Szeregowa WW

- A niby jak chcesz to zrobić? - zapytała.

- Gdziee idziemyyy? - zapytała Misaka starając się nadążyć za Addem.

- Jasne... Nie musisz mnie pocieszać... - powiedziała. Accelerator przeszedł obok Serany patrząc na nią obojętnie.

- On mnie wcale nie szuka a nawet jeśli to pewnie tylko po to żeby mnie gdzieś oddać... - mruknęła.

- Normalnie... On mnie już nie chce~ - zaśmiała się chociaż było jej naprawdę smutno.

Misaka popatrzyła na Add'a. - Z Acceleratorem? Nieeee on mnie nie lubi. - powiedziała śmiejąc się.

Misaka popatrzyła na Add'a. - Heeeej~ - powiedziała i uśmiechnęła się do niego. Nie miała pojęcia kim on jest ale przypominał jej trochę Acceleratora.

Misaka biegła jeszcze przez chwilę po czym zwolniła. Accelrator zauważył Misakę, ale gdy uciekła nie mógł jej gonić. Westchnął. - Głupi bachor... - mruknął.

- Mówisz tak tylko żeby mi nie było smutno... Zresztą. Ja jestem tylko jednym z 20001 klonów i tak nic nie znaczę, więc nie ma po się mną przejmować~ - powiedziała i uśmiechnęła się. Wiedziała że chłopak zaraz ją tu znajdzie. - Dziękuję za posiłek, ale muszę już iść~ - powiedziała i pobiegła dalej machając jeszcze do Serany przez chwilę i zniknęła za zakrętem.

- Bo sam powiedział że byłabym bez niego bezpieczniejsza i że jest słaby... Pewnie chciał mnie gdzieś oddać czy coś... - powiedziała z opuszczoną głową.

- N... Nie chcę... - powiedziała. - Nie chcę się z nim witać... On mnie już nie chce i nie lubi.

- Nic~ A co się miało stać? - zapytała dziewczynka ze śmiechem.

Gdy była razem z Zecorą w lesie podczas ataku na Ponyville przez Trixie. Wpadła do stawu podczas jednego z ćwiczeń na skupienie czy jakoś tak xd.

Misaka zaczęła jeść. - Miałaś racje że dobre~ - powiedziała z uśmiechem. Nagle zobaczyła Acceleratora na jednej z ulic, znowu zrobiło jej się trochę smutno. - Hej, chodźmy gdzieś tu jest nudno. - powiedziała do Serany i pociągnęła ją gdzieś dalej.

- Łagodny. Nie przepadam za ostrymi rzeczami. - powiedziała uśmiechając się.

- Okee~ - powiedziała wesoło i zeskoczyła z ławki.

- A cooo toooo? - zapytała zaciekawiona. - Smaczne to?

- Aaaaa nieee wiem... Na cokolwiek, byle by było smaczne. - powiedziała Misaka. Accelerator wstał. - Znowu to samo... - mruknął, zabrał laskę z podłogi i wyszedł zamykając drzwi. - Tch.. Same problemy...

Misaka zastanawiała się przez chwilę. - Chcę w sumie, bo od wczoraj praktycznie nic nie jadłam. - powiedziała.

- Siedzę sobie... Po prostu. - powiedziała dalej machając nogami po chwili spojrzała na Seranę. - Jesteś koleżanką Acceleratora? - zapytała.

- Mam taką nadzieję... - powiedziała Lorence. Emily uśmiechnęła się do niego szeroko. - Niebieska jest najlepsza~! - zawołała.

- Ale naprawdę! - powiedziała i chwyciła go za ręce tak żeby nie mógł zasłonić sobie twarzy.

Misaka założyła noktowizor na głowę i zaczęła się szwendać po mieście z opuszczoną głową. Weszła do jakiegoś parku do którego mało kto chodził i usiadła na ławce machając nogami.

Misaka pobiegła na ulicę. Na szyi wisiał jej taki czarny noktowizor, który zabrała kiedyś jednej ze swoich sióstr. Wzięła telefon, ale kluczy już nie. Chciała gdzieś sobie iść i popłakać w spokoju. (( Taki noktowizor o:

- Tch.. Jestem beznadziejny... - mruknął i położył się z powrotem plecami do dziewczynki. - Nie jesteś. - powiedziała Misaka, która usłyszała wszystko co mówił. Accelerator odwrócił głowę i popatrzył na dziewczynkę. Siedziała na łóżku z kolanami pod brodą. Miała łzy w oczach. - Nie jesteś... Nie możesz sobie iść... Nie możesz... - Bo? - zapytał. - Bo... Bo... Bo nie..! - zawołała, zerwała się z miejsca i wybiegła z mieszkania na zewnątrz.