Rozia

Chyba to co mnie najbardziej urzeka w tych rysunkach, to pyszczki. Są prześliczne. :3

To życzę powodzenia z włosami, bo ja wiele tą postać męczyłam i nadal nie ogarniam tych wszystkich loków...

Czy tylko mi się skojarzył ten obrazek od razu ze "Steven Universe"? Słodka jest, na swój sposób.

Anatomicznie to mi tylko nie pasuje to to, że dodałaś drugie ramię przy Rainbow. Skoro to profil, to nie powinno go być. Mina jest trochę przerażająca, a włosy ma takie jakby je przed chwilą obcięła żyletką. ^^ U Octavii bos faktycznie nisk. Coś chyba lubisz robić kanciaste zakończenia włosów, bo Octavia też ma takie charakterystyczne końce. Nie uważam się za speca od humanizacji, ale radzę ćwiczyć dalej. I powodzenia życzę!

Muszę powiedzieć, że masz przeuroczy styl. Fakt, linie są jeszcze trochę krzywe i brakuje mi ewidentnego cieniowania. Za to podoba mi się grzywa Kadencji, o.

Każdy bohater w swojej działalności przechodzi w jakiś sposób "metamorfozę". Rainbow nie jest wyjątkiem. Ona również się zmieniła. Jest trochę bardziej wrażliwa na czyjąś krzywdę i nie zachowuje się jak burak bez uczuć.

Dostałam od siostry. Kupiła gdzieś w Krakowie.

A co tam, macie moją mordkę. I pamiętajcie: dzień bez tulaśnego Sticha - dzień stracony. https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xaf1/v/t1.0-9/11425398_831863840216452_1270125979417434513_n.jpg?oh=31f2f9df8fd416faa002df8e7b693639&oe=55FE70DC

Rainbow Dash to jeden z tych typów osobowości z luzackim myśleniem. Coś w stylu: "Znaczysz dla mnie bardzo dużo, ale nie będę się z tym afiszować, bo nie chcę wyjść na miękką kluchę". I w sumie szkoda, bo mało się pokazuje tą czułą stronę Rainbow. Pomijam odcinek "Tanks for the Memories", gdzie ta czułość jest najzwyczajniej w świecie przesadzona. Wracając do tematu: myślę, że twórcy chcą zrobić na te siostrzane relacje taki hype. Kiedy zgaśnie ta ostatnia iskierka nadziei, że nasza Tęczółka nie zostanie dla Scoots jakby starszą siostrą, będzie takie nieoczekiwane: bum. Po prostu trzeba cierpliwości. Ja wierzę (i nawet jestem pewna), że twórcy nie zostawią tak tego wątku i w przyszłości coś się pojawi.

25 lat. 10 lat więcej, milutko.

Oj nie, wątpię w to, że mogę być chora. Moje znajomości raczej nie są toksyczne.

Witamy na forum, gdzie głównie są pastelowe osiołki, zobaczymy jak długo wytrzymasz. Ciebie w ludziach irytuje płytkie życie intelektualne, mnie po prostu ludzka głupota, więc chyba możemy zostać teamem hejcącym cały świat. Jeśli chodzi o pytanie, to mam właściwie tylko jedno: Zastanawiałeś się nad tym,czy twoje wysokie stadium indywidualizmu, może prowadzić do zespołu Aspergera? Bo z tego co tu widzę, pewnie trudno ci nawiązywać kontakty.

Może zacznijmy od początku. Ponieważ moja siostra jest ode mnie te 15 lat starsza, więc powiedzmy, że kiedy się urodziłam, miałą największą fazę na yaoice. Taką fazę, fazę. Później, jak już miałam te 7 lat, siostra stwierdziła, że i tak jestem o jedno pokolenie do tyłu i puściła mi mojego pierwszego yaoica. Jonjou Romantica. Mój biedny mózg niewinnego 7 letniego dziecka znikł i miałam dużą traumę na yaoi. Jak tylko usłyszałam słowo "yaoi", spierdzielałam gdzie pieprz rośnie. Mocna trauma. W sumie nadal ją mam. ALE! Przyzwyczaiłam się. W końcu, jak się mieszka z parą gejów w swoim half-home to nie ma co narzekać i trza się jakoś przyzwyczaić . Krzysiu i Mateusz naprawdę zachowują się jakby z żywcem ściągniętego yaoica. Co do yuri. Japońskiego yuri. Nie trawię, nienawidzę, niech spłonie, związki lesbijek wcale tak nie wyglądają (siostra again). Japońcom się już naprawdę nudzi.

Mój ulubiony członek Wonderbolts? Spitfire oczywiście. Ma najbardziej rozbudowany charakter. Do tego jest bardzo dynamiczną postacią, a ja zawsze takie lubiłam. Cenię sobie też jej umiejętność organizacji. Bycie kapitanem to nie jest łatwa rzecz. Podziwiam, serio. No i potrafi być suczą. Jej. Co do Soarin'a i Fleetfoot, to nie wiele mogę powiedzieć. Soarin'a lubię tylko ze względu na to, że lubi szarlotki (brohoof, dude) no i za jego zielone ocka, które ślicznie komponują się z sierścią. O Fleetfoot nic nie powiem. Wydaje mi się irytująca. Not my taste.

Mam siostrę o 15 lat starszą i o 12 lat starszego brata. Z siostrą świetnie się dogaduję i sporo jej zawdzięczam, mimo to, że kiedy miałam 3 latka, to ona wyjechała na studia. Sporo się od niej nauczyłam. Z bratem mimo, że był pod ręką cały czas kontakt jest słabszy. Nawet cieszę się, że mam rodzeństwo. Kij z tym, że jest się najmłodszym w rodzinie i za wiele nie ma się do powiedzenia w jakiś sprawach. Rodzeństwo jest cool.