła. - Na ten moment macie zapomnieć kto od kogo jest lepszy, jasne?

- Uspokójcie się. Pamiętajcie, że teraz mamy ze sobą współpracować. Więc błagam zapomnijmy na chwilę o tym jak bardzo się nie lubimy i weźmy się do roboty. - powiedziała, była coraz bardziej na nich wściekła.

- Zawsze trzeba próbować. - powiedziała i wzruszyła ramionami. - Tylko musimy opracować całą akcję, bo bez planu nie wyjdzie.

- Musimy omijać ją szerokim łukiem to najważniejsze. - powiedziała.