Cassidy
-
Zawartość
4438 -
Rejestracja
-
Ostatnio
-
Wygrane dni
36
Wszystko napisane przez Cassidy
-
fałsz
-
moja ulubiona rasa psa to owczarek niemiecki.
-
prawda
-
prawda ;w;
-
fałsz
-
prawda
-
- Agnes Cooper - przedstawiła się i podała mu rękę - a więc ty i Yuki...chodzicie ze sobą? - zapytała dziwnie się uśmiechając
-
http://mlppolska.pl/watek/4423-zabawa-ksi%C4%99ga-rekord%C3%B3w-pr%C4%99dko%C5%9Bci/ post 15
-
- Hej nowy, Yuki to ten twój chłopak od wierszy?
-
n : Beretek fajnie brzmi :3 nie zmieniaj! a : Rags jest urocza więc + s : oł je :3 densu densu. tak oxy wymiata x3 u : ma nową nagrodę, oooo... ładna ;o; fajnie animuje :3
-
- Ej! Nie jesteśmy dziwne, po prostu kocham swój ogon - położyła się na łóżku i zaczęła bawić ogonem
-
Agnes zdjęła kaptur odkrywając swoje czarno białe uszy . - Tak jest dobrze. Fajnie, ale to dziwne, że nagle wszyscy są nie normalni. Ano i patrzcie jaki mam super puchaty pasek przy spodniach , tyle, że to mój ogon. - Odplątała ogon i zaczęła się do niego tulić - dobry ogonek.
-
- Tak, właśnie to będę robić. - odpowiedziała jak gdyby nigdy nic.
-
Kiedy Agnes została wyciągnięta z pod łóżka nie mogła uwierzyć w to co widzi, pewnie jeszcze śpi. uszczypnęła się w rękę, nie to nie sen. Siedziała i obserwowała resztę.
-
- Co?! - krzyknęła i schowała się za łóżkiem
-
Agnes stała i oglądała wszystko z daleko ,,tego czym jestem" ,,tego CZYM JESTEM" - Co?! - krzyknęła po czym się opanowała - sorki, wiem, że to hańba dla psychopaty...
-
[Agnes ma zapasowy klucz .-. ]
-
Agnes właśnie wracała do pokoju i spotkała przed nim.. jakiegoś...człowieka. - Cześć... Jestem Agnes - przywitała się - i ten.. no to mój pokój, i takich dwóch innych, ale nie wiem czy możemy cię teraz wpuścić bo mamy rannego kolegę... - mówiła wchodząc do pokoju
-
Agnes przebrała się i poszła w stronę stołówki na śniadanie i wlazła w mokrą plamę krwi (( )) chciała zobaczyć co to i weszła do łazienki. Zobaczyła Add'a i Emily - Żyje? -zapytała
-
po chwili jednak obudziły ją hałasy. - Kto śmie budzić mnie o tak wczesnej godzinie?! - wzięła jakąś książkę w rękę i wyrzuciła przez okno, po czym się opanowała. - Ej... nikt się nie skapnie , że w oknie jest japa na dwa metry... no nie?
-
Agnes nie usłyszała ani Yuki ani upadku Emily, więc spała dalej.
-
- Chyba ta w której powinnyśmy już iść spać , Dobranoc. - mówiła wskakując pod kołdrę
-
fałsz, mam na dolną.
-
też mam aparat na górnej szczęce .
-
prawda
