W Związku Radzieckim sytuacja wewnętrzna stała się bardzo napięta, gdy w roku 1934 rozpoczęła się wielka czystka. W styczniu 1936 trwała ona w najlepsze, paranoiczne urojenia towarzysza Stalina podsycały tylko niepokoje. Zastraszone społeczeństwo uległo woli Kobe, poddając się indoktrynacji i naiwnie licząc na to, że łagry ominą niewinnych. NKWD szalał po całym kraju, sięgając nawet w głąb partii komunistycznej. Nikt nie był całkowicie bezpieczny. Jednak jak długo taka sytuacja mogła się utrzymać? Jej zły wpływ na państwo dało się już odczuć, gdyż wielu wartościowych ludzi na zawsze zostało wykreślonych z rejestru. Naukowcy, lekarze, prawnicy, wojskowi. Wszyscy oni położyli głowy. Nawet opanowany manią prześladowczą gensek był w stanie przewidzieć, jak daleko może pójść machina terroru. Dlatego postanowił nieco ją przyhamować. W dniu drugiego stycznia rozstrzelano narkoma Gienricha Jagodę i jego najbliższych współpracowników. Józef Stalin osobiście wyznaczył jego następcę, a został nim Wasilij Czernyszow. Rozpoczęto reformę łagrów, maksymalnie wykorzystując możliwości, które stwarzały. Z wyniszczenia przestawiono je na pracę na rzecz państwa. W praktyce sytuacja więźniów nie zmieniła się. Represje stały się jednak bardziej selektywne, wybierano ludzi, którzy rzeczywiście mieli jakąkolwiek zdolność zaszkodzenia Stalinowi, ale w zamian natychmiast rozpoczęto szkolenie nowych oficerów czy naukowców. Wprowadzono też zasadę "dopomagania" przesłuchiwanym w przyznaniu się do winy dowolnymi środkami.
Kierując się względami ekonomicznymi, kontynuowano politykę budowania obozów pracy blisko złóż surowców. Zaczęto rozbudowę przemysłu wydobywczego, hutniczego, przetwórczego, spożywczego i elektromaszynowego (odpowiednio w rejonach pólnocnych i wschodnich, z wyjątkiem hut i górnictwa, takie zakłady tworzy się w zagłębiach, blisko źródeł surowców). Podjęto decyzję o budowie kołchozów w każdej większej wsi, do czego niezwłocznie przystąpiono. Stawiających opór rozstrzeliwano lub zsyłano do obozów. Nad kołchozami ustanowiono Rady Rolnicze, złożone z chłopów najbardziej znających się na swoim zajęciu, co pozwoliło racjonalnie wykorzystać społeczną formę własności ziemi i pracę mieszkańców. W miarę możliwości regularnie zaopatrywano każdego obywatela w choćby najbardziej podstawowe dobra. Podjęto także decyzje o nagradzaniu wybitnych umysłów, co miało zachęcić ludzi do wysiłku na rzecz państwa. Gospodarka zostaje centralnie planowana, choć pilnuje się, aby wyznaczać odpowiednich ludzi do zarządzania danymi ośrodkami.
W dziedzinie wywiadu Stalin postanowił skupić się na bezpieczeństwie wewnętrznym. Przekazał Czernyszowowi wiele uprawnień i pełnomocnictw, jednocześnie zabezpieczając się przed ewentualnymi aspiracjami nowego komisarza. NKWD zajął się kontrolą nad obywatelami i wyszukiwaniem szpiegów wśród nich i we własnych szeregach. Był na tym punkcie wręcz przeczulony, co odbijało się na zwykłych ludziach. Zamknięto granice na turystykę i ruchy migracyjne, karając śmiercią za niestosowanie się do zakazu.
Zwiększono nakłady na zbrojenia, dokonano wymiany planów czołgów z Czechosłowacją, przy okazji wysyłając tam delegację, nakazano gruntowne przeszkolenie wszystkich rezerwistów i milicjantów, zaplanowano budowę elektrowni według najnowszych dostępnych wzorców (koło Archangielska, Kazania i Saratowa), wysłano liczne ekipy geologiczne, by sporządziły mapy surowców mineralnych w ZSRR. Starano się równomiernie rozdzielić dostępne środki na produkcję broni i artykułów dla ludności cywilnej.
Wydarzenia w Polsce Stalin przyjął z niepokojem. Obawiając się prawicowego przewrotu lub czegoś jeszcze gorszego nakazał zmobilizować przygraniczne dywizje Armii Czerwonej (na razie trzy).
Wzdłuż zachodniej granicy rozpoczęto mozolną, ale staranną budowę podwójnego pasa fortyfikacji. Przy okazji poddano renowacji wszystkie inne umocnienia w całym państwie.
