Equestria: Ucieczka łowców

[Arcybiskup z Canterbury]

- Dobrze cię widzieć. Oczywiście, że go wezmę. Nie przejdzie zbyt daleko. - Hammer zarzucił sobie na grzbiet pegaza. W tym momencie obok Somady wylądowała pegazica. - To ten... Fajnie było, dzięki za uwolnienie, chyba jesteśmy kwita i powodzenia życzę. Muszę iść - Angouleme mrugnęła i odleciała między drzewa. Chwilę później przybiegło paru strażników, zaalarmowanych krzykami iluzji i strażników którzy uciekli.

[wiej007]

Postanowiłam zrobić by pułapki eksplodowały dymem i zasłoniły wszystko strażnikom.

-Dobra panowie. Musimy wiać- powiedziałam z niepokojem po czym rozglądałam się za wyjściem

[Arcybiskup z Canterbury]

Teraz, po rozstawieniu pułapek drogi ucieczki aż się mnożyły. W lewo prowadziły do Canterlotu, w prawo zaś do lasu i w góry. - Prowadź - rzucił Hammer po chwili milczenia. Przez dym dało się słyszeć krzyki i przekleństwa straży, oraz radosne okrzyki byłych więźniów.

[wiej007]

-Szybko, w stronę lasu. Im szybciej dotrzemy do naszej kryjówki w Gryfich górach tym szybciej będziemy bezpieczni- powiedziałam po czym zaczęłam biec w stronę lasu

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nie no... Somada, błagam. Ja nie nadążę z nim na plecach. Wolniej - zakończył Hammer, po czym nerwowym krokiem ruszył za współtowarzyszką. Mimo obciążenia dotrzymywał tempa i już po chwili zostawili strażników sam na sam z pułapkami. Wkroczyli do lasu.

[wiej007]

-Wybacz że tak szybko biegłam ale za bardzo się bałam że znowu zostaniemy złapani. Jak się czujesz?-powiedziałam powoli chodząc przez las

[Arcybiskup z Canterbury]

- Czuję się dobrze. Ale on chyba nie. Ciekawe, dlaczego akurat na Arrow'a się tak uwzięli. - dodał. Krajobraz wokół zaczął się zmieniać. Stał się bardziej skalisty. Drzewa iglaste zastąpiły drzewa liściaste o bujnych koronach. Powoli zapadał zmierzch.

[wiej007]

Nadal szłam dalej

-Gdy tylko dojdziemy do kryjówki opatrzę go. Może na niego tak się uwzięli bo to jego strzała zabiła tego lorda. Albo bali się spuścić łomot tobie więc on przyjął 2 razy mocniej. Ale coś mi tu nie pasuje... gdzie popełniliśmy błąd? Nie pierwszy raz zabijamy jakąś szychę lub kogoś publicznie ale nigdy nikt nie wiedział że to my bo zawsze byliśmy w ukryciu i szybko się przemieszczamy.

[Arcybiskup z Canterbury]

- ktoś nas musiał wypatrzyć. No bo kto miałby zdradzić? - zapytał. Sam miał wątpliwości. - Zróbmy postój. Tam chyba jest grota. Zatrzymajmy się w niej. Co ty na to? - Hammer spojrzał z nadzieją w oczach.

[wiej007]

-Czemu nie. Przyda nam się odpoczynek. O zdradzie możesz zapomnieć. Jest nas tylko trójka a dobrze wiemy że ufamy sobie jak rodzina. A nawet gdyby to było to jedno z nas to pewnie uniknęłoby więzienia

[Arcybiskup z Canterbury]

- Dlatego też się dziwię. Dobra, koniec tego. Jestem zmęczony. Wszyscy jesteśmy. Zarządzam postój! - z jego grzbietu zsunął się Arrow. Lekko uderzył o ziemię i zaczął niewyraźnie mamrotać.

[wiej007]

Popatrzyłam na Arrowa a potem na Hammera

-Wiem że jesteś zmęczony ale nie traktuj Arrowa jak worka ziemniaków. - podeszłam do leżącego Arrowa i zaczęłam przyglądać się jego ranom

[Arcybiskup z Canterbury]

- Znajdę coś do rozpalenia ognia. Ale będziemy musieli schować się głęboko w jaskini. Nie chciałbym wracać do więzienia. Strasznie ciemno i cicho tam było... - ruszył między drzewa.

[wiej007]

Przyglądałam się ranom Arrowa i używając magii uśmierzałam ból niektórych z nich.

-No no no... Strażnicy nieźle cię załatwili... mogę jedynie uśmierzyć ból opatrzę cie dokładnie jak wrócimy do kryjówki bo nie mam żadnych opatrunków lub medykamentów

[Arcybiskup z Canterbury]

Po kilku minutach pojawił się Hammer, niosąc drewno do groty w skale. Pozostał tam na chwilę, po czym wrócił z powrotem do towarzyszy. - Ogień gotowy. Chodźmy - powiedział.

[wiej007]

Uniosłam Arrowa za pomocą magii i podeszłam do Hammera

-Dobrze

[Arcybiskup z Canterbury]

Cała grupka poszła ukryć się w jaskini. Po rozpaleniu ogniska uciekło z niej kilka przerażonych nietoperzy. Noc mijała spokojnie. Po kilku godzinach Arrow otwarł oczy.

[wiej007]

-Widzę Arrow że się obudziłeś. To dobrze... przynajmniej wiem że nie dasz się tak łatwo wyeliminować.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Udało się? Żyjemy? Ajć... - próba wstania z miejsca nie wyszła pegazowi najlepiej - Niech ja ich tylko dorwę... - mruknął.

[wiej007]

-Oszczędzaj siły Arrow. Nieźle cię poturbowali a ja nie mam medykamentów by opatrzyć ci rany. Jedynie udało mi się uśmierzyć ból niektórych z nich. -powiedziałam wpatrując się w ognisko -Poza tym... chyba nie sądziłeś że was zostawię?

[Arcybiskup z Canterbury]

- No ja miałem nadzieję. Tylko byś spróbowała. Nawiedzalibyśmy cię w nocy - mrugnął okiem.

[wiej007]

-Nie przeszkadzałoby mi to. Miałabym chociaż towarzystwo. Jak się czujesz?

[Arcybiskup z Canterbury]

- Wspaniale. Żebra bolą przy każdym oddechu. Nie mogę się ruszyć, żebym nie czuł bólu. W sumie, nawet jak się nie ruszam to go czuję. - odburknął.

[wiej007]

-No to nieźle cie załatwili. Jeśli chcesz mogę spróbować użyć iluzji byś nie czuł bólu ale nie obiecam efektów.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Bez przesady. Dam radę. Gdzie jesteśmy, tak zasadniczo? - spojrzał w bok - O, Hammer. Dobrze cię widzieć, przyjacielu. - Arrow wyszczerzył się. Hammer odwzajemnił uśmiech i kiwnął głową.