Equestria: Ucieczka łowców

[wiej007]

Szłam dalej, nie wiedząc dlaczego nudziła mnie wędrówka w ciszy a do mojej głowy wpadł dziwny temat rozmowy na który zwykle nie rozmawiałam.

 

 

-Arrow... wiem że to nie najlepszy moment na taki temat ale... Czy ja jestem ładna? -spytałam się patrząc na niego

[Arcybiskup z Canterbury]

Pegaz spojrzał na Somadę zdziwiony.

- Faktycznie, dziwny moment sobie wybrałaś. - Arrow zmierzył klacz wzrokiem, jakby widział ją pierwszy raz. Potem zagłębił się w rozmyślaniach. Nie odpowiadał długo.

- Jesteś ładna. Ale skąd to pytanie?

[wiej007]

-A nie wiem... tak jakoś zaczęło mnie to interesować... to nowość nie sądzisz? Nieważne... chodźmy.- powiedziałam z lekkim rumieńcem po czym szłam dalej.

Edytowano Czerwiec 9, 2013 przez Nocturnal Light

[Arcybiskup z Canterbury]

Arrow podniósł brwi w bezgranicznym zdziwieniu. Że też musiał mówić coś takiego swojej najbliższej towarzyszce i przyjaciółce. Nigdy by się nie spodziewał... W zamyśleniu potknął się o jeden ze stopni. Spiralne schody. Księżniczka Luna. Otrząsnąć się... Pegaz skupił się na wspinaczce.

[wiej007]

Czułam się trochę nie komfortowo przez to że wprawiłam Arrowa w to "otępienie". Postarałam się już go bardziej nie skołować więc tylko szłam dalej.

[Arcybiskup z Canterbury]

Po jakimś czasie i zadyszce kucom udało się dotrzeć na szczyt schodów. Teraz stała przed nimi tylko bariera w postaci srebrnych drzwi. Arrow westchnął.

[wiej007]

Nie zostało mi nic innego niż próba otwarcia drzwi.

[Arcybiskup z Canterbury]

Drzwi były zamknięte od wewnątrz, co w pewnym sensie było całkiem przewidywalne. Arrow stanął naprzeciwko i przyjrzał się zamkowi.

- Ja nie otworzę. Musiałbym mieć kawałek drutu, albo coś przypominającego drut...

[wiej007]

Za pomocą magii wyrwałam sobie włos z grzywy i używając magii przemiany zmieniłam go w metal.

 

-Mam nadzieje że to ci wystarczy, lecz lepiej otwórz to jak najszybciej bo magia przemiany nie jest wieczna.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Dzięki - mruknął Arrow. Położył kawałek metalu na ziemi i przycisnął jednym kopytem. potem zaczął manipulować przy drucie drugim kopytem, aż w końcu chwycił go w zęby i zbliżył się do drzwi. Ze szczękiem wsunął prowizoryczny klucz i skupił się, aby spróbować otworzyć zamek. W końncu usłyszał jak stare, zardzewiałe mechanizmy ustępują. Teraz należało już tylko popchnąć drzwi.

[wiej007]

Postanowiłem je lekko otworzyć za pomocą magii.

[Arcybiskup z Canterbury]

Metal ustąpił ze zgrzytem, ukazując kucom niewielkie pomieszczenie pogrążone w mroku. Pomieszczenie to było tak małe, że Somada i Arrow musieli się postarać, by się w nim zmieścić. Wszędzie wisiały tu kawałki materiału, choć w ciemności trudno było stwierdzić, czym dokładnie były.

[wiej007]

Postanowiłam za pomocą magii rozświetlić to miejsce chociaż miałam złe przeczucia.

[Arcybiskup z Canterbury]

Szafa. Łowcy znaleźli się w szafie. Szafie dość obszernej, jak na szafę. Materiał wokół nich był kilkoma szatami zwisającymi na wieszakach. Arrow podniósł jedną brew.

- Chyba najpierw powinniśmy zamknąć drzwi.

[wiej007]

-Też tak sądzę... -powiedziałam zamykając magią drzwi.

[Arcybiskup z Canterbury]

Arrow oparł się o przeciwległą ścianę i... Upadł z hukiem. Udało mu się otworzyć drzwi, które wziął za ścianę. Leżał teraz na podłodze z nieukrywanym zdziwieniem na twarzy.

[wiej007]

Lekko się zaśmiałam

 

-A gdzie się tak śpieszysz?- powiedziałam żartobliwie podając przyjacielowi kopytko by pomóc mu wstać. Przy okazji się rozglądałam.

[Arcybiskup z Canterbury]

Komnata była ciemna i wyglądała... Dziwnie. Było w niej coś przyciągającego.

Sufit nie był sufitem, a otworem na nocne niebo. Miliony gwiazd migotały niczym drobny, lśniący pył. Wszystko było w granatowych barwach. Na tkaninach uszyte były srebrne półksiężyce. Komnata Księżniczki Luny.

[wiej007]

Pomogłam wstać Arrow'owi po czym zaczęłam ostrożnie chodzić po komnacie

 

-Wygląda na to że nam się udało Arrow.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nie powiedziałbym. Komnata jest pusta, a to znaczy że Ona jest na zewnątrz. Czyli jest noc... Czyli jeśli nas tu zastanie, nie będzie zadowolona... Wiesz na co nas może skazać? - zapytał pegaz.

[wiej007]

-Domyślam się, ale przynajmniej trudniejsza część za nami. Co powiesz na to by poskracać się po zamku by odnaleźć Księżniczkę Lunę?

[Arcybiskup z Canterbury]

- Jest noc. Wiesz, co to znaczy? Że jej teraz nie ma w zamku! Lepiej byłoby poczekać tutaj i obserwować... O, wiem. Zrób tak, proszę, żebyśmy byli niewidzialni. Nie wiemy, czy wchodzi tu służba podczas jej nieobecności, nie? - zapytał.

[wiej007]

-Zgoda...- po chwili zaczęłam rzucać czar.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Od razu czuję się lepiej - mruknął towarzysz. Jakiś czas później drzwi komnaty otwarły się za pomocą magii. Weszła przez nie właścicielka pomieszczenia - wysoki Alicorn o granatowym futrze i falującej, lśniącej grzywie o barwie nocnego nieba. Na głowie miała czarną koronę. Księżniczka Luna. Tuż przy wejściu prystanęła i zaczęła rozglądać się po komnacie.

- Ujawnij się. Wiem że tu jesteś! - powiedziała.

[wiej007]

-Ech... zgoda... tylko proszę cię... zanim cokolwiek zrobisz, błagam cię wysłuchaj co mam ci do powiedzenia.- zdjęłam z siebie niewidzialność ale z Arrowa już nie, wołałam mieć ubezpieczenie, wyszłam na środek komnaty.