Szeregowa WW

- Miła... - mruknęła pod nosem. "Pozory mylą mój drogi." - powiedziała w myślach i zaśmiała się pod nosem.

(( Uwaga teraz ja steruję sesją bo mogę. )) Nagle ziemia zaczęła drgać. Z każdą chwilą coraz mocniej. Trzęsienie. Skały zaczęły się sypać w waszym kierunku a smok nagle zniknął. Odłamki głazów leciały w waszym kierunku ale z jakiegoś powodu nikt nie mógł używać swych mocy, nawet najsilniejsi. Po krótkiej chwili wszystko ustało. Zrobiło się niezłe pobojowisko, ale zbyt wielkich szkód nie było, większość osób była po prostu lekko potłuczona i nic poza tym. Strat w ludziach nie było. No może prócz jednego wyjątku. Nigdzie nie było widać Emily... Moce każdego wciąż nie działały, a aura dziewczyny była wyciszona z niewiadomego powodu. Co zabawniejsze zniknięcia dziewczyny nikt nie zauważył prócz jednej osoby. Lorence podniosła się z ziemi i otrzepała się. Rozejrzała się dookoła i gdy spostrzegła Jonathana zaczęła szukać Emily. Nigdzie nie mogła jej znaleźć. - Widział ktoś Emi? - zawołała do pozostałych. Gdy po krótkim rozejrzeniu się nikt jej nie znalazł Lorence zaczęła się niepokoić. Zaraz kazała wszystkim szukać ale niestety było to z lekka bezsensowne gdy nie można używać mocy ale i tak wszyscy szukali. Po kilku godzinach poszukiwań bez skutku wszyscy jakimś cudem teleportowali się tam gdzie był Azazel z Law'em i resztą bez większych problemów. Lorence spojrzała na Jonathana. - I co teraz powiemy Law'owi? Chłopak się załamie... Jej aura się wyciszyła i ona w ogóle może już nie żyć... - powiedziała cicho do chłopaka. Ostatnie słowa dość ciężko przeszły jej przez gardło.

- Nie, nigdy, nikogo. - powiedziała z lekka obojętnie. "I tak nikt by mnie nie chciał przez wiele względów..." - dodała w myślach. - A czemu pytasz?

- Całkiem przyjemne to było powiem szczerze. Fakt, można by sir uzależnić. - zaśmiała się.

- Może troszeczkę, po prostu byłam ciekawa jak to jest. - powiedziała wzruszając ramionami.

Nicole ponownie się zaśmiała. - Śmiesznie to brzmi ale hmmm... Dzięki? - powiedziała niepewnie.

Nicole po chwili odsunęła się po czym opadła na łóżko. - "Ugryzienie przez wampira to największy dowód miłości." - mruknęła. - Niee nie ważne. - zaśmiała się przecierając oczy.

Nicole uśmiechnęła się. - Faktycznie nie bolało. Całkiem przyjemne. - zaśmiała się przyglądając się Angusowi. - Masz troszeczkę mojej krwi... - mruknęła po czym nachyliła się w jego stronę, położyła mu delikatnie ręce na ramionach i przysunęła się do niego tak że niemal stykała się z nim nosem. Uśmiechnęła się lekko i zlizała krew z jego ust.

- Okeeeej. - powiedziała. Nicole podniosła się do siadu. Zdjęła bluzę i zsunęła rękaw koszulki.

Nicole zaśmiała się i zakryła usta ręką. - A skąd ja mam wiedzieć. Zrób to tam gdzie ci pasuje i to wszystko. - powiedziała.

- Hmmm... - mruknęła po czym pokiwała głową na potwierdzenie i uśmiechnęła się pod nosem.

- Noooo nie każ mi prosić weeeź. - zaśmiała się. Zastanawiała się przez chwilę jak bardzo to co robi jest śmieszne, ale mniejsza z tym.

- No to dawaj, przecież wiem że chcesz. - zaśmiała się i uszczypnęła go w policzek.

- A jeśli bym o to poprosiła to zrobił byś to? - zapytała uśmiechając sie pod nosem.

Nicole zaśmiała się. - Niee no coś ty. - powiedziała szczerząc się. - Po prostu trochę jestem tego ciekawa.

- No coś ty, nie boję się takich rzeczy. - powiedziała z uśmiechem. - Zresztą jak chcesz to możesz mnie ugryźć. Kurcze głupio to brzmi. - zaśmiała się.

- Mhm, racja. - powiedziała spokojnie. - A tak w ogóle to powiedz mi... Skoro jesteś wampirem to masz czasem tak że nie możesz się ogarnąć i po prostu masz taką ogromną chęć napić się krwi? Wybacz że pytam o takie sprawy ale po prostu ciekawią mnie takie rzeczy. - powiedziała przekręcając się na brzuch.

Nicole wpatrzyła się w podłogę. Chyba nikt nigdy w życiu jej nie pogłaskał i nie był dla niej taki miły. - Dzięki. - powiedziała z uśmiechem i znów się położyła.

Nicole patrzyła na chłopaka uśmiechając się lekko pod nosem. - W sumie to jesteś całkiem spoko. Lubię cię - powiedziała wesoło jak gdyby nigdy nic. - Cieszę się że jesteśmy przyjaciółmi.

Nicole podniosła się do siadu, wzięła szklankę do obu rąk i spróbowała lemoniady. - Pycha. - powiedziała po chwili z uśmiechem.

- Dużo. Bardzo dużo. Lubię słodkie. - zaśmiała się patrząc w sufit.

- Nie musisz robić w sumie jak nie chcesz. U siebie mam więc się napiję jak wrócę. - powiedziała zdejmując bluzę.

Nicole usiadła na jednym z łóżek. - Aaa masz może lemoniadę? - zapytała z lekkim uśmiechem po czym położyła się jak gdyby nigdy nic.

Nicole ruszyła za chłopakiem. W którymś momencie chwyciła go lekko za rękę. Sama nie wiedziała czemu tak robi ale jakoś chyba było jej zwyczajnie... Lepiej i milej.

- Dobra dobra przecież wiem, rozumiem. - zaśmiała się i przeciągnęła się.