Equestria: Ucieczka łowców

[wiej007]

-To dlaczego ze strachu się cofnęliście? Tchórze z was i tyle.- powiedziałam iluzją. Nadal byłam w ukryciu i obserwowałam wszystko

[Arcybiskup z Canterbury]

- Na wszelki wypadek. Uwierz mi, z psychopatycznymi idiotkami siedzącymi w więzieniu nigdy nic nie wiadomo. Ach, zapomniałbym. Jeśli nie wrócimy stąd w kawałku, twoi koledzy zginą. I to szybciej, niż jest im to dane. - Spojrzał z lękiem na drugiego strażnika.

[wiej007]

Nadal mówiłam iluzją

-Po pierwsze... nie jestem psychopatyczną idiotką. Jestem Łowczynią. Jedną z trzech członków tajnej gildii. Po drugie... jestem wściekła a nie szalona. Po trzecie... kiedy jestem wkurzona jestem niczym seryjna morderczyni mimo że wolę zabijać podstępem... A po czwarte... uwaga na głowy- kiedy te słowa wypowiedziałam swoją iluzją wyskoczyłam z ukrycia i za pomocą magii pchnęłam strażników w stronę celi, starałam się by wpadli w magiczne sidła i trochę pocierpieli

[Arcybiskup z Canterbury]

Pegazica uwolniona z celi kopniakiem zatrzasnęła drzwi. Spojrzała przez kraty w drzwiach. - No, to do zobaczonka, koledzy. - pokazała, żeby iść za nią i poleciała w górę schodów.

[wiej007]

-Och... mówiłam już że doskonale władam magią iluzji oraz przywołania? Jesteście teraz w wielkich magicznych sidłach... jeśli będziecie coś mówić lub się szarpać... sidła bardziej się zacisną. Będą się tak zaciskać aż... w końcu coś wam utnie. No cóż, cieszcie się że się śpieszę bo tak to bym was po torturowała. Papa. -lekko się zaśmiałam po czym pobiegłam za pegazicą

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nieźle. Robi wrażenie. Musisz mnie tego nauczyć - rzekła klacz kierująca się do wyjścia. Mijały wiele korytarzy, cel i krypt. Po chwili pojawiło się światło. Po dotarciu do źródła okazało się, że przejście jest zablokowane kratami.

[wiej007]

-Spróbuje otworzyć tę kraty, przy odrobinie szczęścia się uda.- zaczęłam ponownie używać gwoździa jak wytrycha- Tak właściwie nie przedstawiłaś mi się. Ja jestem Somada

[Arcybiskup z Canterbury]

- Angouleme. Tak mnie nazywaj. Poczekaj, odsuń się. - Klacz stanęła i z całej siły kopnęła w pręty. Skutkiem był głuchy łomot i wyjątkowo szpetne przekleństwo, które zaserwowała. Oraz prawdopodobnie wielki siniak.

[wiej007]

-Wolałam to zrobić po cichu ale jak chciałaś głośny i zawsze skuteczny kopniak to bardzo proszę. Swoją drogą, egzotyczne imię. Ale ruszajmy ocalić moich towarzyszy

[Arcybiskup z Canterbury]

- Co? Mam to powtarzać? Lepiej będzie zrobić czary-mary. - Spojrzała krytycznie na kraty, lekko wykrzywione. Po chwili rozpromieniła się. - Ale kopa to ja mam, co nie?

[wiej007]

-Tak kopa masz to przyznam. Ok, odsuń się jak jestem wkurzona to jestem zdolna do wszystkiego- miałam zamiar chwycić magią kraty i wyrwać je żeby poleciały za mnie na dużą odległość

[Arcybiskup z Canterbury]

- Odsunę się. Tak będzie dla mnie lepiej. - Klacz wsunęła się za schody. Kraty po użyciu magii przez chwilę trzęsły się dziwacznie, aż w końcu puściły i z hukiem nie mniejszym niż ten po kopniaku, wyleciały z zawiasów. Odłamki wyleciały na podłogę, uderzyły w sklepienie i odbiły się od ścian.

[wiej007]

Popatrzyłam na kraty które wyrwałam jakby nigdy nic po czym popatrzyłam na Angouleme

-Idziemy dalej?

[Arcybiskup z Canterbury]

- No. Tylko szybko. Tyle hałasu dawno nie mieli - zachichotała, po czym wyfrunęła na zewnątrz. Jaskrawe światło dnia raziło w oczy. Wszystkie kolory stały się nagle bardzo jaskrawe. Angouleme pofrunęła między drzewami.

[wiej007]

Trochę zajęło mi oswojenie się do światła ale po chwili wszystko widziałam i schowałam się za drzewami

[Arcybiskup z Canterbury]

Pegazica krążyła między drzewami, blisko ziemi. Po chwili wylądowała i skryła się między gałęziami niskiego krzewu. Poczekała, aż Somada do niej dołączy. - Widzisz? Tam jest szubienica, a tam podest z pieńkiem katowskim. W zależności od przewinienia wybierają karę. O, tam prowadzą skazańców. Rozpoznajesz?

[wiej007]

-Cóż... my zabiliśmy jedną z szych w Canterlocie jak sądzisz? Jaką będą mieli kare?- powiedziałam szukając wzrokiem Arrowa i Hammera

[Arcybiskup z Canterbury]

- Całkiem nieźle. Aż dziwne, że was nie torturowali. Cięcie głowy będzie jak nic. Jakiś plan? - Zwróciła swoje oczy na Somadę. W tym czasie jakiś pegaz odczytywał wyroki.

[wiej007]

-Cóż mogę pobawić się iluzjami. Iluzje strażników wołających o pomoc przez co może zostać ich mniej. Iluzje uciekających skazańców... mogę też do tego dodać pułapki takie jak zrobiłam z tamtymi dwoma kochasiami

[Arcybiskup z Canterbury]

- Przedstawienie? Uwielbiam przedstawienia. Tylko zrób tak, żeby ocierały się o koszmar... Będzie fajnie. - uśmiechnęła się złowieszczo i ułożyła wygodnie między gałęziami. Czekała.

[wiej007]

Usiadłam i skupiłam się. Mój róg lekko zaświecił po czym i nikt nie zauważył dodatkowych strażników i skazańców... byłam na wszelki wypadek gotowa do stworzenia magicznych sideł.

Iluzją skazańca powiedziałam

-Walić to! Wole umrzeć uciekając!

Iluzja skazańca uciekła a za nią parę innych iluzji jak i strażników jak i skazańców.

Jako iluzja strażnika powiedziałam

-Ej! Chodźcie pomóc ich łapać! Nie mogą nam uciec.

Miałam plan by zostawić 2 iluzje strażników na miejscu by nie martwic się prawdziwymi. Takie duże przedstawienie było trochę męczące ale jakoś dawałam rade

[Arcybiskup z Canterbury]

- Bez krwi. Szkoda. Należałoby się draniom. Idę uwolnić ciołków. - Angouleme odleciała przekształcić słowa w czyny.

[wiej007]

-Oj będzie krew... jeśli wrócą za wcześnie...- powiedziałam do siebie i wyczarowałam parę niewidzialnych pułapek przy wejściach na obszar egzekucyjny po czym podeszłam do skazańców

[Arcybiskup z Canterbury]

Wśród nich byli Arrow i Hammer. Pegaz ledwo trzymał się na nogach - z niewiadomych przyczyn to jemu najwięcej się dostało. Na szczęście Hammer nie był zbytnio obity. Prawdopodobnie ze względu na jego aparycję nikt nie odważył się go pobić.

[wiej007]

Podeszłam do Arrowa i Hammera

-No cześć wam. Nie myśleliście chyba że was tu zostawię? Musimy uciekać. Hammer, możesz nieść Arrowa? Nie wygląda jakby mógł uciekać