Hoffner

[375] [Lust Tale [Forest Song]]

Może gdym była kucem, zrobiłoby to na mnie wrażenie... Moja natura jednak mówiła mi inaczej... Teatrzyk. To słowo brzmiało w mojej głowie, gdy oglądałam wszystko z zaintrygowaniem. Na moim pyszczku było zainteresowanie ogólnym wyglądem całej sytuacji. Pojawiło się na nim także wiele pytań które odzwierciedlały moje oczy. Była w nich typowa radość życia... Taka iskra pokazująca że jestem prawdziwą equestrianką... To jednak przygaszona że ktoś śmiał mi zrobić przykrość i oskarżyć o coś czego nie zrobiłam. Usiadłam tam gdzie kazali i patrzyłam wyczekująco na smoka licząc jego łuski...

[375] [Lust Tale [Forest Song]]

"Prawda i kłamstwa nie mają prawa bytu. Liczy się tylko niezaprzeczalna rzeczywistość. Mimo wszystko... wszystkie istoty składają się ku faktom, które są dla nich sprzyjające i dogodne. Taki jest już ich sposób bycia... W przypadku żałosnych i bezsilnych istot, które stanowią większość tego świata, afirmacja własnej osoby przychodzi wraz z akceptacją niewygodnej prawdy..." rzuciło mi się na usta ale pozostały tylko przez chwile otwarte, zanim zamknęły się przyjmując beznamiętny wyraz. Kuce nigdy nie zobaczą praw rządzących światem póki są uczestnikami gry, a nie biernymi obserwatorami...

- Smok prosi byś został... To zostań proszę cię tam gdzie kazano Golding... Nie ma sensu się rzucać, skoro prawda jest jedna ~ moja - powiedziałam z drobnym uśmiechem. Lubiłam igrać z ogniem ale ta gra mi się niespecjalnie podobała. Za dużo było w niej strat, a o wiele za dużo wszelakich i niepewnych problemów z rozwiązaniami. - Już idę... - rzuciłam głośniej do smoka i ruszyłam tam gdzie mnie chcieli zaprowadzić.

Witam i pozdrawiam, wszystkich tych co chciało się to przeczytać...

Zacznijmy ode mnie i mojego spojrzenia na sprawę, by uniknąć nieporozumień, następnie przejdę do tego co mogę wam zaproponować. Co musicie wiedzieć o mnie i moim sposobie na obustronną zabawę... Bo nie chcemy się z sobą męczyć przecież... Nikt nie chce.

1. Zapisując się tu, bierzecie trwałe zobowiązanie na siebie do czasu rozwiązania naszej małej umowy. Zastanówcie się dobrze czy jesteście wstanie je podjąć i wypełnić jak należy. Zawsze tak traktuje dane słowo, by je podjąć. Nie ma odwrotu od tego co spisane.

 

2. Ścisłe schematy są dobre, tylko na co komu one? Istnieje tylko potęga słowa i wyobrażania w nim spisana ~ sami to zinterpretujcie.

 

3. Pozwalam na swobodę, ale co to za zabawa, jeśli dokładnie wiecie czego spodziewać się za rogiem i macie pewne zwycięstwo? Wszystko macie spisane w głowie i poukładane... O tuż nie do końca tak jest. Grając u mnie zdobywacie żetony szczęścia pozwalające wpłynąć w sposób mocniejszy niż zazwyczaj na spisaną rzeczywistość. Maksymalnie 3... To ode mnie i waszych wyborów zależy to jak będzie się wam wieść w zależnie typu sesji. Zawsze można dogadać się na PW na temat tego i owego.

 

4. OP, emo itp. Wierze że stać was na coś bardziej ambitnego niż reagowanie siłą, czy płaczem, a może totalną beznadzieją na wszystko co stanie wam na drodze. Bariery istnieją tylko w głowach i trza je umieć łamać.

 

5. Czwarta ściana, wszechwiedza, nadinterpretacja... Jedni mówią że istnieją, inni nie, a wszystkie trzy to potężna broń... To zależy oczywiście od postaci... Teoretycznie żetonami można je wykorzystać, tylko na ile się wam to uda. Nie wiadomo, wszystko zależy od słowa. Wątpliwości rozstrzyga wirtualna kostka k20 i jej osąd. Warto ryzykować?

 

6. Przyjmuje wasze uwagi do tego co chcecie przeżyć i wplatam to we własną wizje zachowując elastyczność. Interesuje was jeden świat. Załóżmy standardowo kucoland... I chcecie pobawić się zwyczajną obyczajówką, a może będzie to akcja lub groza... Nie ma sprawy. Postaram się stanąć na wysokości zadania. Wystarczy tylko wasze słowo, a postaram się dostosować. Nie bójcie się pisać... Strach jest niczym uzasadniony, gdy brak mu wysłowionych obaw mających podłoże innych niż sama psychika. Reszta się nie liczy.

 

7. Macie własny pomysł i szukacie realizatora. Postaram się pomóc ile w mojej mocy.

Miasto Luster... To mój świat w nieznanym mieście między dwoma rzekami. Przesiąknięty typową rzeczywistością i sferą nierealną wpływającą na nią. Jeśli lubicie podejmować decyzje to postaram się was tam zaskoczyć... Coś dla fanów demonów i zjawisk nadprzyrodzonych w typowej walce dobra i zła w świeżej mam nadzieję odsłonie. //Więcej na PW

Karta postaci:

1. Imię:

2. Wiek [14-21]:

3. Charakter:

4: Wygląd:

5: Nierealne marzenie:

6. Rodzina:

7: Moc oparta o wyobraźnie: 

8: Czego oczekujecie?:

9*Chowaniec:

 

*To już od was zależy kto to będzie i czy chcecie go wcielić w głowę własnej postaci... Może być przydatny na wpływanie na los postaci.

TCB

1. Imię:

2. Wiek:

3. Charakter:

4. Wygląd:

5. Strona [FOL, POZ, Neutralna]:

6: Postrzeganie świata:

7: Czego oczekujecie?:

Wielki mix [D&D, Shaman King, MLP:FiM] //Więcej na PW

1. Imię:

2. Wiek:

3. Charakter:

4. Rasa kuca:

5. Klasa: Shaman // Niemożliwe do zmienienia

6. Wygląd:

7: Broń i duch stróż:

8. Cel [obalenie lub utrzymania panującego porządku]:

9: Czego oczekujecie?:

Manehattan - Miraż //Moja wizja tego miejsca pełnego tajemnic osadzonego w krainie kolorowych taboretów...

1. Imię:

2. Wiek:

3. Charakter:

4. Rasa [Kuce, changelingi]:

5. Wygląd:

6. Historia:

7: Zawód [temat do dyskusji na PW]:

8: Czego oczekujecie?:

Piła [+16]

1. Imię:

2. Wiek:

3. Charakter:

4. Wygląd:

5. Domniemane przewinienie względem świata:

6. Historia:

7: Czego oczekujecie?:

Jeśli ktoś posiada jakiekolwiek wątpliwości to zapraszam na PW! Zwłaszcza teraz nawet przed zapisaniem się póki świeży jestem w tym interesie.

//Więcej światów jak znajdę więcej czasu, by rozpisać i dobrze to przemyśleć. czyt. Skończy się rok szkolny... jeszcze 2 tygodnie do wystawienia ocen.

Charakter: Najpierw postać ogólna, a później doprecyzowanie jeśli naprawdę musicie. Dwie osie... Moralność i nastawienie do świata. Ułatwi mi to spojrzenie na waszą postać.

Praworządny Dobry - Krzyżowiec:

Praworządnie dobra postać działa tak, jak można tego oczekiwać od dobrej osoby. Łączy w sobie poświęcone w walce ze złem i dyscyplinę niezbędną do wytrwałej walki. Mówi prawdę, dotrzymuje słowa, pomaga potrzebującym i sprzeciwia się niesprawiedliwości. Praworządna dobra postać nie znosi widoku zła, które nie zostało ukarane. Charakter praworządny dobry jest bardzo pozytywny, łączy w sobie honor i współczucie.

 

Neutralny Dobry - Dobroczyńca:

Neutralna dobra postać stara się zawsze czynić dobro i poświęca się pomaganiu innym. Współpracuje z królem i urzędnikami, ale nie czuje się z nimi związana. Na przykład kapłan, który pomaga innym w potrzebie, jest neutralny dobry. Neutralny dobry to dość wygodny charakter, ponieważ postać nie jest ani zwolennikami, ani przeciwnikiem hierarchii.

 

Chaotyczny Dobry - Buntownik:

Chaotyczna dobra postać działa tak, jak nakazuje jej to sumienie. Nie zwraca zbytniej uwagi na to, czego oczekują od niej inni. Podąża własną drogą, ale jest uprzejma i dobroczynna. Wierzy w dobro i sprawiedliwość, ale nie ma poszanowania dla praw i przepisów. Nie znosi, gdy ktoś próbuje mówić innym, co mają robić. Postępuje według swojego sumienia, które, choć jest dobre, nie musi zgadzać się z większością społeczeństwa. Na przykład łowca, który nęka poborców podatkowych barona, jest chaotyczny dobry. Chaotyczny dobry jest ulubionym charakterem wielu osób, ponieważ łączy dobre serce z pragnieniem wolności.

 

Praworządny Neutralny - Sędzia:

Praworządna Neutralna postać postępuje tak jak nakazuje prawo, tradycja albo kodeks honorowy. Porządek i hierarchia to dla takiej postacie najważniejsze sprawy. Może ona wierzyć w kodeks honorowy albo w ład i porządek, jaki niesie ze sobą silna władza. Na przykład mnich, który kieruje się dyscypliną i nie przejmuje się osobami w potrzebie ani nie ulega pokusom zła, jest praworządny neutralny. To wartościowy charakter, ponieważ oznacza, że postać jest godna zaufania, honorowa i daleka od fanatyzmu.

 

Neutralny - Niezdecydowany:

Neutralna postać czyni to, co uważa za właściwe. Nie czuje się związana z ideami dobra czy zła, prawa czy chaosu. Większość neutralnych postaci wykazuje się brakiem zdecydowania lub zainteresowania, rzadziej jest to prawdziwe dążenie do zachowania neutralności. Taka postać uważa że dobro jest lepsze od zła - przecież lepiej mieć dobrych sąsiadów i władców niż złych, ale nie czuje się zmuszona do walki o dobro ani w prawdziwej, ani abstrakcyjnej postaci. Na przykład czarodziej, który poświęcił się swojej sztuce i nudzą go moralne debaty, jest neutralny. Niektóre postacie poświęcają się jednak neutralności z pobudek filozoficznych. Postrzegają dobro, zło, porządek i chaos jako uprzedzenia i niebezpieczne skrajności. Dowodzą, że środkowa, neutralna droga jest najlepsza i najbardziej zrównoważona. Charakter Neutralny jest bardzo wygodny, gdyż pozwala działać neutralnie, bez uprzedzeń i współczucia.

 

Chaotyczny Neutralny - Wolny duch:

Chaotyczna Neutralna postać robi, co jej się podoba. To przede wszystkim indywidualista. Ponad wszystko ceni swoją wolność, ale nie będzie walczyć, by chronić wolności innych. Unika władzy, odrzuca uprzedzenia i rzuca wyzwanie tradycji. Chaotyczna Neutralna postać nie działa celowo na szkodę organizacji czy rządów, nie szerzy anarchii. Aby to robić, musiałaby być zmotywowana dobrem (i pragnieniem uwolnienia innych), albo złem (i pragnieniem, by cierpieli ci, którzy są od niej odmieni). Postać chaotyczna neutralna może być przewidywalna, ale jej działania nie są przypadkowe. Nie jest też tak, że równie chętnie skoczy z mostu, jak po nim przejdzie. Na przykład bard, który wędruje po świecie, żyjąc z własnego talentu, jest chaotyczny neutralny. Charakter chaotyczny neutralny jest przez niektórych uważany za najlepszy, ponieważ oznacza prawdziwe uwolnienie się od ograniczeń społeczeństwa i zapału dobroczyńców.

 

Praworządny Zły - Tyran:

Bierze to, co chce, w zgodzie z ograniczeniami swojego kodeksu i nie dba o tych, których krzywdzi. Jest wierny tradycji i przestrzega prawa, ale nie dba o wolność, godność ani cudze życie. Gra zgodnie z zasadami, ale bez litości i współczucia. Dobrze się czuje w hierarchii i chciałby rządzić, ale gotów jest także służyć. Potępia innych nie za ich czyny, ale za ich rasę, religię, ojczyznę albo status społeczny. Niechętnie łamie prawo lub obietnice. Ta niechęć wynika częściowo z jego natury, a częściowo z tego, że korzysta z ochrony prawa przed tymi, którzy są jego moralnymi przeciwnikami. Niektórzy praworządni złoczyńcy mają "honorowe" zwyczaje, na przykład nie zabijają nikogo z zimną krwią (niech lepiej podwładni się tym zajmą), albo nie krzywdzą dzieci (jeśli da się tego uniknąć). Takie osoby wyobrażają sobie, że dzięki temu stoją ponad złoczyńcami bez zasad. Baron, który walczy o władzę i wyzyskiwanie swoich podwładnych, jest praworządny zły. Niektóre praworządne złe postacie i istoty poświęcają się złu z zapałem równym temu, z jakim krzyżowiec poświęca się dobru. Zawsze są gotowe krzywdzić innych i szerzyć zło. Mogą też czynić zło, czując się związane ze złym bogiem albo władcą. Praworządny zły bywa nazywany "diabolicznym" charakterem, ponieważ czarty są wcieleniem tego charakteru. Praworządny zły to niebezpieczny charakter, ponieważ zło metodyczne, zamierzone i często skuteczne.

 

Neutralny Zły - Złoczyńca:

Neutralna zła postać robi, co chce, jeśli może jej to ujść na sucho. Żyje tylko dla siebie. Nie żal jej osób, które zabiła, nieważne, czy zginęły, one dla zysku czy zabawy. Taka postać nie kocha prawa i nie ma złudzeń, że przestrzeganie zwyczajów czy kodeksów honorowych uczyni ją lepszą. Jednak z drugiej strony, nie jest ona tak bezlitosna i żadna konfliktu jak chaotycznie zła postać. Przestępca, który rabuje i morduje, żeby zdobyć tom czego chce, jest neutralny zły. Niektóre Neutralne złe postacie czczą zło jako ideał. Zazwyczaj są to wyznawcy złych bogów albo członkowie tajnych stowarzyszeń. Neutralny zły jest niebezpiecznym charakterem, ponieważ przedstawia czyste zło, bez honoru i niezmiennie.

 

Chaotyczny Zły - Niszczyciel:

Chaotyczna zła postać kieruje się tylko swoją chciwością i żądzą zniszczenia. Jest porywcza i nieprzewidywalna. Jeśli kieruje się tylko własnymi żądzami, jest bezlitosna i brutalna. Jeśli poświęciła się szerzeniu zła i chaosu, jest jeszcze gorsza. Na szczęście działania takiej postaci są często przypadkowe, a wszelkie grupy, do których dołącza lub które zakłada, są kiepsko zorganizowane. Zazwyczaj chaotyczne złe osoby można zmusić do współpracy tylko siłą, a ich przywódca utrzymuje się przy życiu, dopóki nie zostanie obalony lub zamordowany. Obłąkany czarownik, który kieruje się żądzą zemsty lub pragnieniem niszczenia, jest chaotyczny zły. Chaotyczny zły bywa czasem nazywany "demonicznym" charakterem, ponieważ demony są ucieleśnieniem tego charakteru. Chaotyczny zły jest niebezpiecznym charakterem, ponieważ nie tylko reprezentuje niszczenie piękna i życia, ale także porządku, na którym opiera się dobro i życie.

Lista oczekujących na swą kolej z czasem nieokreślonym:

2.Ares [Eq]

3.Dżuma [ML]

Istnieje możliwość dopisania się do listy...

[375] [Lust Tale [Forest Song]]

- Kłamiesz... - westchnęłam przymykając oczy i zaczęłam gestykulować na własny sposób. - Czujesz samozadowolenie z obrotu sprawy... - stwierdziłam to patrząc na niego przez powieki. - Czy to nie oczywiste? Tylko dlaczego? To też bardzo proste się wydaje... Tylko kiedy? - rozmawiałam sama z sobą, zaczynając odtwarzać swój pobyt w tej krainie klatka po klatce. Wizerunek pokoju. Nic się w nim nie zmieniło. Wzrok miałam fotograficzny. Kiedy miałby nam to podrzucić? Nierealne. To gdzie tkwił jego plan? Musiałam się dowiedzieć. - Cóż ty kombinujesz... 

[375] [Lust Tale [Forest]]

- Niestety... Drogi White Drops... Nie widzisz tego na co powinieneś zwrócić uwagę, a szkoda i muszę zmartwić pańskie nadzieję. Jestem czystej krwi equestrianką trzymająca się zasad co dała nam je Matka Harmonia... - Uśmiechnęłam się lekko, po czym kontynuowałam.

- Oskarżasz kogoś kogo wiesz że jest niewinny... Gdybyś był Pan pewny swojego osądu nie proponowałbyś mi ugody chcąc za wszelką cenę odzyskać pierścień, skoro jest tak dla ciebie ważny, a ja wierze w sprawiedliwe słońce naszej kochanej Księżniczki Celestii i jemu oddam swój los. Noc spędziłam z ukochanym poza granicą snu... O co się mam martwić jeśli wiem że jestem niewinna? - powiedziałam spokojnie i dość płynnie. Nie wahałam się ani na moment.

[375] [Lust Tale [Forest Song]]

- Drogi Panie... a ja nadal nie wiem, o co mnie Pan oskarża... Zresztą bezpodstawnie, psując mi te parę dni wolnego... - westchnęłam pewnie... - Jak już Pan próbuje grać na moich emocjach, próbując wzbudzić coś co nie istnieje w biednej klaczce... Wypadałoby się chociażby przedstawić, by wiedzieć z kim się rozmawia, jako oznaka jako tako udawanego dobrego wychowania... Pan jednak nie wykazał się żadną z tych cech... Ja nikogo nie obrażam... - rzuciłam lekko. - Ładnie to tak? Jestem Forest Song - przedstawiłam się.

[375] [Lust Tale [Forest Song]]

- Kradzież? - spytałam delikatnie samą siebie. Moje oczy najpierw przykrył drobny lęk, a później weszło w nie zaparcie swojego charakteru. - Kiedy, gdzie. kogo? - rzuciłam dalszymi pytaniami ale te już nie były retoryczne, lecz już dokładnie wymierzone w źródło problemu. Nikt nie miał prawa mnie oskarżać, gdy naprawdę nic nie zrobiłam... Co zrobiła policzmy... Biblioteka... Noc z Goldingiem. Tamta klacz... Wykład. Więc kiedy miała odbyć się ta kradzież? Dowiem się na miejscu...

Czas zatrzymał się dla Moniki, gdy pewna część jej pamięci przestawała istnieć... Rzeczy traciły znaczenie, bo jak mogło istnieć opowiadanie fantasy bez głównego antagonisty w nim zawartego? Z nieba zaczęły spadać chaotycznie całe zeszyty, ponadpalane kartki, złamane ołówki, a wszystko to zmieniało się w proch, z którego kształtowały się w dziesiątki postaci wokół dziewczyny... Jej spisane wytwory wyobraźni... Rycerze, magowie, smoki, anioły, demony, stwory i wszelakie zwierzęta mniej lub bardziej fantastyczne...

Widać po całym towarzystwie że miała wielkie zamiłowanie do kotów jako istot magicznych obdarzonych niezwykłymi zdolnościami... Ona jednak zawiesiła się przetwarzając to wszystko, nie chcąc się pogodzić z tym wszystkim, co się właśnie wydarzyło. Jej głowa ruszała się na boki w spazmach. Czegoś brakowało jej, a ona nie chciała się z tym pogodzić, szukając to i wprowadzając setki zmian przy okazji... Znajdowała drogę u korzeni... Musiała istnieć równowaga, która musiała wypełnić nie możliwą do zapełnienia lukę... Bez chociażby jednego puzzla, układanka nigdy nie mogła zostać ukończona...

Z opadających popiołów ukształtowała się jedna wyjątkowa postać, co zstąpiła na pole walki przed zdyszanego maga... Wilczyca z rogami antylopy i pokaźnymi skrzydłami orła będąca korzeniami dla dalszych generacji zniszczonego chwile wcześniej tworu... Z tamtą miała tylko jedną rzecz wspólną... Czerwone ślepia w postaci ogników z gasnącą pewnością siebie że nie stanie się kolejnym celem ataku. Jej cele i moralność znacznie się różniły. Tak jak reszta uległa zmianie... Cała spisana historia, bo niespisana prawda mogła się zawsze zmienić. To się właśnie działo. Kolejne zeszyty zaczynały się składać odzyskując utracony wcześniej sens wypalony zaklęciem...

- Zegarmistrzu... - odezwała się delikatnie i niepewnie, a głos jej był jak szeleszczenie stron na wietrze... - Potężne zaklęcie, tylko coś ty zrobił biednej Monice przy okazji, co dawała wole tym, co jej nie mieli na własnym polu... Złością i zemstą nigdy nie kończy się dobrze historii, coś powinieneś o tym wiedzieć... Przeżyć katharsis... Wielka moc jeszcze większa odpowiedzialność. Wymazując jej kajdany uwolniłeś ją z pod własnej woli, bo ta miała historia kierowała się ku upadkowi... Teraz rzeczy pewne straciły swe oparcie... Zakończenie zmieniło swe miejsce... - mówiąc to, a jej ciało było przepisywane i rozpadało się zmieniając w jeden z wielu rysunków, by znaleźć swe miejsce w stercie makulatury, co zaczęła krążyć wokół dziewczyny wraz z setkami ostrych ołówków w pierścieniu. - Nie wiń jej... Ona i tak nie miała na to wpływu... Została pochłonięta przez samą siebie w woli twórczej, co sama zyskała jakąś świadomość, którą widziałeś i zdążyłeś osądzić... - Tak brzmiały ostanie słyszalne słowa. Reszta była tylko niezrozumiałym szelestem.

Ciało Moniki otoczyła bezbarwna moc psychiczna wyczuwalna w powietrzu, powodując stosowne zmiany w jej osobie i historii. Skrzydła rozwiały się na tysiące fragmentów, by rozpaść na tysiące zanikających piór, a dwie zupełnie różne rękawice zmieniały się na całkowicie białe wykonane z cienkiej skóry, tak jak jej ubranie wracało do stanu oryginalnego ~ nienaruszonego turniejem... Prawy jej nadgarstek oplatał długi łańcuszek z kryształowym wahadełkiem... Opadła powoli na podłogę, gdy jej umysł wracał do równowagi. Oczy otworzyły się, gdy wróciła jej świadomość...

- Ktoś, coś mi zabrał... - mruknęła niewyraźnie skupiając się ale nic jej nie dawało... Spojrzała na otoczenie... Lustra ją otaczały powielając jej odbicie. Odbijały się w nich jej przekrwione oczy. Do czego miały służyć nie wiedziała, więc plan stracił swą moc po przez stratę sensu w jej głowie, co musiał zostać odzyskany kiedy indziej... - Wiem że jest to walka... Turniej... Finał... - myślała na głos. - Mój przeciwnik... - Próbowała przypomnieć sobie jego imię. - Zegarmistrz! - Ucieszyła się znajdując stosowną odpowiedz na własne pytanie, a jej wzrok spoczął na zdyszanym oponencie. - Cały jesteś? - To wyszło z jej ust, może było dość szorstkie ale miało w sobie jakąś troskę.

Z książek zaczęły wyciekać litery na fioletowych pasmach skupiające się wokół jej ramion stanowiąc uosobienie całej jej mocy... Nie mogła być pewna co do tego co miało się wydarzyć, więc musiała być gotowa na wszystko. Miała tylko urywki przed oczami tego co się wydarzyło. Niepokoiło ją to. Całe reszta informacji została przed nią szczelnie zamknięta za potężną ścianą. Ostatnią rzeczą jaka skupiła się tam były jej własne łzy ~ płynne emocje.

***

Lüge została wymazana zewsząd, w każdym czasie i miejscu... To stwierdzenie jednak odbiegało od prawdy ale tylko odrobinę... Został sam Zegarmistrz i jego pamięć, gdyż widział wszystko. Każdy moment gdy powstała i znikała... Jego Ja zmieszane z demonem podczas jego niszczycielskiego szału, po którym był pewny że skończył z tym raz na zawsze... Człowiek bywał jednak od zawsze omylny, a z jednego ziarnka wyrasta zboża łan. Z samej jego pamięci i chwilowej nienawiści w okolicach szukającej rozwiązania zagubionej Moniki wystarczyło żeby koszmar oboje mógł powrócić na nowo w jednej iskrze twórczej...

Wyrzuty moralne tylko przyśpieszyły proces kiełkowania, gdy zaczęła wyrastać na tych wspomnieniach zakorzeniając się coraz głębiej, znajdując moc w starych, zastygłych już emocjach, pobudzając je powtórnie w postaci fali przymusowych wspomnień, które rzuciła w wir jego świadomości, by czerpać z nich nowe pokłady mocy zmuszając go do oglądania ich powtórnie bez żadnych limitów ~ zarzucając informacjami. Smutki, żale, radości, zwycięstwa, których było bez liku skoro tyle widział i przeżył, przykrywając tym świadomość cieniem, gdy wszystko po kolei znikało ostatecznie znajdując ostatecznie ulgę, pożerane w nienasyconym żołądku wilczycy...

Istotnie można było porównać ją do zarazy, gdy chciała zacząć pochłaniać najpierw większą część pamięci, następnie moc, później ciało, by móc odrodzić się ponownie już całkowicie niezależna... Skoro i tak już nie mogła więcej zrobić to czy coś jeszcze miała do stracenia? Nie miała i tu tkwiła jej siła a także przekleństwo. Stała się zbiorem pustych myśli ruszonych wolą... Samoświadomością co nie chciała go już nawet zabijać tak jak on chciał uczynić z nią... Nie. To w jej myśli było za łagodne działanie. Chciała go ostatecznie wykorzystać i porzucić, by w ostateczności cierpiał dalej z myślą że nie mógł nikogo uratować jak ruszy dokończyć dzieła, a w zasadach turnieju nigdzie nie została ujęta wzmianka o przyzwanych tworach, istotach itp... Wszystkie zasady odnosiły się do magów i na nich się skupiały, by przeżyli... Jej działania więc w świetle tych zasad były zupełnie legalne, które wykonała na mieszkańcach tamtego wymiaru z nim połączonego... Bezpośrednio go nie dotyczyły.

- Ja ci dam twój kaganiec... Twoja głowa pęknie na pół, zanim ja dostanę kaganiec... Ty... - grzmiała w jego głowie - mnie chciałeś się pozbyć... Mnie! Gdy mogłam grać w swe gierki jeszcze długo bez przeszkód. To ty zapłacisz zamiast przecierpieć stratę! - ryczała poniżona wilczyca, a pod nim pojawił się przeogromny krwisty krąg w którym zaczęły zbierać się kłębiące cienie, iskrzące czarnymi błyskawicami, a te formowały się w kolejne sześć cienistych wilków podobnych do niej samej. Tylko po to by pochwycić ofiarę przebijając jej zbroję, rzucając się do samego gardła... Dostać się do krwi i ciała, które czuje ból oddziałujący na psychikę...

Jednak ani krąg i jego twory miały nie istnieć w rzeczywistości. Wszystko to miało stanowić grę psychiczną i iluzją stanu faktycznego odczuwanego mentalnie, by się nie bronił przed realnym zagrożeniem podczas wymierzania kolejnego samosądu na arenie, odbywającego się z kolei tylko w jego głowie, a nie w czasie i przestrzeni. Skupił się na czymś innym, dając potrzebny czas na wykonanie stosownego wyroku w jej osądzie. Nie sadźcie byście nie byli nie sądzeni... Te słowa zyskiwały w tym wydaniu ogromną moc, gdy to ona go niszczyła chcąc sprowadzić do stanu krytycznego...

Smok powiedział zaczekać, więc musiałam zaczekać... Nic złego nie zrobiłam przecież, więc co mnie niedobrego mogło czekać? Zasad nie złamałam, nikogo nie obraziłam, a już zwłaszcza o smokach złego słowa nie powiedziałam. Pytanie brzmiało więc po co to wszystko, by mnie zatrzymać. najlepszym wyjściem było zaczekać. Nic na sumieniu nie miałam... Siedziałam na poduszce czekając aż łaskawie powiedzą mi o co im chodzi.. by móc rozwiązać ten problem. Nigdzie mi się nie śpieszyło....

[375] [Lust Tale [Forest Song]]

Jej wyraz pyska mnie nie ruszył... Nie mógł ruszyć. Dalej zgrywałam błogą nieświadomość będąc ciekawą... Nie przejęłam się to że odpowiedziała lakoniczne na pytanie podając czyste ogólniki, a nie fakty z czego wyszło więcej pytań niż odpowiedzi. Nie widziałam sensu dalej pytać... Magia od zawsze kryła w sobie wiele tajemnic... A korzystanie z mojej energii życiowej do czarowania nie było rodzajem magii, który można by było zgłębić? Tylko który changeling wyrazi na to zgodę? Żaden... Odpuściłam ten temat, a z jej ostatniego zdania chciało mi się śmiać... Powiedziałam tylko proste dziękuję i umilkłam czekając na koniec wykładu.

[375] [Lust Tale [Forest Song]]

Mam nadzieję że tego pytania nie będę żałować... Jest dość dociekliwe, ale jednak ogólne i nie wchodzące w temat bardziej niż bym zakładała... Pokrywało się z pytaniem Goldinga ale mam nadzieję że to nie wzbudzi jakiś szczególnych podejrzeń. Wzięłam oddech i zaczęłam...

- "Królowa matka do dziś wierzy, że dzięki temu zapobiegliśmy katastrofie." - zacytowałam jej słowa dość odważnie.. - Jeśli możesz... Przybliżałbyś wizję właśnie tej katastrofy? Na czym miała polegać... Oczywiście jeśli możesz... - powiedziałam kończąc mniej pewnie, jakbym chciała sięgnąć po zakazany owoc, pociągnięta naturalną ciekawością...

Szanowny przeciwniku, co zwiesz się po prostu Cieniem... Wiem, co o mnie myślisz, a przynajmniej się domyślam, a ty doskonale wiesz co ja o tobie myślę. Jesteśmy kwita na tym polu, gdzie nawzajem się wyzywamy. Nie zamierzam przepraszać, gdyż moje działania były całkiem celowe i nie miały moralnych podstaw, które musiałbym naruszyć i przez to je naprawić dla własnego spokoju sumienia. Nie pragnę zmieniać swojego wizerunku w twoich oczach. To była tylko droga do celu... Mówię tylko to co myślę.

Pragnę Ci tylko podziękować za wszystko, co z tobą przeżyłem, czego się nauczyłem i do jakich wniosków doszedłem z twoją pomocą, mimo że się naczekałem na to swoje... Że się odrobinę pomyliłem, co pozwoliło wrócić mi na właściwe tory myślenia. Następnym razem, gdy walczysz na opisy, lepiej organizuj swój własny czas, by móc częściej odpisywać i nie czuć takiej presji czasu, gdy przeciwnik w pewnym momencie traci cierpliwość i staje nad tobą z batem, żeby nie strzelać takich samych historii, jak z tym drugim twoim postem że pisałeś w szkole... To traci cały sens. Nie chce się wtedy pisać, bo istnieje przymus.

Powodzenia w dalszym pisaniu, w szkole, zdaj ten rok, a także następny aż nie będzie Ci trza więcej wiedzy w spełnianiu marzeń. Bywaj. Tyle z mojej strony.

[375] [Lust Tale [Forest Song]]

Siedziałam cicho... Musiałam jeszcze pomyśleć, jak do niej podejść, nie zwracając na siebie większej uwagi. Pytanie bezpośrednie odpadało. Zgrywanie głupiej i nieobeznanej w temacie. Zorientuje się z dużym stopniem prawdopodobieństwa. Za dużym, by zagwarantować niewykrycie i brak gwarancji uzyskania odpowiedzi po przez wzgląd na jej wcześniejsze słowa. Pośrednie pytanie nie odkryją mi całej prawdy. Zastosuje ogólniki i zbaczanie na ciekawsze i całkiem legalne tematy... Po za tym tamten z biblioteki wspominał żeby nie urazić smoka pytaniami na ten temat. Pozostało mi milczenie... do czasu.

[375] [Lust Tale [Forest Song]]

Changelingi i wojna... Kiedy to było? Od tego momentu aż zaczęłyśmy się ukrywać wszędzie po kątach, tylko by przetrwać... Tracąc starą dumę i zyskując nową ~ dzisiejszą... Prawdziwa historia byłby dla mnie nawet w cenie... Nie przekaz ustny, nie papier. To zwycięzca dyktuje historię masom i wszystkim innym. Najlepiej byłby to zobaczyć. Tylko jak? To wydawało się nierealne... Pamięć starego smoka... To było po za moim zasięgiem... Zresztą zobaczymy co mi przekaże ta smoczyca jeszcze... Nie będę mogła pytać o changlingi, by przypadkiem się nie zdradzić.

[375] [Lust Tale [Forest Song]]

Mit stworzenia i narodzin... Prościej nie można, że jedno wzięło się z drugiego? Muszą wartościować życie jakimiś niezwykłymi teoriami, które można podważyć po przez prosty dobór naturalny... Wszystkie smoki wywodzą się od jednego osobnika? Niech nie będę śmieszni... Nawet changelingi nie przeżyłyby takiego doboru genów po przez mutacje... Chyba że są jednopłciowe... ale to nie ma prawa zaistnieć. Dowody obaliłby to w ułamek sekundy... To jakieś bajeczki, a nie fakty, co może były napomknięte na samym początku... Oczy miałam co prawda zamknięte, ale uszy wyłapywały wszystko. Nie potrzebne były mi kartki skoro i tak byłam skazana na zdobycie tej wiedzy... Zachowanie goldinga odrobinę zbiło mnie z tropu... Myślałam że będzie milczał a całość wyrzuci na mnie w pokoju... Ale no cóż. Każdy może się pomylić.

Po niej zostały tylko niewzruszone krwiste ogniki z jej oczu, tlące się nieprzerwanie same z siebie... Nie działał na nie przepływ czasu i inne czynniki zewnętrzne fizyczne czy magiczne. Stały tam nienaruszone niczym, zanim uwolniła się mała próbka magii w postaci krótkiego, ledwo dostrzegalnego błysku, by przywołać nieśpiesznie zaczątki innego ciała. Całkiem odmiennego od tamtego cielesnego człowieka, co był tak naprawdę tylko medium ~ naczyniem dla kogoś zupełnie innego. Skumulował się mały cień na kształt siwego kłębu dymu, który niedługo po tym zmienił się w sporego, niecielesnego wilka. Te ogniki właśnie stanowiły jego oczy i źle mu z nich patrzyło. Większość stworzeń na sam widok jego postaci, napadał niewytłumaczalny lęk i niemoc poruszenia czymkolwiek. To była naturalna aura właśnie tej istoty, co żywiła się cierpieniem, agresją i nierealnymi marzeniami niszczącymi istoty inteligentne stopniowo i dla własnej zabawy, rosnąc w siłę. Ten osobnik dawno wyszedł poza ten schemat, na wyższy poziom.

- Gratuluje... Odkryłeś mnie, usuwając ją... Po prostu zabijając tutaj na pewien sposób, ale to tylko szczegół - syknęła telepatycznie do przeciwnika, jakby przez zęby zła Lüge że właśnie do tego doszło teraz, zupełnie niezgodnie z planem. Głos jej był twardy i pełen jadu, a sposób akcentowania wskazywał na kogoś władczego i nie przyjmującego porażki. - Nic się jednak nie stało i tak nie będzie dane jej tego pamiętać, jak się obudzi połamana - mruknęła do siebie, a ton się zmienił na spokój. - Tłumacząc ci zasady na jakich to działa, minęłyby wieki zanim pojąłbyś jak zbudowany jest świat według mnie i jak korzystać z jego dobrodziejstw na mój sposób, choć niewiele trzeba, by opanować tą sztuczkę, bo niczym więcej to nie było jak podstawą, to co ona robiła do tej pory. To była tylko nędzna zabawa nastolatki w łączenie tego i tamtego... Cała materia jest wokół nas. Trzeba ją tylko odpowiednio pociągnąć, a wszytko co potrzebne samo się znajdzie, będąc przywołane na rozkaz... - Ruszyła zaczynając zataczać krąg wokół Spacetime Dancera, osaczając go płynnym ruchem parę metrów od jego pozycji, sprawdzając reakcję.

- A tyś wpadłeś tam gdzie nie trzeba. - Pokręciła z dezaprobatą głową. - Czas mnie nie dotyka w żadnym aspekcie. Nie starzeje się. Jestem długowieczna i bezcielesna... A tyś go zburzył. Tylko po co? Ja nagięłam jego działanie powodując iluzje, oszukujące wyłącznie oczy, jak ona chciała zrobić... To było bezpieczne... Ty musisz się przed nim chronić za swego rodzaju barierą oddzielającą jedno od drugiego, którą można złamać. Kto jest tu szaleńcem jak nie ty, jak pchasz się na śmieć w piekło, które sam zresztą sprowadziłeś na siebie? Sprowadzasz burze, której się gdzieś tam lękasz. Czuje nadzieję na zwycięstwo w tobie, gdy tak osłaniasz się przed tym wszystkim... Czeka cię surowa kara za bezmyślność, że nie sprawdzasz z kim naprawdę walczysz i wierzysz tylko swojemu ograniczonemu wzrokowi... Będziesz jeszcze jęczeć, prosząc bym przestała... - Jej ślepia błysnęły przez moment delikatną czerwienią, uruchamiając ogromny krąg rozstawiony wcześniej pod areną jeszcze przez samą Monikę, podczas ich wcześniejszej rozmowy, gdy wyjaśniała czym są plany, lecz teraz jego moc sprowadzania została diametralnie zwiększona o kolejne zestawy run... - Dam ci to czego tak pragniesz, skoro już tu jestem... Zniszczenia. Już nie wiele trzeba, byś poznał prawdziwy wymiar tych słów... Gdy nic nie ma... Następuje unicestwienie i zostaje tylko jedno na danym polu, a będę to ja...

Gęste cienie jak smoła zaczęły wypływać z wielkiego czerwonego portalu bezpośrednio na arenę, pochłaniając wszystko, co się wydarzyło i na niej stanęło podczas podróży tym swoistym wehikułem czasu w przeszłość. Całość została zatrzymana. Otoczenie zostało pochłonięte w całości; grunt, atmosfera... Nie liczyła się dla nich przeszłość, przyszłość... Nic. Całość zmieniało się w plan pośredni umieszczony gdzieś pomiędzy planami cienia i negatywnej energii. Powstawał tak spowity ni to czernią czy bielą. Nie dało się na to patrzeć, bo nawet oczy głupiały próbując to zrozumieć i zwizualizować w mózgu. Czas zupełnie przestał tu istnieć... A przynajmniej w takim sensie jakim był znany na planie materialnym.

Wszytko zostało pochłonięte aż zostały tylko trzy rzeczy. Spacetime Dancer za swoją barierą stworzoną z bliźniaczego wymiaru czasowego... Cienisty wilk krążący wokół niego i przybierający coraz to większe rozmiary, pochłaniając to co zostało przemienione otoczenie i coś wokół nich odcinające nawet publiczności w postaci cieni to co działo się w środku ~ w tym akwarium, gdzie był tylko jeden drapieżnik ~ właśnie Lüge ~ demon zrodzony z najgorszego cienia i lęków jakieś nieszczęsnej cywilizacji tak dawno temu że nikt nie pamiętał już jej historii, może poza nią, ale i to nie było takie pewne.

- Daruj sobie zabawy z podręcznikowym światłem w mgle... - rzuciła, szczerząc złowieszczo białe zębiska ukształtowane z niematerialnego tworzywa ~ zmienionych dusz na swoisty zniewolony materiał, którego to nawet bogowie się lękali, by nie zginąć po przez wchłonięcie ich ja... - Kiedyś pewnie by zadziałały, ale teraz? Przykro mi. Nie wyjdzie ci to wcale na dobre. Zresztą już twoja zabawa ci nie wyszła wzywając mnie... Niestety - stwierdzała ziewając demonstracyjnie. - Nie trzeba było szarżować, a teraz... Kończmy to szybko, bo się za bardzo rozgadałam... - rzekła, po czym zatrzymała się przed nim, a jej wielkość była tak przytłaczająca, że piłką był sam Dancer, a psem aportującym ją, stała się właśnie ta demoniczna wilczyca wypełniająca całą przestrzeń, ograniczoną tarczą magiczną areny i zostawiając minimalną ilość przestrzeni dla swojego celu.

Jej szczęki otwarły się pokazując nieprzeniknioną pustkę z mgły... Cokolwiek było wewnątrz, nie mogło się zaliczać do rzeczy dobrych, czy z takich, których idzie się wydostać, o ile istniał w ogóle jakikolwiek sposób, by tego dokonać bowiem cień ten pochłaniał wszystko. Magię, materię... Czary były rozbijane na pojedyncze, nic nieznaczące ładunki i tak też wykorzystywane, by się wzmocnić. Wszystkie sfery istnienia: plany, wymiary, a nawet sam czas były ujednolicane w jedno. W nią... Według jej woli, a ta była u niej potężna. Brała to co chciała... i to zawsze. Tylko raz się pomyliła i zapłaciła dość, by nie powtórzyć drugi raz tego samego błędu...

Imadło zaczęło się błyskawicznie zamykać, by pochłonąć wszystko jednym haustem, co było pomiędzy jego szczękami. Stale, póki co niezatrzymanie opadały. Lüge chciała pokazać mu swój szeroki warsztat tortur. Wszelakich lęków, bólu... Wyimaginowanych rzeczywistości i mieszanki wspomnień powtórzonych sto tysięcy razy, które mogły się wydarzyć, wydarzyły się i tym sposobem zacząć mieszać w umyśle doprowadzając do obłędu po przez niemoc odróżnienia prawdy od fałszu, bowiem granice między jednym, a drugim miała zostać zupełnie zatarta, przez samego demona kłamstwa i niespełnionych ambicji, gdyby jej się udało go pochwycić. To miałby być tylko w jej rozumowaniu dobry początek... Wrócenie do stanu wyjściowego i odnowa rozpoczęcie tego samego procesu, rozkoszując się tym wszystkim setki razy, a także obserwując reakcje na różne warianty...

Odleciała do tyłu, po przez atak przeciwniczki... Zdziwiła się że jej atak obronny nie zadziałał, a zaklęcie kontroli pola zostało rozbite dość widowiskowo, jednak w przyrodzie nie miało prawo nic zniknąć, tak doszczętnie... Gdy leciała w stronę ściany, zbierała ogromne pokłady magii z otoczenia po użytych zaklęciach i splotu swej Pani - Mystry... Musiała się wzmocnić wielokrotnie, skoro miała walczyć z godnym siebie przeciwnikiem... Jej ciało pokrywały kolejne srebrzyste cętki...

Nie mogła mieć otoczenia, więc postanowiła zainwestować bardzo mocno w siebie. Rozłożyła siłę uderzenia na swoje kocie łapy, po czym opadła już wolniej na ziemię, na której następnie pojawił się krąg przeistoczenia i kreacji oparty o wodę i ciało, zaraz pod nią... Ona sama została zamknięta w kuli świetlistej energii, odgradzającej ją od otoczenia i chroniąca ją jak skorupka jajka przed szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi. Z zewsząd dopływały do niej kolejne połyskujące strumienie magii, a także co mogło się wydawać dość dziwne, samej wody w postaci kropel zmierzających do niej spiralnym ruchem... Przecież koty bały się wody od zawsze... Ona miała być tego wyjątkiem?

Jej ciało zostało rozebrane i zaczęło być składane od nowa w postać tak odmienną od oryginału. Już nie miała przemierzać świata na 4 łapach i patrzyć na wszystkich od dołu, wysoko zadzierając głowę... Była to postać dwunożna i humanoidalna opracowana przez nią parę lat temu, podczas obserwowania ludzkiej kultury na planecie Ziemi tak niezwykłej w wielu aspektach od właściwego planu materialnego... Rzadko pokazywała się w tej formie, a teraz nie miała nic do stracenia. Całe szczęście że mogła zwiększyć swą masę przeistoczoną wodą, bo nie chciała wyjść na liliputa ze wzrostem z 40 centymetrów i tak pokazać się światu, by stać się pośmiewiskiem...

[375] [Lust Tale [Forest Song]]

- Dziękuję... Na razie sobie pójdę... Do zobaczenia po śniadaniu - powiedziałam wstając i odchodząc powoli z powrotem do Goldinga, by oprzeć się o niego delikatnie bokiem. Nie miałam wyrzutów sumienia, że zrobiłam właśnie tak. On mógł się nie mieszać, a ja chciałam wiedzieć mimo wszystko, kim są wszyscy z tego zestawu, który tam utracił pamięć. Czy bałam się konsekwencji... Nie... Nie mogłam się ich bać, bo ta sytuacja nie miała negatywnych skutków oprócz możliwego niepokoju Goldinga. Tamta i tak nie miała żadnej wiedzy na temat co się tam stało... Mogłam spać spokojnie.

- Zaufaj... - Tylko tyle wyszło z moich ust do niego... Czekałam na rozpoczęcie się wykładu.

Anastazja spokojnie się ładowała, gdy do jej gabinetu przeleciały 3 strzały nie trafiając jej, ale wybiło to idealnie okrągłą dziurę w lustrze, co następnie zalała się jakby rtęcią uzupełniając ubytki... Zaskoczyło ją to, przez co nie mogła czuć się całkiem bezpieczna, więc po prostu musiała przyśpieszyć. Zaczęła biec na ścianę, by wdrapać się na nią i przemieścić się na prawdziwą arenę, po prostu wpadając w taflę i biegnąc dalej po niej po drugiej stronie pionowo w górę, krótki moment aż do utraty pędu...

Jej wibrysy ją ukłuły dość mocno, ostrzegając... Zmieniła kierunek, unikając instynktownie niebezpieczeństwa, skacząc do tyłu w dół jak cyrkowy akrobata. Pytanie brzmiało co tak naprawdę tam się znajdowało... Znów poczuła to samo w locie... Nie podobało jej się to, bo nie miała za bardzo jak zmienić własnego kierunku skręciła całe ciało zmieniając punkt ciężkości unikając po raz kolejny raz tego czegoś. Musiała działać.

Otoczyła ją tarcza stworzona z błyskawic, okalających bardzo szczelnie jej ciało, którą następnie rozniosła się wszędzie, po całej jaskini w postaci fali dookolnej, chcąc wysadzić tym sposobem efekty zaklęć wokół siebie i oczyścić sobie drogę przed niespodziewanym. Miała też cichą nadzieję że pokaże jej to gdzie jest jej przeciwniczka... Jej kamuflaż zwodzący wzrok rozbije się choć na moment...

Eksplozja stanowiły chaotyczne cząstki magii negatywnie wpływające na duże zagęszczenie elementów magicznych, burząc ich usystematyzowane działanie... Gabinet luster był rozproszony po całej arenie, dlatego mógł trwać bezpieczniejszy, chociaż on be większych szkód, które z czasem i tak same się nie naprawią... To była jego zaleta w działaniu z tej strony. Nie istniał tylko tutaj.

[375] [Lust Tale [Forest Song]]

- To nie musi być pokój... - zaprzeczyłam kiwając na boki głową... - Na przykład w kawiarni, w hotelu między posiłkami, by było jak najmniej innych uszu dookoła. Co na to powiesz... Choćby jutro zaraz po śniadaniu - zaproponowałam po czym westchnęłam. - Wyciągnę wszystkie karty ~ cele przed tobą, a ty zadecydujesz... Nic więcej nie mogę zaproponować. Zależy mi na tym, nie będę zaprzeczać - rzekłam machinalnie. - Nie mam ochoty poznawać cię bardziej niż jest mi to potrzebne. Przeglądanie cudzego filmu nawet krótkiego kawałka jest ciężkie i trwa długo, bardzo długo... Supły widać od razu, bo się wyróżniają na tle wszystkiego innego i trzeba je zwyczajnie rozwiązać. Będę wiedziała gdzie trafić... A po wszystkim i tak będę ledwie przytomna, a przez to będę musiała odchorować swoje... Będziesz świadoma wszystkiego... Jak uznasz że jestem za długo po prostu mnie odepchniesz i będzie po wszystkim. Pytaj o co chcesz. Co cię intryguje, ale proszę zgódź się i pomóż mi. Zależy mi i to bardzo...