inka2001

- Nie. Moje alter- ego. Ja... - Powiedziała pszestraszona.

- Daerth, to ty? - Spytałam podejrzliwie.

- Chciałam zapomnieć o spotkaniu z wrogiem. Mamy wtedy walczyć. - Powiedziałam patrząc podejrzliwie.

- Nic nie widzieliście, prawda? - Spytała zakłopotana.

Przekręciłam się lekko. Zaczęłam powoli otwierać oczy.

Ruff obudziła się. - Co się stało? Co wam jest? - Spytała zawstydzona.

Upadłam na ziemię, ale spałam dalej.

Ruff powoli zmieniała się w kuca. Łaby zmieniły się w kopyta. Pysk skrócił się, a po chwili miała już grzywę.

Zaskowyczała cicho. Ponownie wbiła w niego kły.

- Przyszłam po zaklęcie zapominania!

- Milcz! - Skoczyła na Wavexa.

- Nie! - Krzyknęłam zalana łzami. Położyłam się przy nim.

- Zamknij się głupku. Żryj piasek z pod moich łap. - Krzyknęła i oślepiła Victa piaskiem. Skierowała się na Wavexa.

- Witam. - Powiedziałam i ukłoniłam się.

Zaczęłam płakać. - Ja cię kocham. Dlaczego mi to robisz? Chcesz, abym była smutna?

Rzuciła się na Victa. Znowu. Ugryzła go w kopyto.

- Zostań tu. - Powiedziałam i weszłam do sali tronowej.

Odwróciła się do zmienionego Victa. Jej złote oczy z złością patrzyły na niego.

- Nie! Wytłumaczysz mi je w domu! - Powiedziałam i pocałowałam go.

- A co mi to zrobi? - Powiedziała i zaśmiała się. - Powinni cię nazwać pinczerkiem. Kundelek, do nogi. - Krzyknęła śmiejąc się.

- Mi na pewno ufa. - Powiedziałam i uśmiechnęłam się do niego.

Ruff uśmiechnęła się złowieszczo. - Nic. - Powiedziała po wilczemu, uśmiechnęła się złowieszczo i rzuciła się na Śmierć. - Skoro jesteś wilkiem, to to udowodnij.

- Ale nie może tak być. - Powiedziałam i ponowiłam próbę.

Ruff zawyła z bólu. Ugryzła Victa w szyję i gryzła zajadle. Czarna sierść poczerwieniała a złote oczy błyszczały zajadle.

Skoczyła na klacz i wbiła jej kły w kopyto. Zawyła na znak wygranej.