inka2001

Jeszcze raz dało się usłyszeć skowyt.

Ruff zaskowyczała. To była jej odpowiedz.

Wrrrr! - Znów zawarczała i rozległ się bulgot.

Umysł Ruff pracował szybko. Leżała przygnieciona. - Leze. - Powiedziała słowo po wilczemu znaczące " siła, wolność".

- A co mnie to obchodzi? - Krzyknęłam.

Ruff zawarczała. Z jej żołądka wydobywał się bulgot.

Ruff zawyła. Jej pyszczek lekko zadygotał a potem przestał. Zamknęła oczy.

Stałam i patrzyłam na przywódczynię.

Ruff natarła na Wevexa jak byk. Co za głupek! Pomyślała i jeszcze szybciej docierała do celu.

Na Ruffian nic teraz nie działało. Gdy strzała leciała w jej kierunku uderzała ją boleśnie w pyszczek. Odwróciła się od stojących i ruszyła na strzelających.

Ruff miała czerwone zęby i pyszczek. Gryzła zajadle. Czarny wilk zmienił się w czerwonego.

Ruff skoczyła na Dearme. Zatopiła ostre kły na karku klaczy.

- Ja będę o nim pamiętać! - Krzyknęłam i wyszczerzyłam białe ja śnieg zęby.

Ruff nie panowała nad alter- ego. Rzuciła się na byle kogo. Pierwsza ofiara to dearme.

- Tylko... tak... myślisz...! - Krzyknęła i dało się widzieć jej przemianę.

- Gdzie mnie zabierasz? - Spytałam przerażona.

Zapiszczała cicho, a upadek był głośny. - Stawiasz się przyjaciołom? - Krzyknęła a jej oczy były złowrodze wpatrzone w Victa.

- Muszę ci o czymś powiedzieć. - Z trudem patrzyłam w oczy księżniczki. Dlaczego tak twardo na mnie patrzyła? Obraziła się? Przecież nic nie zrobiłam. - Stało się coś? - Spytałam kłaniając się.

- Nie możesz! - Krzyknęłam i rzuciłam się na Lunę. Mój róg świeciła.

() - Chcesz coś do jedzenia? - Spytała i popatrzyła podejrzliwie na wilczka.

- Czyżby. - Ruff rzuciła się na Victa.

- Kim jesteś?! - Krzyknęłam przestraszona.

- Ale jest chora! - Krzyknęła kipiąc ze złości. Obudziła się ze śpiączki.

- Nie! Stop! - Krzyknęłam i wybiegłam za drzwi.

Może być?