Szeregowa WW

Mabel była dziś w wyjątkowo dobrym humorze. No ale zaraz... Właściwie, kiedy w ogóle nie była? Ciężko stwierdzić.

- Uhum. - odpowiedziała krótko na słowa brata kiedy kierowali się do klasy. Gdy weszli do środka spostrzegła, że jest tam nauczyciel zamiast nauczycielki co wydawało jej się dziwne. O ile pamięć ją nie myliła to miała to być kobieta. Patrząc na tego mężczyzną tylko zamrugała powiekami, ale nic nie powiedział tylko wzruszyła ramionami i usiadła obok brata.

W końcu przyszła też pora żeby się przedstawić, więc gdy tylko jej brat skończył mówić ona również wstała i uśmiechnęła się przyjaźnie do wszystkich.

- Jestem Mabel Pines, starsza bliźniaczka tego tu. - wskazała ręką na Dippera. Oczywiście musiała podkreślić że jest starsza, ale to tak właściwie nie miało głębszego znaczenia. W końcu to tylko pięć minut. - Chciałabym uczyć się na Tresera i ogólnie to ten... Miło mi was poznać. - zaśmiała się wesoło po czym usiadła z powrotem.

Imię: Mabel

Nazwisko: Pines

Wiek: 16 (starsza od Dippera o 5 minut x"D)

Specjalizacja: Treser
Ekwipunek: Hookshot, który ma od 6 lat i album ze zdjęciami.

Demon - Asriel Dreemurr - Demon Magii, przybiera postać antropomorficznej kozy (różnych rozmiarów). Chroni właściciela i często chce zostawać w Assiah nawet jeśli nie musi.

Wygląd:

Charakter: Mabel jest bardzo zwariowaną i uroczą osobą. Uwielbia dobrą zabawę, szaleństwo i zawsze widzi wszystko w pozytywnym świetle. Stara się być dla wszystkich miła i kocha zdobywać nowych przyjaciół. Nie znosi kłamstwa i gdy raz została do tego zmuszona, okropnie sie po tym czuła. Fascynują ją przedziwne wydarzenia, choć nie zawsze zdaje sobie sprawę, jak bardzo są poważne. Uwielbia słodycze. Ma młodszego o pięć minut brata Dippera. Zawsze jest gotowa pomóc swojemu bratu (choć zdarza jej się z nim trochę pokłócić) jak i wszystkim jej przyjaciołom. Kocha wszystko co kolorowe, wesoły i jest ogólną optymistką. Do tej pory nie wyrosła z większości swoich dziecinnych zachowań, dlatego czasem zachowuje się jak dziecko.
Informacje dodatkowe: Ma brata bliźniaka Dippera i świnkę, którą nazywa Naboki.

- B-Baka! - powiedziała w końcu widząc jak się uśmiecha. - Pffffff.... - mruknęła cicho.

- Ale... L... Law... - mruknęła cicho i zrobiła się jeszcze bardziej czerwona o ile w ogóle było to możliwe.

Emily od razu zrobiła się na nowo czerwona.

- No a nie...? - mruknęła cicho opuszczając głowę w dół. - Ona jest głupia...

Lorence patrzyła cały czas rozbawiona na Emily. Rozsiadła się pod drzewem i założyła ręce za głowę.

- No to dawaj, złap mnie. - zaśmiała się.

Emily była naprawdę lekko wkurzona, a gdy tylko podszedł do niej Law od razu się obróciła i popatrzyła na niego krzyżując ręce na klatce piersiowej.

- Pfff.... Ale ona... Przecież... - mruknęła.

Lorence była okropnie wkurzona. Nie miała ochoty już dłużej rozmawiać z chłopakiem dlatego wyciągnęła kolejną fajkę, zapaliła i założyła słuchawki na uszy. Od razu skierowała się za szkołę gdzie zaczęła szukać wzrokiem okna w pokoju w którym byli Law i Emily. Na całe szczęście było otwarte bo inaczej cały plan poszedłby w pizdu. Wzięła tą paczkę z gumkami, którą dał jej Jonathan i wzięła to coś co wyjęła z torby. To było coś w rodzaju procy dzięki której bez problemu celnie trafiła pudełeczkiem do ich pokoju.
- Miłej zabawy dzieciaczki~ - zawołała wesoło i usiadła pod jakimś drzewem.

Emily od razu przytaknęła z uśmiechem i wtedy nagle do pokoju coś wpadło przez okno i spadło na łóżko. Dziewczyna od razu przyjrzała się temu i zrobiła się cała czerwona. Wtedy też usłyszała głos Lorence i nie wiadomo czy była bardziej wkurzona czy zawstydzona. Szybko podeszła do torby i ubrała na siebie jakąś luźną, fioletową koszulkę i krótkie, czarne, potargane u dołu spodenki. Założyła swoje czarne trampki i podeszła do okna. Ubrała się żeby nie było że Lorence miała rację i że faktycznie coś robili, a w końcu robili.
- Lorence! - zawołała. - Czekaj no tylko, już ja ci zaraz pokażę! 

Lorence popatrzyła na niego z oburzeniem.

- Jak ci się nie podoba to masz problem... - warknęła. - To moje ciało, moje zdrowie. Jestem diabłem, nie umrę od tego...

Emily chwyciła chłopaka za rękę i pociągnęła go w stronę łóżka.

- Chyba już wiesz. - zaśmiała się.

Lorence nagle się zatrzymała i obróciła w jego stronę. Widać było, że była strasznie wściekła.

- Myślisz że jestem idiotką i tego nie widzę? Obrażasz się na mnie o byle co! - warknęła.

Emily cały czas uśmiechała się słodko. Poczuła dłonie chłopaka na swoich biodrach i usłyszała jego pytanie przez które mimo wszystko zrobiła się lekko czerwona.

- Nooooo.... Powiedzmy że mam~ - zaśmiała się wesoło.

Lorence zerknęła za siebie na chłopaka.

- No i o co się obrażasz, co? - zapytała. Sama też nie była zadowolona.

Emily zdjęła sukienkę, obróciła się do Law'a i objęła go za szyję.

- Hmmm... Chce ci się czekać tak do tego wyjazdu? - zapytała słodkim głosem.

- Ej nie pal tyle pod rząd, bo zaczniesz się krztusić... I coś ci się stanie - mruknęła w końcu Lorence i wyrwała mu paczkę po czym znów ruszyła dalej.

- Baka! - zawołała Emi śmiejąc się pod nosem. - Oczywiście, że rozpiąć... Pfff ..

Lorence przyjżała się temu co robił chłopak. Właściwie to nie spodziewała się czegoś takiego, ale ostatecznie taka reakcja może być.
- No proszę... Czyżby królewicz jednak sam postanowił zapalić? - zaśmiała się pod nosem.

Emily przez chwilę tak słuchała i słuchała ale to zrobiło się nudne.
- Laaaaw.... - mruknęła cicho. - Pomożesz mi? - zapytała wskazując na zamek od sukienki, którą miala na sobie. Chciała się przebrać.

- A żebyś wiedział... - rzuciła chłodnym głosem. - I nie myśl sobie, że tak łatwo odpuszczę. - mruknęła i po raz kolejny zaciągnęła się dymem. - Nie będziesz mi mówić co mam robić...

Emily przytaknęła i pociągnęła go za sobą w stronę drzwi. W sumie to zachowywali się trochę jak małe dzieci, które przysłuchują się kłótni rodziców, ale kto by się tam czepiał.

Lorence prychnęła nie przestajac patrzeć na Jonathana w taki sposób.
- Jakby mnie obchodziło co ty sobie wolisz... - mruknęła pod nosem krzyżując ręce na piersi. - Będę robić co mi się żywnie podoba, a ro że ty byłeś sobie martwy dwa razy a ja raz nie ma najmniejszego znaczenia... - warknęła.

Emily chwyciła Law'a za nadgarstek, przyciągnęła go do siebie i zakryła mu usta dłonią.
- Ciiiiii.... Nie koło drzwi.... - powiedziała cicho. Wiedziała że Lorenec ma nadwrażliwy słuch więc zawsze może ich usłyszeć, a wtedy miło nie będzie.

Lorence nagle zatrzymała się i obróciła w stronę chłopaka.

- Ej, chwila moment. Jak ty paliłeś, to ja nie miałam nic do gadania i nie wkurzałam się o to. - powiedziała z niezadowoleniem piorunując go wzrokiem. 

Emily przytaknęła i nagle usłyszała za drzwiami głos Lorence, Jonathana zresztą też.

- Oho... Chyba się kłócą... - mruknęła.

- Bo mogę. - powiedziała Lorence i wzruszyła ramionami. Obróciła się do niego. - A co? Jakiś problem kochanie? - zapytała i buchnęła mu dymem w twarz po czym się zaśmiała. Wyszła z pokoju i skierowała się do wyjścia ze szkoły.

- Nieeee wiem... Możemy obejrzeć jakiś film czy coś tam. - powiedziała wzruszając ramionami. - Chyba że masz jakiś lepszy pomysł~

Emily czuła, że ktoś zmienia pozycję kiedy spała, ale nie obudziła się. 

- Add... - mruknęła tylko cicho pod nosem, a głowa przechyliła jej się lekko na bok. Chyba chłopak właśnie jej się śnił, hue.

Lorence wsadziła sobie do ust jednego papierosa i odpaliła go zapalniczką którą dał jej chłopak.

- Chcę zapalić, a co, nie widać? - zapytała śmiejąc się, skierowała się do wyjścia z pokoju. W jednej ręce trzymała coś w stylu jakiejś procy czy czegoś takiego.

- Nu~ - zaśmiała się Emi i pocałowała go lekko. Po chwili sama zaczęła szukać czegoś w co mogłaby się ubrać. - A co chcesz robić później? - zapytała.

- Tak, są potrzebne. - mruknęła i po chwili zorientowała się, że już go nie ma. Chwilę później wrócił jednak z powrotem. - A zapalniczkę masz? - zapytała Lorence wyciągając rękę w jego kierunku żeby podał jej paczkę.

- No proszę ktoś tu ma dziurawą pamięć. - zaśmiała się Emily i poczochrała Law'a po włosach.

- Zobaczysz. W każdym razie dzieciaczki się ucieszą. - zaśmiała się zaglądając do swojej torby. Wzięła od niego paczkę, którą jej podał. - Ej, a fajki też masz? Paliłeś kiedyś... - mruknęła w między czasie.

Emily zaśmiała się.

- Ale ja się nie złoszczę Króliczku~ - powiedziała wesoło i przyjrzała się temu co wyjął z torby. - Fajne to to, skąd masz? - zapytała wskazując na płaszcz

- Mówię ci, zażyj bo się pochorujesz... - mruknęła jeszcze cicho i w końcu sobie przysnęła na dobre.

- To świetnie, będziesz musiał iść dokupić, a teraz daj mi jedna, albo dwie. - powiedziała wchodząc do jednego z pokoi i zaczęła czegoś szukać.

Emily obróciła się do Law'a i pocałowała go jak prosił.

- No już, przebieraj się. - powiedziała po chwili.

- Zażyj tabletki żebyś się nie pochorował... - mruknęła widząc jak dotyka swojego czoła. Siedziała tak chwilę i obserwowała co robi Add, ale mimowolnie zaczęła kiwać się na boki i lekko przysypiać.

Emi zajrzała pod stół.

- Zboczenieeeec.... - mruknęła i ziewnęła. Popacała go po głowie. - Jeeeeeść.

- Zboczeńcy... Zboczeńcy wszędzie... - mruknęła cicho Emi i spojrzała gdzieś w bok. Zaczęła szukać świeżych ubrań w swojej torbie.

Lorence cały czas się uśmiechała.

- Zobaczysz... - powiedziała. - Masz gumki, co nie? - zapytała jak gdyby nigdy nic.