Shine Star

Żeby odgonić parasprajty. Nwm jak to się pisze xD

Thera usiadła powoli na ławce, bo zrobiło jej się słabo. Nie wiedziała, co myśleć. Czuła coś do Zacka, ale bała się ryzyka. Nie chciała zawieść się, przez to, że za mało go zna.

- Jestem... zagubiona - powiedziała opuszczając głowę. - Jesteś dla mnie.. ważny, ale nie wiem czy w ten sposób co trzeba. My... po prostu za mało się znamy - dodała robiąc kolejny krok do tyłu. Spojrzała na niego niepewnie.

Dziewczyna spojrzała dużymi oczami na Zacka. - J-ja... nie wiem czy jestem gotowa.. - powiedziała cicho. Wzięła plecak z ziemi i jeszcze raz na niego spojrzała.

Thera czując wargi chłopaka na swoich otępiała i spojrzała na niego niepewnie. - Co... - mruknęła robiąc niepewny krok do tyłu.

Marshewa punkt.

Mam pomalowane paznokcie

Fałsz

Fałsz Wiesz, równie dobrze mogłabym nie mieć chłopaka, więc nie było aż tak dziwne.

Thera czując, jak jest podnoszona spojrzała na chłopaka dużymi oczami. Słysząc jego słowa zarumieniła się i opuściła wzrok.

Chyba oczywiste że kocham xD punkt.

Kocham mojego chłopaka

- Ty jej nie znasz - mruknęła kładąc głowę na jego ramieniu. - Ma nadzieję wydać mnie za bogatego mamisynka z litrem żelu na łbie - zaśmiała się słysząc siebie.

Prawda? XD

Fałsz

Punkt.

Jem obiad

Prawda

Punkt

Jestem szczęśliwa

- No cóż... - zaczęła chodzić powoli. - Moja mama jest bez skazy, perfekcyjna. Zawsze chciała, żebym tak jak ona była idealna. - powiedziała patrząc na niego. - Nie wiem, jak zareagowałaby gdybym przyprowadziła kolegę na obiad.

- Wiesz~... - mruknęła wstając z ławki. - Jesteś dla mnie tylko kolegą z klasy, może być problem. Gdybyś byl mi bliższy to jest większe prawdopodobieństwo, że się zgodzi. - powiedziała poprawiając spódnicę.

- Do ósmego roku życia mieszkałam w Paryżu. Potem przeprowadziliśmy się tu. - powiedziała spokojnie. - Ułożona rodzinka, idealny makijaż. Jestem jedynaczką, więc mama ciągle się mną zajmowała. Balet, dodatkowe zajęcia. - dodała. - Trochę mnie to nudziło.

- Wow... - powiedziała patrząc na niego z podziwem. - Jestem z ciebie dumna - dodała.

Dziewczyna spojrzała na naszyjnik. - To jest... kieł? - spytała zaskoczona. - Skąd go masz? Jest prawdziwy?