W_objęciach_Chrysalis: Nadchodzi ratunek! (by Po prostu Tomek)

[Nightmare]

Rainbow ponownie przeskoczyła nad kopią.

- To jak, poddajesz się? - zapytała i nie czekając na odpowiedź ruszyła pełnym galopem.

[Po prostu Tomek]

- Żarty sobie stroisz? - mocniej nasadziłem hełm na głowę, po czym pogalopowałem prosto na nią.

[Nightmare]

Rainbow podskoczyła i przekręcając się w powietrzu, zdzieliła cię kopią po łbie.

[Po prostu Tomek]

- Z lataniem, co? Wracaj tu ty cholerna... - wyrzuciłem z siebie. Zamachnąłem się oszczędnie kopią, by w razie czego móc spokojnie wycofać ruch. Miałem nadzieję, że tym razem trafię.

[Nightmare]

Rainbow padła na ziemię. Wstała i ponownie z piruetem wykonała serię ciosów kopią w klatkę piersiową.

[Po prostu Tomek]

Z trudem próbowałem osłaniać się nieporęczną bronią. "Jak ona to robi?" pomyślałem.

- Trzymaj się ziemi, tęczowa, bo zwiążę ci skrzydła. - krzyknąłem dla nabrania odwagi.

Zastanawiam się nad złamaniem kopii i przerobieniem jej na "miecz".

[Nightmare]

- Ta, możesz pomarzyć, ziemniaku! - trybuny zawrzały od obelgi, jaką RD cię obrzuciła pogalopowała ponownie, tym razem szurając kopią po ziemi. Następnie przeleciała nad tobą uderzając cię i powalając kopią w łeb.

[Po prostu Tomek]

Wstałem i złamałem kopię czyniąc z niej wygodny w użytku miecz.

- Jak mnie nazwałaś, pokrako? - krzyknąłem z furią w głosie.

[Nightmare]

- Ziemniakiem. Ziemskie kuce nie mają skrzydeł, więc są przytwierdzone do ziemi jak ziemniaki - powiedziała z szerokim uśmiechem. Podleciała strasz nie wysoko i zaczęła szybko spadać. Dookoła niej utworzył się stożek powietrza. Wywołała tęczowy grom, powalając cię na ziemię, i rozpędem, i kopią.

[Po prostu Tomek]

Cisnąłem w nią jedną z dwóch części kopii. Uważnie celując.

- Jesteś taką cwaniaczką, bo potrafisz latać? To dawaj na ziemię i stań do pojedynku twarzą w twarz! - krzyczałem z pianą na ustach. Całe opanowanie szlag trafił, nie znosiłem wywyższania się - Chodź tu a kark ci skręcę, skrzydła wyrwę i kopyta poprzetrącam!

Rzuciłem jeszcze kilkoma kamieniami.

[Nightmare]

Rainbow latała ósemką i uniknęła wszystkich przedmiotów. Pokazała ci język i ponownie natarła. Znowu padłeś na ziemię.

[Po prostu Tomek]

Żeby ciebie matka rodzona z domu wyrzuciła! Żeby ci Discord skrzydła odebrał! Żeby cię piorun w zadek trafił! Zaraza ciebie mordowała! - ciskałem klątwami. Odwróciłem się w kierunku trybun. Następnie opanowałem wybuch furii, którą zastąpiła zimna determinacja. Rozejrzałem się za jakąś bronią dalekosiężną. W oczach miałem mord.

[Nightmare]

- Raz mi Discord skrzydła odebrał. I co? Jakoś żyję. - Rainbow zebrała chmury z nieba i złożyła je nad tobą. Następnie kopnęła je, co przemoczyło cię do suchej nitki.

[Po prostu Tomek]

(Przemoczyło? W metalowej zbroicy?)

Wciąż szukam kuszy, łuku, karabinu lub chociaż procy. Roboczo wyrywam kawałek barierki i rzucam w Rainbow Dash.

- Zawsze obrażasz innych w czasie pojedynku? A może to narodowa cecha pegazów? - zawołałem szyderczo. - Tak jak cwaniactwo?

[Nightmare]

(Aż taka szczelna nie jest)

- Nie, po prostu... Nagle zabłysła zielenią. Publiczność patrzyła z zapartym tchem, jak na arenę nie zleciała już Rainbow, tylko... Podmieniec. Dorosły.

[Po prostu Tomek]

- O ja cię pier**** - wydusiłem z siebie po dłuższej chwili ciszy. Nagle wyrwałem się z osłupienia. Po czym błyskawicznie rzuciłem się na Podmieńca z wzniesioną kopią.

- Gdzie jest Golden Dust ty czarna parodio życia!

[Nightmare]

- Cha, cha! Radzę ci biec go szukać, ty żałosna parodio kuca! Gdy ty się tu bawisz, on może już być przemieniany. - Podmieniec uniósł się poza zasięg twojej kopii. Jego uśmiech był złośliwy.

[Po prostu Tomek]

- Flaki z ciebie wypruję. Z twojej królowej. I całej waszej podłej rasy. - wycedziłem przez zęby. - Ale dla zabawy tu nie przychodzisz. Czego chcesz?

[Nightmare]

- Chcę patrzeć jak ty się bawisz, kiedy twój przyjaciel jest torturowany. - zachichotał podle.

[Po prostu Tomek]

Zdjąłem z pasa łańcuch.

- Nie dziś. Jedno muszę ci przyznać, cięty język to ty masz. Ale i ja mam fortel w zanadrzu.

Podszedłem do kasy po umówione pieniądze, następnie popędziłem z łańcuchem przygotowanym do ewentualnej obrony prosto do hotelu.

[Nightmare]

Kucyk wypłacił ci 300 monet. Mały Podmieniec bawił się sznurkiem wystającym z dywanu.

[Po prostu Tomek]

- Mamy do pogadania. - Związałem małemu ciasno łańcuch na szyi, tak by nie udusił się, lecz łańcuch łatwo można by zacisnąć. - Nie bój się, nic ci się nie stanie. Wyjdziesz porozmawiać z kimś z twojego narodu. - starałem się, by mój głos był spokojny i przekonujący. Potem wrzasnąłem przez okno hotelu do Podmieńca na dworze.

- Co powiesz na małą wymianę?

[Nightmare]

Jednak Podmieńca już tam nie było. Zniknął, a kilka kucyków popatrzyło na ciebie jak na wariata.

[Po prostu Tomek]

- Na co czekacie? Nie słyszeliście? Podmieńce w mieście, niech ktoś leci po Cadance! - krzyknąłem. - Na arenie byli świadkowie, popytajcie to zobaczycie.

Odwiązałem łańcuch małemu, po czym pogłaskałem go ostrożnie. - Mówiłem, że nie ma się czego bać. Możesz mi zaufać.

[Nightmare]

Maluch gapił się przed siebie i drżał. Spróbował zrobić krok i... Zemdlał. Kilka kucyków pobiegło po Cadence.