Nightmare

- Moze pójdziemy do biblioteki po mapę? - zapytał.

- U mnie - powiedziała Kate. Potajemnie rzuciła ci mordercze spojrzenie i pokazała swoje skrzydło, pod którym ukrywała miecz.

Tak minęło wam kilka godzin. Po tych kilku godzinach zobaczyłaś stację Crystal Empire.

Po kilkunastu minutach siedzieliście w pociągu.

Wilczek tylko warknął na małego Podmieńca siedzącego obok, ale polizał Galaktykę.

Po godzinie cała twoja broń błyszczała. Niedaleko leżały beczki wypełnione po brzegi cydrem.

Wilczek podbiegł do ciebie. Wcześniej siedział pod drzewem.

Wnętrze wyglądało jak niewielki pokój. Przy ścianie stała spora klatka. - Właź - kazał jeden z tych dwunogich stworów i zamknął drzwi do "samochodu".

- Zapewne, gdyby miał czas, to by do mnie podszedł, ale trafiła mu się wycieczka szkolna.

- Ja mam kilka zwykłych jabłek i... gulp... pistolet... - pokazała broń. (tę najsłabszą z Fallouta)

Jeden ruch rogiem czarnej damy i Wietrzyk wylądował na drzewie. Niebo zmieniło już barwę na pomarańczową. Za chwilę nastąpi zachód słońca.

Po chwili Roseluck dała ci piękny bukiet złożony z dwóch żółtych tulipanów i dwóch żółtych róży, owinięty w srebrny papier i obwieszony złotymi tasiemkami.

- Więc idźcie... - zauważyliście, że nagle znaleźliście się przed Canterlot. Nikogo nie było dookoła.

- Nie miała czasu. Trafiła jej się rodzina z bliźniakami.

- Do tego nie potrzebujesz Celestii. Możesz sobie pogadać z kolegami. Spływaj.

- Dziwne, ale ona NIC o nim nie wie - powiedział. Za tobą zamknęły się pancerne drzwi.

(moją wiadomość o tarczy też pominięto -_- ) Chrysalis skoncentrowała się i teleportowała na pole bitwy. Mimo znacznego ubytku w mocy, wciąż była alicornem. Wycelowała zaklęciem w ziemię. Ziemia pod żołnierzami wroga się zawaliła. Sojusznicy zostali teleportowani na stabilny grunt. Jednak Chrys już więcej siły nie miała. To zaklęcie pozbawiło ją resztki magii. Stanęła dysząc na ziemi.

Znalazłeś stary ręcznik.

- Po prostu właź. To tylko samochód, maszyna.

- Spokojnie, nie zamierzam was wtrącać do lochów.

Kilku mieszkańców stanęło na placu. - Mówicie, że nie chcecie nas krzywdzić. Widać, że to kłamstwo - powiedziała najstarsza klacz i wszyscy zniknęli.

- Powód wizyty?

- Sio stąd, ty gnido - rzuciła alicorn w przenośni, a astępnie dosłownie, bo Wietrzykiem magią o ziemię.

Ponownie rozległy się wybuchy owoców, ale zanim ktokolwiek zdążył wycelować w uczniów na dachu, zniknęły. Tak kilka razy, za każdym na innym dachu.

Po kilku minutach byłeś na miejscu. Tymczasem Rainbow i kilka innych pegazów przesuwało chmury na niebie.