Mephisto The Undying

W pewnym momencie swojego dość męczącego snu, obudziłem się. Otwarłem oczy i wpatrywałem się w sufit. Nie wiedziałem jeszcze czy już ranek czy może jeszcze noc. - Eh... paskudny sen... - mruknąłem pod nosem podnosząc się do siadu. Ziewnąłem krótko i przetarłem oczy ręką, przeciągnąłem się jeszcze i wstałem z łóżka. Ubrałem, skórzane spodnie, okute stalą buty, i resztę zbroi. Zabrałem torbę z dobytkiem, przypiąłem pochwę z mieczem do pasa i cicho zszedłem na dół na śniadanie. Gdy byłem na dolę usiadłem przy ladzie i czekałem aż karczmarz podejdzie.

Przyłączam się.

- Czyli pójdę po Behemotka i on mi wywęszy przerażonego zabójcę. Czyli to pewne że to człowiek...

- To co gramy w pokera? Może w rozbieranego. - zażartował. Wziął łyka herbaty i spojrzał na wszystkich zebranych.

- Ktoś dostarcza mi zabawę. Bardzo fajnie bo kolejny sługus do Hel zawsze spoko. Wiesz kto? To ja sobie popoluję.

- Fakt. Parszywe czasy... Pozostaje nadzieja na lepsze... - powiedział cicho i napił się herbaty.

Lee oparł się o ścianę, skrzyżował ręce na klatce piersiowej i spojrzał chłodno na Grimalkin. - I kolejna sprawa, przestępca wraca na miejsce zbrodni tylko co najmniej kilka godzin później... A po co ty przybyłaś? - zapytał wiedźmę.

- Może i przesadziłem ale i tak w Niemczech są lepsze warunki. To jeden z lepszych scenariuszy jaki może mieć ktoś kogo złapali.

- O wiedźmie mowa. - Powiedział patrząc na okno. - Czyż nie tak?

- To wiedźma więc na pewno nie zostawiła by go żywego i nie zostawiła by żywego świadka. Ona jest profesjonalistką. Mi to wygląda na robotę jakiegoś człowieka...

- Na robotach w Niemczech przeżyje. W Oświęcimiu raczej nie. - powiedział i przygryzł wargę. - Cholerna wojna...

- Wiedźma. Mam też wrażenie że jest dość stara ale pewności nie mam. Może być groźna ale wątpię by to ona. Osoby jej pokroju nie stosują takich metod.

- Przecież ja nie mam kontaktów na mieście. No dobra niewiele. No i niby raz na jakiś czas pogadam z wujkiem który jest w Anglii. Mam tylko nadzieje że Ankę wywieźli na roboty do Niemiec a nie do Oświęcimia. - powiedział ponuro.

((Wyprzedziłem cię Moon...))

Feliks wrócił z herbatą. - Serio? Kurcze. A kiedy to się stało? - zapytał z lekko ponurym głosem.

- Eh. I co ja teraz mam z wami zrobić? - zapytał ironicznie. Wyciągnął z kieszeni podłużny przedmiot. Stanął tak by widzieli go wszyscy. Wybrał jakąś opcje i założył ciemne okulary. - Powiedźcie ser. - powiedział po francusku i pstryknął (urządzenie do usuwania pamięci, takie jak w facet w czerni), stanął na barierce i zeskoczył. Gdy ludzie się otrząśli nie pamiętali że nawet tam byli. Po chwili doleciał w formie kruka do rezydencji. Wszedł. - Zająłem się ludźmi. Co z Finnem? - zapytał stojąc w drzwiach sypialni. - Mhm... Czyli takie sprawy. - mruknął pod nosem i podszedł do Susan, zerwał jej taśmę z ust. - Sorki. Ale tak z grubsza mniej boli. Co się stało? - zapytał i zaczął rozcinać taśmę na rękach.

Lee spojrzał na Kat pytająco. - Kto dzwonił?

- Ale herbatka dobra. - powiedział z uśmiechem i poszedł do kuchni nastawić wodę. Po chwili wrócił i zabrał kubki.

- Znaczy wiesz. Jak wczoraj w Hel wypiłaś te wino to oprócz tego że wróciła ci pamięć najpewniej będziesz jeszcze czuć smak. - powiedział wciąż przeglądając menu.

Feliks wstał z fotela. - Po pewnym czasie już przestaje się na to reagować. - stwierdził, - Chcę ktoś jeszcze herbaty? Bo ja pójdę sobie zrobić. - spytał tych którzy zostali.

- W sumie. Byłem w czasie średniowiecza w Paryżu ale i na festiwal chętnie pójdę. - powiedział i zaczął przeglądać menu.

- To może tam. - wskazał na miejsce przy balkonie. Odsunął jedno z krzeseł i wskazał na nie zapraszająco.

Feliks wstał z fotela. - To jutro o jedenastej wieczorem. I lepiej się nie spóźnijcie bo kto wie co Kamyki mogą mieć w głowię. - zażartował. - Mogę jeszcze herbaty? - zapytał z uśmiechem.

Gdy winda zjechała Lee wszedł doń za Kat. - Na które piętro? - zażartował wciskając przycisk.

- No. Sporo blachy... - powiedział przyglądając się budowli. - Jedziemy na górę? - zapytał wskazując na windę.