Nightmare

Powolutku się poprawiał. Niezbyt szybko, ale w miarę. Ogier mruknął, podniósł kopyto i ponownie je położył.

Ghost mruknął coś i jęknął. Jeden z bandaży przechodził przez jego pyszczek, więc nie bardzo miał, jak powiedzieć.

Jakoś podniósł prawe przednie kopyto w twoją stronę i położył ci na twoim. Teraz na sierści w tym miejscu masz ślad po mokrym bandażu, nasiąkniętym maścią. Jęknął znowu.

Kucyk jęknął w odpowiedzi. Leżał na łóżku, twarzą do ściany. Spojrzał w twoją stronę. Widać, że cierpi.

Raczej się polepszyło. Wciąż nie wiadomo, czy przeżyje, ale motyl przed drzwiami poinformował cię, że Ghost jest przytomny. Następnie odleciał.

- Dobra. Zajmę się maluchami - powiedziała i wzięła maluchy do czytelni. Włączyła im Kubusia Puchatka. Bolt zobaczył tylko, co puszcza i wylazł z pokoju. Lily ziewnęła i wyraczkowała do kuchni.

Twilight przełknęła ostatni kęs kanapki. - Doskonale, a tobie? - zapytała. Gdy zabrałeś tacę, przytuliła cię.

Twilight obudziła się i ziewnęła. Spojrzała na śniadanie, następnie na ciebie. Podziękowała ci pocałunkiem.

Nie dosięgnie. Wymachiwał kopytkami w powietrzu. Klaczka wzięła w kopytka miskę i rzuciła nią w twarz Bolta, który zaczął bulgotać przez kaszkę.

Lily zdążyła mu wepchnąć jego skrzydło do gardła. Po chwili oboje pałaszowali swoje porcje. Powtórzyła się sytuacja z kaską na podłodze i próbą Bolta zjedzenia kaszki Lily.

Twi miała się obudzić mniej więcej za godzinę, więc masz jeszcze masę czasu. Tymczasem zobaczyłeś (patykiem), że bachurki się obudziły. Bolt już szykował gardło.

Kanapki się zrobiło, ale z sałatą, bo dżem się skończył. Kaszki o smaku malinowym stanęły na krzesełkach do jedzenia dla dzieci, a kryształy obok łóżka Spike'a

Kolejny sen. Tym razem biegliście z Twilight i Ghostem po sawannie. Gdzie okiem sięgnąć tylko piasek i piasek. Za wami gonił mech. Ghost był wtedy jeszcze zdrowy. Wydawało się, że mech w ogóle nie biegnie, a idzie. Jednocześnie nie zmniejszał odległości między wami. W pewnym momencie nadepnął na Ghosta. Wy siłą rozpędu pobiegliście jeszcze do przodu. Gdy się odwróciłeś, zobaczyłeś, jak mech schodzi z pegaza. Cała jego część, która jest u ludzi od pasa w dół, była krwawą miazgą. Ogier krzyczał z bólu i zaczął się czołgać w waszą stronę, ciągnąc ze sobą papkę, która jeszcze kiedyś była jego nogami. W pewnym momencie jego krzyk zmienił się w niekucze wycie. Wtedy mech wgniótł go nogą w podłoże. Podniósł nogę i ponownie ją opuścił na kucyka. Zrobił tak jeszcze kilka razy. Z twojego przyjaciela została krwawa masa z mięsa i resztek grzywy. Obudziłeś się o piątej rano. Oczywiście, standardowo zlany potem. Twilight spała, dzieciaki chrapały, a Spike jęczał coś o kryształach, również przez sen.

Kate spojrzała na nich, jakby nie wiedziała, jak zacząć rozmowę. - Eee... My... Jesteśmy tu w sprawie źrebaków - powiedziała. Klacz tylko bardziej się rozpłakała. - Ostatnim razem widzieliśmy je wczoraj, jak bawiły się w ogródku. Gdy wyszedłem tam po nich by poszli do łóżka... - powiedział ogier, ale przerwał mu kolejny napad płaczu klaczy.

Gemini został odbity w twoją stronę za pomocą Zbijaka. Przez to upadłaś, a Queen poleciał w niebo. W twoją stronę już szybował granatnik.

Uśmiechnęła się i pokiwała głową. Następnie zgasiła swoją lampkę i położyła się spać. Z kojców słychać było chrapanie Bolta.

Oglądaliście. Ogólnie miła atmosfera była. Twilight co chwilę się śmiała.

Uśmiechnęła się i pokiwała głową.

- A jaki? - zapytała.

- Witaj - powiedziała i odłożyła książkę.

Siedziała w łóżku i czytała książkę.

Normalne ceny się skończyły, gdy przeszło do trudniejszych dań. Gdy poczułeś senność, 3/4 menu było wykonane. Zdałeś sobie sprawę, że nie spędziłeś dzisiaj ani chwilki z Twilight.

Mała przez sen naśladowała odgłosy zombiaków z Dead Island. Jednak po chwili był już spokój. Nawet miejsce, nie powiem, które przestało cię boleć. Za oknem słońce powoli zaszło.

To jednak wyglądało dosyć upiornie. Horror trwał, a Lily zasnęła na dywanie.

Lily pokazała na laptopa i ziewnęła. Na ekranie pojawiła się upiorna, blada twarz dziewczynki.