Krulig

Alyss usłysawszy głos Dandie, podeszła do Alice. - Najwidoczniej. - powiedziała sprawdzając puls.

- Ehh.. masz racje. Przez to wszystko prawie zapomniałam o misji. - powiedziała do Janga(jak to się odmienia?). Zerwała z sukienki jedną z róż i dała klaczy ze źrebiątkiem. - Więc, powinniśmy się zbierać.

Alyss westchnęła. - Niektórzy tu nie mają serca, ani wstydu. Jeść w takim miejscu i sytuacji. I jeszcze... - dziewczynie załamał się głos. - J-juź nie ważne. - powiedziała wstając.

- Jango, co się stało, to się nie odstanie. - powiedziała Alyss wciąż przytulając klacz. - Do tego to nie twoja wina. Każdy by tak pewnie postąpił...

- Rozumiem cię... - Alyss uklękła i przytuliła klacz. - Pewnie musiałaś cierpieć patrząc na to co robił. - powiedziała.

Alyss podeszła do klaczy. - Proszę, powiedz mi... czy był on dla ciebie bliski? - spytała z zatroskaną miną.

Alyss podeszła do oszalałego kuca i pogłaskała go. - Wszyscy są niedoskonali... - powiedziała cicho.

Alyss podeszła do reszty. - A nie mówiłam… - westchnęła.

- R-robicie zamieszanie... - powiedziała Shana, która nasłuchiwała rozmów ludzi. Okazało się, że chłopak przedstawia się jako Jack Vessalius, bohater Tragedii w Sablier, który przejął ciało Oz'a, by przemówić do zgromadzonych. Nim Shana się obejrzała, wszyscy padli na kolana z wyjątkiem jej i grupki z którą przybyła. - Chyba już koniec - pomyślała.

3625

Alyss podbiegła do reszty i bez słowa wzięła zegarek.

- No wiesz Dandie! - Alyss podbiegła do Jess i zaczęła ją uwalniać. W końcu jej się udało. - Proszę...

- Dzięki Aren. - powiedziała Alyss.

((rly? )) - Ta... to kogo zahipnotyzujesz? Ścianę? - spytała sarkastycznie. - Przecież wyszedł...

- A gdzie mój zegarek? - spytała Alyss. Bez zegarka nic nie mogła zrobić. - I gdzie jesteśmy?

- Ano... - Alyss lekko się skrzywiła i podeszła do Aren.

- To zależy... ten gościu akurat nie umie się opanować, ale może ktoś go powstrzyma... - powiedziała Tym czasem mężczyzna ruszył w kierunku Oz'a. - Nie dotykaj mnie! - powiedział stanowczo chłopak, po czym kopną mężczyznę, który przewrócił się i sturlał ze schodów. - A nie mówiłam! - krzyknęła wesoło Shana. ( Rozdział 21, strona 35 - 36)

- Przepraszam za ciekawość, ale... byłeś może w Sablier 100 lat temu? - spytała Danatego. W tym czasie jeden z przełożonych Shany zaczął krzyczeć. Łańcuch już chciał rzucić się na niego, kiedy nagle zmienił się w brązowowłosą dziewczynę wyglądającą na 13 - 15 lat. (Tom 5, rozdział 21, strona 34)

Shana stała w bezruchu. - T-to... nim wstąpiłam do Pandory, była służącą tego chłopaka. Jest to potomek Vessalius'ów, który 10 lat temu został zesłany do Otchłani... - powiedziała, po czym wzięła wdech. - To mój panicz, Oz Vessalius. Sądząc po tym, że Pandorowcy chcą go zabić zawarł nielegalny kontrakt. - dodała spokojniej.

- Wiesz, ja mam kontrakt, ale mój łańcuch nie lubi swojej ludzkiej formy... - powiedziała do Ary. Kiedy wszyscy weszli ukazało im się ogromnie pomieszczenie. Wszędzie było pełno ludzi w uniformach podobnych do tego, który ma na sobie Shana. Na końcu stał ogromny, czarny królik i chłopak o wzroście przybliżonym do dziewczyny. Było widać, że ludzi z organizacji nie są do niego przyjaźnie nastawieni. (Oryginał: Pandora Hearts, tom 5, rozdział 21, strona 31.)

- Ano... ten no... przepraszam za takie zamieszanie, ale też jestem tu nowa, więc wiecie... - powiedziała Shana. Podeszła do ogromnych drzwi na przeciwko nich. - Nie wiem co tu się dzieje, ale lepiej wejdźmy. - oznajmiła uchylając je lekko.

- Witam wszystkich nowych. - powiedziała donośnym głosem Shana. Miała nadzieję, że ktoś z członków Pandory ją usłyszy.

- WItaj. - dziewczyna również się uśmiechnęła i podała Katlyn rękę. - Jestem Shana Nightingale. Miło poznać. - oznajmiła.

Shana rozejrzała się. Zobaczyła białowłosą dziewczynę i podbiegła do niej. - Witaj. Pomóc w czymś? - spytała.

- Witam. - Odpowiedziała Williamowi Shana. - Nazywam się Shana Nightingale. Od miesiąca jestem członkinią Pandory. Przed tym byłam służącą rodziny Vessalius. - powiedziała do Ary.