Po prostu Tomek

Nie. Lubisz sterczeć na deszczu?

Taki sobie powolny, spokojny marsz patriotyczny.

Привіт. Nie cierpię hugów i hugania, ale baw się dobrze, unikaj kupoburz i tak dalej. Grasz w gry fabularne?

Luna, Luna! Kebs czy hamburger?

Cytryny? Nie. Byłeś kiedyś w świątyni innej niż twoja własna [jeśliś wierzący]?

Bardziej cywilizowany wygląd, czyli Tomek udaje ważnego. Przy okazji niespodzianka, część pokoju. Kamerka w laptopie to jedyne urządzenie do robienia zdjęć cyfrowych, jakie mam. Nie odpowiadam za koszmary i wypalone gały :/ http://imgur.com/Q5z3Bxj I wyzwolone włosy. http://imgur.com/z6RrmYe

Zgroza.

Wiesz, krótko będzie. W sumie to nie, nie uważam tak. Żyję tutaj, to wiem mniej więcej, co i jak. Nie wasza wina.

Owiraptor.

Dokładnie to. Poza tym nie mam niepenosprawnych znajomych, tak się jakoś złożyło.

Sympatyczny jasnofioletowy ziemniaczek z mocno kręconą błękitnawą grzywą i lekkimi piegami.

W sumie to się zarejestrowałem, więc można mnie policzyć za przyjezdnego.

W Słowiańsku zginęło 30 osób, w Doniecku napadnięto na biuro partii UDAR, jakieś dekle narkotyki przemycają na masową skalę przez kordon [cholera wie jak], zestrzelono wojskowy helikopter [nikt nie zginął], przedłużają nabór do Gwardii Narodowej. Za dwa tygodnie paszport.

Wehrmacht.

Nick: Prosty i zawierający różne informacje wstępne o użytkowniku. Użyteczny, ale często wykorzystywany motyw. Avatar: Nie ma co się rozpisywać, Pinkie Pie uśmiechnięta, na dwóch kopytach. Niespecjalnie lubię tę postać, jest zbyt... specjalna. Sygnaturka: Także bardzo użytkowa. No i dobrze, podstawowe info jest, jakiś mały obrazek jest, więc daję okejkę. Użytkownik: Stosując się do jednej z wielu swoich zasad: nie znam, nie oceniam.

Jednorożec koloru betonu o brunatnej grzywie, oczywiście klacz. Jak na swoją rasę zadziwiająco dobrze zbudowany, choć nie brak mu delikatności. Nosi kwadratowe okulary w drucianej oprawie.

Ano, Płonący Bartek.

Bardzo delikatnie różowy pegaz o maślanej grzywie, niebieskich oczach. Dobrej postury.

Jak tam będę, to pewnie za jakiś czas już martwy.

Malwino, od teraz jesteś na propsie.

- Mówiłem już dwa razy, to się nie powtórzę. Ale to plan dla całego oddziału, tych wszystkich dwóch czy ilu tam tysięcy. Plan na naszą grupkę na razie prezentuje się tak: wychodzimy jako pierwsi bądź drudzy, tak, by mieć pewną rezerwę czasową. Dalsze, czekamy około pięciu minut, tyle mniej więcej powinno zająć reszcie oddziału zajęcie stanowisk. Ony wypełniają swoje zadania, a my skupiamy na sobie uwagę. Zachowujemy się głośno i prowokacyjnie. Jak spotkamy patrol, to obrażamy i bijemy się otwarcie, nie jak reszta, która ma swoje patrole zabić po cichu. Tu gdzieś musi być komenda ichniej policji albo jakiś mały garnizon, jak nie, to zajmiemy po prostu duży dom. Mamy go potem podpalić, by jeszcze bardziej zebrać na sobie uwagę. Wtedy reszta grupek skupi się na wycinaniu znienacka posiłków wroga. Pilnujcie, by pożar nie rozniósł się za daleko, to ważne. Potem nawołujemy do powstania. Chyba tyle. Pytania? Streszczać się, bo czas nam w drogę - objaśnił Grim, mówiąc jak na siebie bardzo szybko. Głos znowu mu się wyostrzył i nabrał metalicznego oddźwięku, ale nie brzmiał na zły. Ogier ruszył na pozycję, kiwając głową wszystkim mijanym swoim i życząc powodzenia na głos lub niemo.

Wtedy będziemy jak Czechosłowacja. Mało zachęcający przykład.

Po długim procesie zbierania się na odwagę oraz rozkminiania, jak do cholery wrzuca się zdjęcia na komputer, a potem do Internetu [zawsze miałem aparat z kliszą], a także po zrezygnowaniu z tego drugiego i zdaniu się na jakże pomocnych kolegów [oh, sweet irony], zdecydowałem się dać tutaj swoją fotografię, by wypalić wasze oczy i odebrać wam mizerne resztki nadziei na spokojne życia. Po tym absurdalnie rozbudowanym zdaniu przechodzę do rzeczy. Prosz... [wygląd gimbo intensifies]

Zabierałem się do tego pod pewnego rodzaju przymusem :/ Ale tak w sumie patrząc, pomijając wszystko napisane cholerną czarną czcionką, NA CIEMNYM TLE, nie jest źle. Czekam na arta, bo tak szczerze mogłeś chociaż opisać wygląd do czasu pojawienia się obrazka. Dalej. Wszystko masz rozpisane na tyle szczegółowo, by wprowadzić czytelnika w swojego ocka, ale nie nudzisz za bardzo. Historia dobra, choć można ponarzekać na brak rozbicia na etapy, coby się trochę łatwiej było zorientować. Też ma szczegóły i objaśnienia, że czemu jest tak, a nie inaczej. Nigdzie nie ma o CM, który wszak w życiu kucyka jest rzeczą dość ważną. Podobają mi się za to różne te udziwniajki [notabene i inne], co daje tylko tyle, że fajniej się czyta. Propsy za Boga.

Żółty jednoróg w okularach oraz z brązową grzywą ułożoną w bardzo lekkie loki. Średniej postury.