Niklas „Bohater”

[Niklas]

W końcu się otrząsnąłem. Nie byłem pewny pewny co spowodowało u mnie taką reakcję, ale byłem przekonany, że z pewnością maczał w tym swoje kopyta Sombra.

Odskakuję więc w bok i ruszam w stronę Multi.

[Matalos]

Biegniesz w kierunku uchylonego okna. Pokonujesz kilka drewnianych schodów i wbiegasz na piętro. Widzisz, że tutaj kiedyś znajdowała się sypialnia, jest tu łóżko z pościelą w gwiazdy. Teraz Multi przysunęła łóżko, aby zyskać lepszy dostęp do okna. Wygląda przez nie i coś mruczy pod nosem.

- Dobra, raczej się nie połamiesz - stwierdza i wyciąga kopyta w twoją stronę.

Słyszysz powolne kroki ożywieńca, dobiegające z dołu. Kucyk musiał już wstać i ponowił swoją wędrówkę po was.

[Niklas]

Spoglądam za siebie sycząc pod nosem.

- Nosz, piórdolony Sombra - stwierdzam, po czym chwytam klacz za kopyta i szykuję się mentalnie do defenestracji.

[Matalos]

Chwytasz Multi mocno i wyskakujecie przez okno. Prosto na opuszczone i martwe ulice Ponyville.

Normalnie, to pewnie sobie byście połamali kończyny, gdyby po takim upadku któreś z was spadło na bruk. Szczęście wam jednak sprzyja i trafiliście na wóz z sianem, który złagodził upadek. Bolało, to prawda, ale nie odnieśliście żadnych obrażeń, co trzeba uznać za duży plus.

Wyczołgujecie się z siana, wytrzepując z grzywy słomę. Macie to po co tutaj przyszliście. Chyba możecie się stąd zabierać.

Tylko trzeba najpierw przejść przez czarną ścianę dymu, oddzielającą Ponyville od reszty Equestrii.

Multi spogląda na ciebie i mówi:

- Czyń swoje cuda, panie czarodzieju...

[Niklas]

Rozglądam się.

- Chwila... - odpieram. - Skoro już tu jesteśmy, chyba wypadałoby zaciągnąć też zad naszego pegaza... - wzdycham. - O ile pamiętam, miał być w domu naprzeciwko... Tylko, kurde, którym...

[Matalos]

- To był chyba dom na przeciwko, rzeczywiście - mówi Multi i wskazuje mały domek pokryty strzechą, znajdujący się naprzeciw biblioteki.

Jest to zwykły budyneczek, pomalowany niebieską farbą, zbudowany z dębowych desek, pokryty najzwyklejszą strzechą. Pomijając kolor, nie różni się niczym od domów dokoła.

[Niklas]

- No dobra... zobaczymy czy jest w środku i zabieramy się stąd - stwierdzam, po czym powoli ruszam w stronę upatrzonego domostwa.

[Matalos]

Podchodzicie do domu. Jest to zwykły, podobny do pozostałych budynek, dwupiętrowy, pokryty słomą, pomalowany na pastelowy niebieski. Drzwi z małym okienkiem na wysokości głowy stoją wam na drodze do wnętrza.

Zaglądasz przez nie i widzisz wewnątrz pokrytą kurzem podłogę, oraz szeroki, wyczyszczony fragment jak gdyby ktoś kogoś tędy ciągnął.

Napierasz na drzwi są zamknięte. Rozglądasz się, ale nie widzisz żadnych okien, które prowadziłyby do wnętrza.

Multi zagląda za rogi i rzuca:

- Tu nie ma żadnych okien...

[Niklas]

- I do tego wygląda na to, że to pułapka - stwierdzam. - Czyli: wejdziemy do środka, ale już nie wyjdziemy... 

Rozglądam się wokół.

- Nie widać tutaj nic, prócz śladów ciągnięcia kogoś.