Szeregowa WW

Na termometrze widniało 38,8 stopnia, czyli dość wysoko. Gorączka tak prędko pewnie też nie spadnie... Dziewczyna po chwili chwyciła jedną rękę Add'a

- Mm... - mruknęła w odpowiedzi, zamknęła oczy i po chwili zasnęła.

Emi schowała się pod kołdrą, ale cały czas patrzyła na Add'a, na to co robi. Tak bardzo chciało się spać... Gdy chłopak podał jej termometr posłusznie go wzięła i wsadziła sobie pod pachę. Popatrzyła na niego śpiącym wzrokiem.

- Spać... - mruknęła cicho.

- O czym tak myślisz? - zapytała Emily z uśmiechem.

- Lecimy po chowańce dla dzieciaków. - powiedziała i utworzyła krąg magiczny. - Cho no tu bachory! - zawołała do Emi i Law'a.

Emi popatrzyła na chłopaka słodkim wzrokiem, ale zamiast wstać wyciągnęła do niego ręce żeby ją podniósł.

Emily popatrzyła na chłopaka załzawionymi oczami po chwili uśmiechnęła się wesoło. Wzruszyła ramionami. Miała gorączkę i chyba przez to, nie do końca wiedziała jak i czemu tak się czuje.

- Mm... - mruknęła cicho i przytaknęła przecierając oczy. Odsunęła się od Add'a i znowu wbiła wzrok w podłogę.

Przez chwilę można by twierdzić, że przez to wszystko Emi rozpłakała się jeszcze bardziej, ale jakoś się trzymała. Powoli zaczęła się uspokajać, ale nie chciała puścić Add'a.

Emi nie umiała nic odpowiedzieć na to o co zapytał Add.

- Nie idź... - powiedziała cicho wtulając się w niego jeszcze bardziej i starając się uspokoić.

Emily bardzo mocno przytuliła się do Add'a, ale i tak cały czas płakała. Nie umiała się uspokoić, głównie przez napływ emocji i gorączkę.

Emily nagle zaczęła niekontrolowanie płakać. Po prostu łzy same jej ciekły.

- Gdzie idziesz...? - zapytała po raz kolejny. Nie chodziło tu tylko o Add'a. Ale też o jej mamę, której ciągle non stop nie było w domu. Przez goraczkę przypomniała sobie i miała przed oczami sytuacje gdy była dzieckiem i chorowała, mama i tak chodziła pracy i zostawiała ją samą. O tacie nie wspominając. A Emi, ze względu na to ze chciała być dobrym dzieckiem, zawsze mówiła że da sobie radę.

Emi chwyciła nadgarstek chłopaka.

- Gdzie... Gdzie... Idziesz...? - mruknęła wciąż patrząc w podłogę. - Dlaczego.... ciągle, ciągle, ciągle cię nie ma? Gdzie idziesz? - zapytała tym razem dużo głośniej niż wcześniej.

Dziewczyna cały czas patrzyła Add'owi w oczy,

- Gdzie... Idziesz? - mruknęła znowu Emi. Po chwili znów opuściła głowę i wgapiła się w podłogę.

Emi na początku siedziała bez ruchu z opuszczoną głową i lustrowała wzrokiem podłogę. Po chwili podniosła wzrok i popatrzyła na Add'a. Po części wyglądała jakby była zła z jakiegoś powodu.

- Gdzie idziesz...? - zapytała.

Emi posłusznie połknęła tabletki. Gdy tylko usłyszała, że chłopak sobie idzie na początku nie zareagowała, ale zanim jeszcze zdążył wyjść z pokoju podniosła się do siadu i spróbowała zejść z łóżka, ale zamiast tego wywróciła się i przez to leżała sobie na podłodze.

Emily w odpowiedzi tylko mruknęła coś niezrozumiałego pod nosem. Gdy Add podał jej tabletki dziewczyna otworzyła buzię, żeby wsadził je jej do ust. Nie miała siły żeby po nie sięgnąć i tak było zdecydowanie prościej. 

Gdy Add przyszedł kubek leżał na podłodze obok łóżka, a Emi sobie drzemała. Jednak kiedy wszedł do pokoju od razu uchyliła powieki i spojrzała na chłopaka. Chciała go przytulić, ale nie miała za bardzo siły żeby się podnieść.

Emi miała całe zaczerwienione policzki, a oczy miała zaszklone, wszystko to z powodu gorączki. Patrzyła na Add'a zmęczonym spojrzeniem. Spojrzała na herbatę, którą podał jej chłopak.

- Dz... Dziękuję... - mruknęła. Chwilę później chłopak wspomniał o tym, że gdzieś wychodzi. Emily chwilę siedziała patrząc się w kubek, dopiero po chwili to do niej dotarło. - Oku..~ - powiedziała cicho i zaczęła pić herbatę.

Emily przez całą drogę nie mogła zasnąć, bo padał deszcz i było jej zimno. Gdy tylko Add posadził ją na łóżku i wyszedł z pokoju dziewczyna szybko się przebrała i schowała pod kocem i skuliła tak, że wcale nie było jej widać. Było jej strasznie zimno i chciała spać. Miała gorączkę, która z każdą chwilą rosła bardziej.

- No ale.... No dobra już , dobra. - mruknęła wtulając się w chłopaka. Chciała już być w domu, położyć się i zasnąć.

- A... Ale Add... - mruknęła próbując się wyrwać. - Pooostaw mnie. - powiedziała patrząc na chłopaka.

(( A to oku~ xD ))

- Jeszcze ty się przeziębisz i co wtedy będzie..? - mruknęła cicho wtulając się w Add'a. Było jej tak ciepło i miło. Poza tym strasznie chciało jej się spać...

- Powiedziałam, żebyś przestał, a nie żebyś wstawał. - powiedziała Emi. - Siadaj tu i mnie przytul bo mi zimno strasznie... - mruknęła. - I tak jeszcze nie przestało padać.

Emi spojrzała na Add'a a jej policzki zrobiły się całe czerwone.

- Weź już przestań... - mruknęła. Po chwili znowu kichnęła.

- Oj no dobra, dobra. - zaśmiała się Lorence i pocałowała chłopaka w policzek. - Przecież wiem że to wszystko dzięki mnie, tak się tylko z tobą droczę. - powiedziała z uśmiechem.

Emi spojrzała na Law'a i pociągnęła go za rękaw koszulki.

- Ej, eeeeej o czym myślisz? - zapytała.

- Pf. Może. - mruknęła tylko patrząc zupełnie w innym kierunku.