Szeregowa WW

- Dobra już dobra. Cicho! Jestem głodna i lecą kreskówki! - zawołała i wzięła kawałek pizzy. Zaczęła jeść patrząc na ekran.

- Tym to się akurat nie martwię. Pieniędzy i tak mam pod dostatek nawet nie musiałeś płacić, zresztą ten bachor regularnie podbiera mi pieniądze z portfela. - mruknął wskazując na Misakę.

- Pomóc ci? - zapytał Dipper ze względu na to iż raczej nie miał nic ciekawszego do roboty. - W ogóle to nie rozumiem czego tak się wstydzisz kochanie. Jakbyś chciał to przecież ja też mogłabym się rozebrać do bielizny i tak sobie z tobą powiedzieć. - zaśmiała się. - Śmiesznie by było~

- Szybko się przyzwyczaisz~ - powiedziała. Po chwili przywieźli pizze. Misaka podeszła do drzwi i zapłaciła za wszystko pieniędzmi które dostała od Add'a i wzięła do rąk zamówienie hue. Pożegnała dostawcę i zamknęła drzwi. Położyła wszystko na stoliku w salonie. Po chwili z łazienki wyszedł Accelerator i wszedł do salonu. - Tch... Kto wam bachory pozwolił... - mruknął. - Nic nie mówiłeś że nie można! - zaprotestowała Misaka i pokazała mu język. - Jestem głodna! - Ty ciągle jesteś głodna....

Dipper spojrzał na Vergila i natychmiastowo zamknął książkę którą miał w rękach. - A u mnie w sumie nic ciekawego, zapoznaję się z okolicą. - powiedział przyglądając mu się. - A co u ciebie? Mabel zaczęła się bawić ogonkiem Judasa. - Pomogę, ale to za chwilkę. - powiedziała.

- Prędzej czy później przywykniesz na pewno~ - zaśmiała się.

- Oj... Przykro mi... No ale teraz masz okazję przeżyć dzieciństwo na nowo~ - powiedziała i uśmiechnęła się do niego. - Nie martw się, tutaj każdy dzień jest fajny i zobaczysz, zrobię tak że będziesz się częściej uśmiechać.

- Tak~ - powiedziała uśmiechając się. - A ty tak nie miałeś jak byłeś mały? - zapytała.

- To milusio, dzięki~ - powiedziała i przytuliła się do Judasa.

- Oke~ - powiedziała. Zamówiła dwie największe pizze, jedną indyjską, a drugą hawajską i colę. Po chwili odłożyła telefon i położyła się. Wzięła do ręki pilot i włączyła telewizor na kanale z kreskówkami. Zaczęła machać nogami w powietrzu.

Misaka tylko przytaknęła. Zaczęła rozmawiać. - Ej ej a z czym byś chciał te pizze? - zapytała Add'a zasłaniając słuchawkę ręką.

Accelerator westchnął i poszedł do łazienki wziąć prysznic. - Dobra, to na początek zapamiętaj sobie jedno: jesteś dzieckiem, masz 10 lat i nie jesteś straszny, nikt się ciebie nie boi. No i nie bądź tak często poważny, ciesz się dużo bo śmiech to zdrowie. - powiedziała i uśmiechnęła się. - Koniec lekcji na dziś. Acceleraaaaaaaatooor! Jestem głodna! Mogę zamówić pizzę? - zapytała ale chłopak nic nie odpowiedział bo zapewne nie słyszał. - Dobra nie ważne, uznajmy że się zgodził. - powiedziała i wzięła do ręki swój telefon, który miał doczepiony breloczek z małą zieloną żabką. I zaczęła wystukiwać numer pizzerii z jakiejś pierwszej lepszej ulotki.

- W sumie to jeśli nie będę ci przeszkadzać... T... To chętnie bym została. - powiedziała z uśmiechem.

- Przyzwyczajaj się. - zaśmiała się. - Musisz się znowu nauczyć zachowywać jak 10-latek. Pomogę ci w tym, dobra?

- Tak, tak. - mruknął Accelerator. Postanowił że i tak będzie się nim opiekował, tak samo jak Misaką. - Eeejjj powiedz gdzie cię jeszcze boli? - powiedziała Misaka zakładając Add'owi opatrunek na głowę tam gdzie miał ranę.

- Nie mona wina że jesteś idiotą he~ - powiedziała.

- No pewnie że nie będziesz się narzucać. Prawda? - zapytała i spojrzała na Acceleratora. - Mhm. - chłopak przytaknął. - Tylko zaraz... Dwójka bachorów na głowie... Tch... Dobra już trudno. - Yaaay~ Czyli zostajesz i będziemy się razem bawiić~ - zaśmiała się i przytuliła Add'a.

- Bardzo śmieszne... - mruknęła Lorence. - Poza tym Elesis żyje i nas za to wszystko nie wini...

- Khe khe z pewnością nie ty. - powiedziała Lorence i zaśmiała się.

- Będziesz mieszkać z nami, prawdaaa? - zapytała Misaka Add'a.

- W sumie tak... - mruknął Accelerator. - I chodzili byśmy razem do szkoły? Ale fajnie~ - zaśmiała się dziewczynka.

- Nie ma za co~ - zaśmiała się i przytuliła się do Judasa.

- Nie. Jest ośrodkiem prawie 10000 klonów i już nie jedna osoba próbowała ją porwać lub jej coś zrobić. Gdyby jej się coś stało klony mogłyby się zbuntować i zniszczyć całą Japonię. Ze względu na to wolę jej nie wypuszczać do szkoły bo to mogłoby się nie najlepiej skończyć. - powiedział Accelerator opierając głowę o rękę.

Mabel zaczęła przemywać chłopakowi dłonie. Gdy skończyła tu również założyła mu opatrunki. - No~ i po wszystkim~ - powiedziała z uśmiechem. - Boli cię jeszcze coś czy coś?

Mabel po chwili przemyła Judasowi rany na kolanach i założyła opatrunki. Usiadła mu ostrożnie na kolanach. - No dobra, teraz pokaż rączki. - powiedziała.