Szeregowa WW

Tak. Ale tylko trochę. xd Lubisz przyrodę? :3

Nie. Mam trzy Masz pamiętnik?

Księżniczka

Gravity nie odpowiedziała, tylko pocałowała Whita jeszcze milej i dłużej niż wcześniej. W końcu odsunęła pyszczek. - Widzę że lekarstwo naprawdę postawiło cię na nogi. - zaśmiała się. - Ale jak jeszcze raz spróbujesz mnie połaskotać uznam to za próbę ataku na pielęgniarkę. Będę zmuszona cię unieruchomić. Przejechała mu brzegiem kopytka po policzku i uśmiechnęła się uwodzicielsko.

Gravity nie mogła przestać się śmiać. Zaczęła podkurczać nogi i lekko się wiercić. Śmiała się tak bardzo, że aż oczy zaczęły jej lekko łzawić. - Przestań... Proszę... - powiedziała ponownie przez śmiech.

Klaczka zaczęła się śmiać gdy White zaczął ją łaskotać. - Nie... Proszę... To... łaskocze... - mówiła przez śmiech.

Klacz robiła to jeszcze przez dłuższą chwilę wsłuchując się w śmiech Whita. - No dobrze. - powiedziała w końcu i puściła. - Ale jeszcze z tobą nie skończyłam. Wrócimy do tego za chwilę. Dała mu przez chwilę odpocząć po czym znów go pocałowała.

Gravity popatrzyła na niego czule. Ona także się zaśmiała. - Śmiech to zdrowie - powiedziała nie przestając go łaskotać.

Klacz uśmiechnęła się i oderwała się od niego na chwilę. - Chcesz żebym cię przebadała? - zapytała i po chwili zeszła z łóżka i powiedziała. - W takim razie zrobimy to po mojemu. Uśmiechnęła się bardziej, podeszła do niego i zaczęła go łaskotać.

Gravity uśmiechnęła się bardziej. To nie był jej normalny uśmiech, teraz był uwodzicielski. - W takim wypadku nie można czekać. - powiedziała i weszła na łóżko. Nachyliła się i zaczęła całować Whita bez opamiętania.

Gravity zaśmiała się i poszła do łazienki. Założyła kostium i zaczęła przeglądać się w lustrze. Po jakimś czasie wyszła stamtąd i poszła w kierunku sypialni. Otworzyła drzwi i weszła do środka. - I jak? - zapytała i uśmiechnęła się niewinnie.

Gravity nie zdążyła nic zrobić. - Naprawdę? A ja myślałam że tego właśnie chcesz. - powiedziała i wychyliła się przez drzwi.

- Dzięki. - powiedziała i uśmiechnęła się. - No to skoro tak mówisz... Wstała, wzięła torbę i oznajmiła, że zaraz wróci.

- To nie ma być smaczne tylko ma ci pomóc. - powiedziała. - I tak, położę się. Położyła się obok niego. - A czemu ci aż tak zależy żeby mnie w tym zobaczyć? - zapytała i popatrzyła na niego podejrzliwie.

Gravity wróciła na górę z miseczką syropu i łyżeczką. Podeszła do Whita i włożyła mu do ust łyżkę tego płynu. - Proszę. - powiedziała. - To powinno cię wzmocnić na chwilę. Wzięła ręcznik, wyszła i po chwili wróciła z ponownie namoczonym zimną wodą. Przyłożyła mu go do czoła i usiadła obok.

- Dzięki. - powiedziała. - Pójdę na dół zrobić syrop, bo ten co mam jest na kaszel. A ciebie nie kaszle. Westchnęła i podreptała na dół do kuchni.

Gravity zmierzyła go wzrokiem i uśmiechnęła się. - Można, można. - powiedziała. - Tylko nie fantazjuj sobie za bardzo.

Gravity popatrzyła na Whita. Dobrze wiedziała o czym on tam sobie teraz myśli. - Mówiłam ci: "Możemy się tak kiedyś zabawić." - westchnęła. - I wierz mi... Ja zawsze słowa dotrzymuję.

Klacz słyszała każdy ruch przeciwnika. To jak staje też. Dobrze wiedziała że znowu jest tuż nad nią, tak jej podpowiadał instynkt. "Ha! Ten idiota pewnie nawet nie zauważył, że jestem pegazem." - pomyślała. Nie chciała jednak robić mu łaski i wzlatywać pod sufit. Poszła po prostu przed siebie, jednak wciąż trzymała broń. Na chwilę spojrzała w górę. Żeby upewnić się czy ktoś tam jest. Starała się zrobić to niezauważalnie. "Ech... Znowu on..." - pomyślała gdy rozpoznała wcześniej spotkanego ogiera i poszła dalej.

- Proszę. - powiedziała. Czuła się znacznie lepiej z myślą, że nie musi się już tłumaczyć. - Upiekłam ci ciasteczka. - wskazała na talerz i uśmiechnęła się.

Cleo wciąż słyszała czyjeś kroki. Kucyk który szedł w jej stronę zwolnił i zaczął ciszej oddychać. "Boi się. Boi się czy nikt na niego nie wyskoczy." - pomyślała i na twarzy pojawił jej się się szyderczy uśmiech. Schowała się głębiej w mrok. - "Hmm... Słusznie..."

- Wytłumaczę ci to kiedy indziej. - mruknęła i podała mu jedną tabletkę. - Masz. To na grypę. Połknij.

Cleo martwiła się niedziałającym sprzętem. Kilka razy stuknęła GPS'em o ścianę. Wciąż nic, zero reakcji. Szła przed siebie i nagle usłyszała za sobą czyjeś kroki. Sky szybko chwyciła za broń i schowała się za jedną ze ścian. Mówiła sobie w głowie: "Niech no tylko tu podejdzie jeden z tamtych to odrąbię mu łeb."

- Może dlatego, że cię kocham i nie mam zamiaru kłamać ci prosto w oczy. - powiedziała i spuściła wzrok. - A to już nie twoja sprawa...

- Eee... Nie... Nie mam...- skłamała, ale brzmiało to niezbyt przekonująco. Jedynym z powodów były jej rumieńce, które wciąż stawały się większe.