inka2001

Śmierć zauważył golema nadchodzącego ze zdziwieniem

- Ten potwór?

Śmierć wskazał kopytkiem

Tak! - Krzyknęła i upadła na ziemię. Potwór nadchodził i przypadkowo stanął na kopycie Ruffian. Ona zaś stanęła dęba. Była w szoku. Zaczęła wierzgać i rzucać się na oślep na wszystkie strony. Przy tym rżała tak rozpaczliwie jakby umierała.

Next:

Jakie masz największe marzenie droga Ruffian?

Mam dwa marzenia:

1. Zamieszkać w krainie ze Śmiercią

2. Ponownie stanąć do wyścigu z najszybszym ogierem.

A wspominał coś o tym że się zna przyjazni?

Śmierć się zdziwił.

- Co się stało moja droga?

- Potwór nadchodzi! - Krzyknęła łkając.

Znasz Ruffian?

Śmierć zauważył zdyszaną Ruffian. Zapytał się

- Co jesteś taka zmęczona? Może herbaty?

Oparła się o Śmierć. Zaczęła płakać.

- Nie, nie teraz.

Next

Co chciałabyś byś zmienić w swoim życiu?

Choćby zuchwałość i strach przed innymi.

Susan opowiedziała

- Nie mam pojęcia. Celestia mnie poprosiła bym pilnowała dziadka. Tylko tyle.

Śmierć tymczasem podszedł do plecaka i szukał kanapek.

- A gdzie reszta?

Zapytał się Śmierć

Ruffian biegła między drzewami i przypomniał jej się potworny ból. Zachamowała i zobaczyła jaskinię, a z niej wyszedł potwór. Ruffian dobiegła do obozu zdyszana.

- Jacobie!

Co myślisz o Śmierci?

Że jest miły, przyjacielski i warto się z nim przyjaznić.

-Dlaczego właściwie szukacie tej klaczy?- zwróciła się do Susan.

Tymczasem Ruffian była daleko.

Galaktyka wzięła jeszcze jedną łyżkę.

"Przyjaźń ze Śmiercią... To brzmi tak absurdalnie."-pomyślała Księżniczka Nocy. Usiadła obok Susan i zaczęła wpatrywać się w pozostałości ogniska. Dziwne myśli kłębiły jej się w głowie.

Wstała i poszła po patyki do ogniska.

Taki jakoś mi się powiedziało.

Uciekła do domku, biorąc zwierzaka na grzbiet.

- Przepraszam, czy pani się zgubiła?

Podbiegła do niej.

Księżniczka przyglądała im się z cienia, a jej zdumienie nie miało granic. Oto zobaczyła osobowość Śmierci, która istnieć nie powinna, a jednak... Istniała. Postanowiła jednak ignorować dziwaczne i sprzeczne z naturą zachowanie. Przeszła przez polanę, jakby nie zwracając uwagi na Śmierć i Ruffian.

Ruff była szczęśliwa że przyjazni się z Śmiercią i usiadła czekając na odpowiedz na swoje pytanie.

Witajcie! Tu możecie spytać czarną klacz Ruffian, Czempionkę wyścigów.

Krótki regulamin:

- Nie spamować!

- Nie pisać obrazliwych haseł wobec innych użytkowników!

- Nie pisać głupich pytań.

- Proszę nie pisać na żaden inny temat , jak na ten który jest do tego przeznaczony.

- Nie chce historyjek i żadnych listów.

Zgoda od Arjena.

Zaśmiała się i rzuciła ja jeszcze raz.

Śmierć się zdziwił

- Przecież ja... tylko...

Śmierć się zarumienił. Co było dokładnie widać w jego nowej postaci.

Ruffian wstała i spytała:

- Czy było śniadanie?

Wyrwała wilczkowi piłkę i rzuciła ją.

- Aport!

Wreszcie Śmierć przestał. Padł na ziemię wyczerpany. Wstał niezgrabnie i podszedł do Ruffian. Dotknął kopytkiem w złamane wcześniej żebro. Powiedział zdyszany

- Boli? I przepraszam za to. Ten zabieg jest najszybszy i najlepszy dla biegaczy.

- Nie. Przepraszam, to moja wina. Gdyby nie mój lament nic by się nie stało. Gdyby nie ty, już dawno leżałabym i głodowałabym. Po tych słowach przytuliła Śmierć.

Śmierć doszedł do obozu. Pojawił się materac. Śmierć leciutko położył na niego Ruffian i dokładnie rogiem skanował ciało Ruff. Nagle powiedział

- MAM!! Ma złamane tylko żebro i parę stłuczeń.

Śmierć się przygotował na leczenie żebra. Stanął prosto i wpatrywał się dokładnie w złamane żebro chociaż go nie widział. Wreszcie powiedział

- Wybacz mi Ruffian, ale to zaboli.

Rozległ się dźwięk do pstrykania palcami. To był dźwięk bolesnego nastawiania się kości. Śmierć powiedział

- Nie ma innego sposobu.

Ruffian krzyczała z bólu podczas zabiegu. Wydawało jej się że jest w jakiejś krainie. Była to kraina bólu i cierpienia. Wieczne zło.

Wzięłam piłeczkę by pobawić się z nim.

Śmierć się zatrzymał i zmienił się w młodego kucyka. Powiedział

- Może to ci pomoże się ze mną zaprzyjaźnić jeśli jeszcze chcesz?

Śmierć szedł dalej w stronę obozu w nowej postaci.

(Jego wygląd:

)

Ruff leżała cicho i jakby wtóliła się w Śmierć.

Śmierć wziął Ruff na grzbiet i jakby coś się w nim zarwało, ale mu to nie przeszkodziło. Niósł Ruffian do obozu. Róg Śmierci pracował cały czas przeczesując każdy kąt ciała Ruff w poszukiwaniu ran i złamań. Śmierć powiedział do Ruff

- Popełniłem błąd używając swojego prawdziwego głosu. Wybaczysz mi?

Ruff leżała tylko i jękneła że tak.