Equestria: W poszukiwaniu azylu

[KougatKnave3]

Patrze na niego.

- Czemu? - spytałem się. Teraz czuje się winny, gniew wzięła górę i popełniłem błąd. Nie jestem godny mocy swojego ojca.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Bo twojej koleżanki tam nie ma, durniu patentowany. Na szczęście jest tu jeszcze ktoś kto myśli. Wiesz kim był ten którego wcisnąłeś w tę zapyziałą dziurę? Iluzją, oto czym był! Takie właśnie jest dzisiejsze pokolenie. Myśli tylko o zdobywaniu potęgi jak najmniejszym wysilaniu się, a bez tego nie myślisz! Przez to kiedyś wszyscy umrzemy. - Ogier popukał kopytem w czoło Fiury'ego.

[KougatKnave3]

Uśmiechnąłem się.

- Widzę że się znasz na takich rzeczach. Ja przez większość życia wychowywałem się u kucy więc nie dziw się że z mojego zachowania, te pokarmy jakim są nie zmieniły mnie na tyle bym "Skakał po łąkach i pieprzył o przyjaźni i szczęściu" btw sory za przekleństwo, po prostu chce się zaprzyjaźnić.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Chcesz się zaprzyjaźnić przez przekleństwo, tak? Cóż, oryginalnie. Niezwykle oryginalnie, a ty znowu nie myślisz. To chyba genetyczne. Z góry założyłeś, że nie jestem kucem. To, że zmieniam kształty nie oznacza że jestem podmieńcem! I co teraz powiesz, ty pseudoprzyjazny cwaniaczku? - zapytał granatowy jednorożec. Wydawało się, że podchodził do Fiury'ego z nieco zbytnim ładunkiem pogardy.

[KougatKnave3]

Wzruszam ramionami.

- Przyznaje twoją wyższość. Ja jestem jedynie młodym kurduplem który nic nie umie - powiedziałem nie okazując żadnych emocji.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Och, chyba się nieco przeceniasz. Ty jesteś przemądrzałym młodym kurduplem, któremu odbiło z powodu mocy i myśli że potrafi więcej, niż potrafi naprawdę. - Nieznajomy prychnął lekceważąco.

[KougatKnave3]

- Przyznaje, jestem żółto dziobem i szukam kogoś kto mi pomoże zmienić moje nastawienie, i zapanować nad moimi mocami bo po raz pierwszy użyłem ich. Zainteresowany?

Edytowano Wrzesień 6, 2013 przez peros81

[Arcybiskup z Canterbury]

- Argumentacja, argumentacja. Niby dlaczego miałbym podjąć się tego beznadziejnego zadania? I jakie miałbym z tego profity? - zapytał.

[KougatKnave3]

- To zależy czego byś chciał - odpowiedziałem bez namiętnie. Kontrola nad moimi wrodzonymi mocami wymaga szkolenia, a sam się nie nauczę władania taką mocą. Potrzebuje pomocy.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Ustalmy że kiedyś upomnę się o zapłatę. Kiedyś, a może całkiem niedługo... Zobaczymy. Dobrze więc, jeśli chcesz się szkolić... Jeśli już uwolnisz więźniów, bo to masz zamiar zrobić... Co powiesz matce? - zapytał jednorożec.

[KougatKnave3]

- Że nic nie wiem. Jeśli bym powiedział że tamci ją uwolnili, to skąd bym mógł to wiedzieć?

[Arcybiskup z Canterbury]

- Świetnie - rzekł jednorożec i zmienił się w podmieńczego strażnika.

- Rusz zad i zrób coś, ja tymczasem nic nie wiem, nie widzę, nie słyszę. Nie przejmuj się strażnikami.

[KougatKnave3]

W takim wypadku idę po kluczę do cel ny móc uwolnić Applejack.

[Arcybiskup z Canterbury]

Kątem oka Fiury zobaczył, że koło nowego towarzysza pojawiła się jego przyjaciółka z opaską na pyszczku, która uniemożliwiała mówienie.

[KougatKnave3]

Szybko zdejmuje tą opaskę.

- Nic ci nie jest, Meekness?

[Arcybiskup z Canterbury]

(Nie, nie zdejmujesz. W czasie NIEDOKONANYM)

 

- Czy pozwoliłem ci zdjąć to z twarzy naszej kochanej towarzyszki? Przydzielałem zadanie i masz je wykonać, jeśli chcesz ze mną współpracować. A może to dla ciebie zbyt trudne? Jeżeli tak, proszę bardzo. Zamienimy się. Ja pójdę po klucz, a ty ogłuszysz strażników. Ale - tu jednorożec zrobił przerwę - najpierw coś zrobię.

Jego róg zaświecił i jaskrawo świecąca wstęga objęła głowę Fiury'ego. Źrebak poczuł dreszcze, a potem wstęga energii znikła.

- Z twoich niesamowitych umiejętności pozostała ci zmiana ciała. Czas na lekcję pokory.

[KougatKnave3]

Zmieniam się w podmieńca.