Mephisto The Undying

- Dobra, to się załatwi. Sól nie będzie problemem, chyba że ma być jakaś specjalna a nie zwykła spożywcza. - Owszem, byłam i to kilka razy. - powiedziała.

- Nie jadłabym... jeszcze mi potrzeba żeby wszamać żywe zwierze o nie. - pokręciła głową. - Chociaż Chung by pewnie zjadł żywego jelenia. - dodała.

- I pomyśleć że jestem niewierzący. - mruknął.- No cóż, trzeba zdobyć żelazo. Musi być przetopione czy nie? - zapytał. Matka Chunga, poczuła zapach krwi demona. Nie wiedziała czego chciał ale wyszła na zewnątrz. - Czego tu chcesz? - zapytała oschle.

Elesis nałożyła sobie jajecznicy. - Normalnie kuchnia polska. - stwierdziła i zaczęła jeść.

- Czekaj... żadna kropla nie może spaść na ziemie bo się odrodzą? - zapytał sam siebie. - Tak było w historii Kalii. Ona musiała... czekaj... nie mów mi że ty jesteś... - spojrzał na nią zdziwiony.

- Kurde głodna jestem. - powiedziała do siebie i wyszła z pokoju. Poszła najpierw na strych, wzięła nowe ubrania. Przebrała się i zeszła na dół. - Jak robisz coś jeść to też chętnie zjem. - powiedziała.

- Tu coś jest. - powiedział. - Trzeba je posypać żelazem i solą. Jeśli dobrze rozumiem. Nie jestem mistrzem Hindi. - powiedział. - Tu jest też coś o dźgnięciu je w bark albo w czoło, pomiędzy brwiami. - dodał. - Ja tam zawsze jak chciałem się takowego pozbyć to wypijałem jego krew, to na ogół działa. ((Wampirzy Lordowie wypijając krew uniemożliwiają odrodzenie się.))

(( Byłem zajęty.)) Elesis zaczęła kręcić się na krześle (mam nadzieje że jest obrotowe.) Nuciła jakiś utwór pod nosem. (( ))

- Ok. - mruknęła podnosząc się i biorąc swoje ubrania. Założyła je. Usiadła za biurkiem. ((Właśnie wymyśliłem że Elesis mogła zajść w ciąże... ))

Chung uśmiechnął się. Wziął książkę i zaczął czytać, a przynajmniej przeglądać w poszukiwaniu czegoś przydatnego. - Nie... nie... nie... - mruczał cicho pod nosem przekręcając strony.

- Hm... tu raczej nic o demonach nie znajdę. To książka o Hinduskich bogach. - powiedział i odłożył książkę. - Chociaż piszą w niej ciekawe rzeczy, mógłbym ją kiedyś pożyczyć? - zapytał biorąc kolejną.

- Nie, dzięki. Nie jestem głodny. - powiedział biorąc jakąś książkę. Otworzył i przyglądał się uważnie literom. - Ta, dam radę. - powiedział i zaczął czytać.

Chung wszedł do środka. - Hmm, ładnie tu. - powiedział rozglądając się. - Jest tu jeszcze twoja rodzina? - zapytał.

- Mhm. No cóż, chodźmy już bo chyba ci zimno. - powiedział.

- Chwila, zaciągnąć do piekła? - zapytał zdziwiony.

- To iść z tobą czy wolisz poczekać do jutra? - zapytał dziewczyny.

- W zasadzie to nie. Świat cały czas się zmienia. Wojny i te sprawy. No i często się przeprowadzałem. W USA mieszkam zaledwie rok. - odpowiedział. - Chociaż czasami jest tak że czuje się źle z tym że jestem wieczny.

- Sześćset dwanaście. Moi rodzice są jednak o wiele starsi. - powiedział.

- Mogę ci pomóc. Jestem chyba wystarczająco stary żeby pojąc co trzeba zrobić. - powiedział. - No i jeśli są one w twoim języku to powinienem dać radę je powiedzieć. Znam sporo języków.

- Dźgnąć i zasypać żelazem i solą? A co do odpowiedniej osoby, kto taki? - zapytał.

- Zabicie mnie nie jest takie proste. Gorzej z nimi. - powiedział. - Wiesz może jak zmusić demona do ujawnienia się? - zapytał.

- Nie przejmuj się nim. On jest dziwny. Strasznie się też wywyższa. - powiedział do Keveri.

- Twój ubiór jak na amerykańskie standardy jest dość niecodzienny. - powiedział do dziewczyny. - W takich ubraniach będziesz musiała przywyknąć. Znaczy nie żeby było coś złego w tym że się tak ubierasz, po prostu to inny kraj i inne standardy. - dodał.

Chung wyszedł na zewnątrz. Wciąż nie potrafił pojąć czym jest ta hinduska. Znał ten zapach ale nie potrafił go do niczego przypisać.

- Można powiedzieć że osuwa od siebie podejrzenia. - powiedział.