inka2001

- Gdzie mnie zabierasz? - Spytałam przerażona.

- Muszę ci o czymś powiedzieć. - Z trudem patrzyłam w oczy księżniczki. Dlaczego tak twardo na mnie patrzyła? Obraziła się? Przecież nic nie zrobiłam. - Stało się coś? - Spytałam kłaniając się.

- Nie możesz! - Krzyknęłam i rzuciłam się na Lunę. Mój róg świeciła.

() - Chcesz coś do jedzenia? - Spytała i popatrzyła podejrzliwie na wilczka.

- Kim jesteś?! - Krzyknęłam przestraszona.

- Nie! Stop! - Krzyknęłam i wybiegłam za drzwi.

Może być?

- Daerth, to ty? - Spytałam podejrzliwie.

- Chciałam zapomnieć o spotkaniu z wrogiem. Mamy wtedy walczyć. - Powiedziałam patrząc podejrzliwie.

Przekręciłam się lekko. Zaczęłam powoli otwierać oczy.

Upadłam na ziemię, ale spałam dalej.

- Przyszłam po zaklęcie zapominania!

- Nie! - Krzyknęłam zalana łzami. Położyłam się przy nim.

- Witam. - Powiedziałam i ukłoniłam się.

Zaczęłam płakać. - Ja cię kocham. Dlaczego mi to robisz? Chcesz, abym była smutna?

- Zostań tu. - Powiedziałam i weszłam do sali tronowej.

- Nie! Wytłumaczysz mi je w domu! - Powiedziałam i pocałowałam go.

- Mi na pewno ufa. - Powiedziałam i uśmiechnęłam się do niego.

- Ale nie może tak być. - Powiedziałam i ponowiłam próbę.

- Silver! - Zawołałam mojego ukochanego i weszłam do zamku.

- Poczekaj! - Krzyknęłam. - Nie mogę pomóc ci oddychać, ale mogę pomóc ci dojść do szpitala. - Powiedziałam i wzięłam pegaza na grzbiet. Bolało mnie wszystko, ale szłam na przód. Zaczęłam biec.

- Nie. - Zrobiłam maślane oczy. - Jak można nie wpuścić pięknej uczennicy księżniczki? - Powiedziałam i uderzyłam strażnika ogonem w nos.

- Nie. - Odparłam i przytuliłam ogiera.

Podbiegłam do pegaza. - Nieeee! - Krzyknęłam.

Przestraszyłam się nie na żarty. On jest dobrze " zbudowany" i mógłby mnie zaatakować. Musiałam działać. Nie czas się przejmować innymi. Wbiegłam do zamku, a potem do sali tronowej którą z trudem znalazłam. - Księżniczko Celestio! - Krzyknęłam do posiadaczki tego imienia.