Wizio

- Odsuńcie się, a ja to spróbuję załatwić. Nie po to biegłem tutaj kilka godzin, zabijałem strażników i spróbowałem was uwolnić z tego cholernego czaru abyście teraz mi pomagały. Dotarłem sam tak daleko i sam to zakończę - powiedziałem stając naprzeciw Czarnej Celestii.

- Oczywiście, że nie powiem. W sprawach sercowych liczy się dyskrecja.

- Potem wam opowiem - odpowiedziałem znudzonym głosem.

- Czyli obie odwzajemniacie sobie to uczucie zwane Miłością? - zapytała rozmarzonym głosem patrząc na ciebie.

- Dobra... to może wy lepiej się odsuńcie - zasugerowałem reszcie stając na przeciw Pinkie.

- To masz nie lada szczęście.

Rarity szła obok ciebie, a gdy odeszłyście kawałek zaczęła rozmowę. - Widzie, że siebie lubicie - zachichotała.

- Wracajcie, a ja tu jeszcze chwilę posiedzę - powiedziała Applejack zakładając kapelusz i siadając pod samotnym drzewem na tym wzgórzu.

- To miło, że tak myślisz

- Nic mi nie będzie, a teraz miejmy nadzieję, że Pinkie nic nie jest - sam nie byłem pewien ale chyba straciłem resztki swoje współczucia w tej właśnie chwili...

- Spokojnie - powiedziała z większą pewnością. - Ta tajemnica, jeśli to tajemnica będzie u mnie bezpieczna i daje wam słowo.

- Nic się nie stało, lecz pamiętaj, iż nie należy obrażać kucyków w takim stopniu nawet jeśli są złe lub nie są sobą.

Pinkie usiadła powoli na nowo złożonej sofie tak aby nie obudzić Kitiego i zaczęła się zastanawiać. - Nie wiem - powiedziała wzruszając kopytkami.

- Zemdlała od utraty krwi... Jest... poza tym... czymś - powiedziałem bez uczuciowo, po czym wstałem i rozciągnąłem się.

- Chciałam się zapytać, czy gdzie mogę położyć moje rzeczy, ale chyba wam przeszkodziłam - uśmiechnęła się przepraszająco. Applejack siedziała teraz z rumieńcem i milczała.

Medytacja przynosiła ukojenie, co zawsze tobie pomagało. Chciałaś również wypełnić swoje marzenie i zaprzyjaźnić się ze smokami, lecz wiedziałaś, iż są też agresywne rodzaje.

- Twilight musi ponieść konsekwencje za swoje zachowania, lecz nie w taki sposób. To może tylko pogorszyć sytuację.

- Nie ważne... - powiedziałem próbując się podnieść. - Teraz nie ma czasu na wyjaśnienia.

Pani burmistrz spojrzała na ciebie. - Miło, że jeszcze nie wyjechałeś - uśmiechnęła się.

- Właściwie... to ja tu jestem - powiedziała Rarity z mieszaniną radości i oraz zdziwienia. - Ale wy słodko wyglądacie.

W mieście za wiele osób nie było. Mogłeś dostrzec jedynie panią burmistrz, która siedziała na ławce i coś czytała.

- Nie - powiedziała z lekkim uśmiechem. - Nawet jak byłaś kiedyś... ogierem... To i tak jesteś teraz moją kochaną klaczą, którą kocham - uśmiech się powiększył.

Pinkie się tylko uśmiechnęła i również cię pocałowała.

< Tak na części > - To... otworzysz? Nie chce się zarzucać, a ta sofa nie może tak leżeć - powiedziała z lekkim uśmiechem.

Postanowiłem wrócić do reszty. Wiedziałem, że na głodzie daleko nie uciągnę, więc będziemy musieli zahaczyć o jakiś sklep.