Hoffner

[895] [Lust Tale [Forest Song]]

Czułam się jakby ktoś rzucił mi linę, by wyciągnąć mnie ze swoistej studni, w której coraz gorszą popadałam otchłań tracąc czucie absolutnie wszystko, chodź wcześniej wydawałoby się że będzie dobrze. Dotyk jego warg... Pobudził mnie delikatnie acz gwałtownie do podstawowych funkcji życiowych... Do myślenia. Położyłam kopyto na jego piersi odpychając go od ciebie... Oczy miałam wciąż zamknięte aż do oporu i z nich poleciało parę łez, gdy trzymałam głowę zwieszoną bardzo swobodnie... Nienawidziłam teleportacji... a jednocześnie błogosławiłam ją jako środek transportu. Jedyne wyjście dla mej osoby z Canterlot.

- Już... starczy - wysapałam spoglądając na niego z czerwonym pyskiem.. - Nie przy wszystkich... Nie wypada... - sapałam coraz płynniej - ale dziękuję... - Uśmiechnęłam się... Powoli wracał mi wzrok... Plamy nabierały kontorów...

- Pytasz się jakbym wiedziała... Po co? - powiedziała Romantic kombinując jak naprawić to co zepsuli.  - Nie wiem... Zobaczysz... - Zacisnęła zęby przerywając jak coś strzeliło, a zaraz po tym radośnie zaskoczyło tak jak powinno, bo w kablach popłynął świeży prąd, a informowały o tym mocno świecące żarówki. Na pysku klaczy w tym czasie pojawił się drobny uśmiech przy czym spojrzała na animatrona i zaczęła tłumaczyć jak dziecku... - Dowiemy się jaką decyzję podjęła jak przyjdzie wieczorem lub też nie. Przecież nie jest tu tak strasznie w nocy. Czego by się tu bać... Was? - Wyglądało to na żart w tym kontekście, ale w środku grało coś zupełnie innego, ale to wiedziała tylko ona. - Już się do niej tak przywiązaliście że tak o nią wypytujecie... - Chciała złapać kontekst pytania.

- Dziękuję... - rzuciła krótko pstrykając palcami. - Do rzeczy... Następny slajd... - Machnęła dłonią. A na ścianie zobaczyć można było plan szczegółowy plan banku. - Nie wiemy jeszcze jak chce przebić się przez ściany... W ogóle jak chce wejść tam... Nie znaleźliśmy żadnych podkopów, rozmieszczonych wcześniej ładunków... Kanały są za daleko... Niedostanie się nimi. Ten atak ma się wydawać samobójczy... Nie możliwy. Nie patrzę jednak tak na niego. Nie mogę. Nie raz nas zaskoczyła - Westchnęła lekko rozczarowana spoglądając na gwardzistów. - Posłuchałabym waszych pomysłów... ale nie ma na to czasu i tak do tego nie dojdziemy. Próbowaliśmy już dawno... a zostały nam raptem 2 godziny od 10... a dobry kwadrans już minął... - Ziewnęła. - Nie dużo czasu w tym skwarze... To jest nieistotne. Będziemy imrowzować.

-Dalej... - Machnęła po raz kolejny. Pokazał się schemat rozmieszczenia sił... Rozpisany na szybko markerem... w postaci plam i liczb... - Pegazy na dach... Połowa jednorożców do środka w auli... 5 bezpośrednio w skarbcu. Reszta obstawia otoczenie wraz z pozostałymi w 3 osobowych zespołach. Ziemny i 2 jednorożce w komplecie... Krótkofalówki w pogotowiu/ Dobieracie się sami według tych wytycznych. Znacie się lepiej. - Urwała na moment zanim znowu zaczęła. - Nie zgrywajcie bohaterów. Jeśli macie iść do WC to teraz. Tak samo jak jeszcze potrzebujecie coś z arsenału. Pozostawiam wam wolne kopyto... Nie przesadźcie tylko. Za 20 minut chce was widzieć na parkingu w ciężarówkach Gotowych do drogi... Wszystko jasne? - spytała podniesionym głosem. Chciała słyszeć wyraźną odpowiedź.

- Powiedziałam na miejsca, a nie do roboty... - rzuciła krótko Romantic - a zresztą róbcie co chcecie, co mnie to ma obchodzić? Otwieramy i tak dopiero o ósmej... Chcecie stać bez potrzeby, proszę bardzo... - Zironizowała wszystko idąc naprawić źródło zasilania. Musiało zostać uszkodzone. Tak jak zawsze się działo po takiej nocy. Znała całą grę na pamięć. Schemat działania z uciszonych opowieści. Mogła coś z tym zrobić? Tak... Nie stresować szefa rzeczami paranormalnymi. Mówić o wszystkim co ważne stróżom, by jej nie wierzyli... Lepiej nie zwracać uwagi na otoczenie, innych i być ślepym. Lepiej na tym wychodziła. Jak na przykład teraz. Komu mogła o czymś powiedzieć ta niebieska, by ten ktoś mógł jej chodź trochę uwierzyć. Nikomu... Cała historia nie trzymała się kupy... Atrakcja zabójcza w nocy? Nonsens...

Rainbow Dash w tym czasie podniosła wieszak... Odłożyła nieszczęsną gaśnicę na miejsce... Świerzych śladów na ścianach nie mogła usunąć, więc liczyła tylko na to że ktoś nie zauważy... Że coś było nie tak, a noc przebiegła całkiem spokojnie. Jej serce jeszcze jednak waliło jak dzwon na słuchawkach na samą myśl tego co się wydarzyło. Słyszała każde uderzenie doskonale w swoich uszach, co nerwowo się obracały nasłuchując kroków i najmniejszego szelestu... Dostała swoistej nerwicy natręctw bojąc się o swoje życie. Stwierdziłby to każdy początkujący psycholog patrząc na nią. Nerwowe tiki, roztrzęsione spojrzenie szukające wszystkiego i niczego... Ratunku i pomocy. Pytałby o traumę której doświadczyła...

Pegaz nie ufała animatronom ani trochę wciąż. Nawet po tym jak przyszła druga klacz i nic jej nie zrobiły. Dlaczego? Wcześniej były głupie w jej oczach. Tej nocy stały się zabójcze i musiała komuś o tym powiedzieć. Tylko komu? Nie wiedziała... Przyjaciółką? Której... Zamknęła drzwi stróżówki i usiadła tyłem do ekranów, by mieć widok na całe pomieszczenie... Nie mogła wyjść. Jeszcze nie... Musiała się uspokoić i spotkać z szefem. Tylko co miała mu powiedzieć? Że zaatakowały ją jego roboty. Na idiotkę by po prostu wyszła. Nie mogła...

Sesje o magicznych szkołach... Pojawiają się chyba tylko dlatego że ktoś się naoglądał anime... Anime jest dużo i każda szkoła jest inna, bo zawsze czymś się to różni, czego się nie da pogodzić. Zostawcie szkoły w spokoju jako oddzielny, mało znaczący temat. To ich urok że się pojawiają i znikają. Niech tak będzie... Niektórzy Otaku chcą znaleźć się w takiej rzeczywistości... Można ich zostawić samych sobie, a po miesiącu ciszy skasować... Tak jak stoi w regulaminie...

Ja bym zrobił coś innego. Uderzył z zupełnie innej strony, by to ograniczyć i niejako wymusić podniesienie poziomu tam ale nie jakoś drastycznie... Na przykład w regulaminie LGL napisał coś takiego: "Objętość postu 4 linijki, bo inaczej jest to spamem"... To nie jest dużo, raptem około 100 słów. ale jednak ich ilość rośnie, a z tym oczywiście przekaz. Ograniczy to nabijanie 20 stron dziennie i zmusi do odrobiny wysiłku w opisywaniu otoczenia, emocji i całej reszty potrzebnej sesji, by miała jakąś głębie, a co ważniejsze fabułę. Skończą się jednolinijkowcy. Nie wiem czy nawet nie rozwiążą się wszystkie zarzuty... Jakby się to udało.

Czy to dobry pomysł?

- 6 AM... Game over... Pozbieraj się lepiej i ogarnij jeśli chcesz mieć jeszcze tą robotę przez miesiąc.. Dobrze radzę i zejdź ze mnie już... - westchnęła spokojnie, nie zwracając uwagi na nic. Nie musiała. Czy to miało znaczenie dla niej? Nie... Już dawno znalazła złoty środek w swojej głowie i przez to życie stało się o niebo łatwiejsze, bo po co przejmować się problemami, co nie dotyczącymi właśnie jej osoby. Za cel miała tylko spokojną emeryturę, a mieszanie się w coś, mogło jej to tylko w tym przeszkodzić.

- O co tu chodzi? - warknęła tęczowa, słuchając tego wszystkiego z niepokojem, ale nikt nie atakował już jej... Nigdzie nie było wyjścia przynajmniej na razie. - Powiedz mi!!! - krzyknęła prawie sama wysłuchując tego o czym mówili wokoło aż niedobrze jej się robiło. Dziwiła się drugiej klaczy. Dlaczego zachowuje się tak bez emocjonalnie. Tak dziwnie. Jakby nic jej nie groziło...

- Ja nic nie muszę. Sama się dowiedź. Zasady egzystencji tutaj już znasz... - powiedziała Romantic chwytając ją za ogon i podnosząc prawie pod sufit, gdy tamta próbowała się rzucać, ale za dużo wzięła ta noc z jej sił. Czy to ciała, czy psychicznych... Sama obsydianowa klacz podniosła się a jedno, z jej tylnych kopyt samo z siebie strzeliło w stawie niosąc dźwięk chrupania w kościach po całym cichym obiekcie. - Sama mnie wpuściłaś tutaj - rzuciła ustawiając jedną wersje wydarzeń  przemieszczając się odrobinę kulejąc zanim rozchodziła swe niedoskonałości. - Wracać na swoje miejsca... Raz. raz... - rzuciła leniwie ale jej wzrok wskazywał na to że nie chce słyszeć odmowy wykonania polecenia od Animatronów... Rainbow w tym czasie spadła na cztery kopyta i patrzyła nie mogąc się zdecydować. Co zrobić...

- Dlaczego jesteś taka?

- A co będę miała będąc taką jaką ty chcesz? Same nieprzyjemności, kłopoty - urwała na moment - podałam kopyto na początku... Zignorowałaś... - Wzruszyła ramionami, stojąc do niej tyłem, gdy to wszystko mówiła. Tym zakończyła całą dyskusje jednorożec...

Przywrócicie 20 postów na stronie?

[895] [Lust Tale [Forest Song]]

- I tak sądzę że to nie jest przypadek... Za duże te zbiegi okoliczności i niespodzianki... Czemu my? Czemu teraz i dlaczego... Po co? - zwróciłam się do niego zamykając swe powieki pod którymi błysnęły zielone oczęta... Pojawiły mi się w głowie obrazy, co błyskawicznie wyrzuciłam gdzieś w podświadomość. Mogły zaczekać na przemedytowanie. Po prostu na właściwszą ku temu porę... - To nie potrafi utrzymać sensu... Muszę sprawdzić jeszcze raz literaturę, by zrozumieć. Choć spróbować - westchnęłam cicho lekko zmęczona. Przygotowywałam się do teleportacji, a raczej własne ciało. Po prostu osłabiając je. Traciłam przy tym wszystko...

- Wiesz że ja pamiętać będę zawsze... - Spojrzałam dość wymownie na niego. - I nie osłabną nigdy w mojej głowie te obrazy... Nie zostaną zatarte przez starość. Żadna z tych chwil... Każda naprawdę mocno wryła się w moją pamięć, tak jak... - Ściszyłam głos, robiąc się coraz bardziej zimna. - Nie mam ochoty poetyzować... - Ruszyłam powoli przed siebie, a mojemu krokowi brakowało tego co zwykle. Pewności w dążeniu do celi... Niezaprzeczalnej racji. Całej mnie. Ostała się tylko chłodniejąca skorupa mogąca iść i poddać się przeznaczeniu. Byliśmy coraz bliżej miejsca próby, a mnie się chciało coraz bardziej rozwinąć skrzydła i polecieć samodzielnie.

Spoilery nie działają...

https://drive.google.com/file/d/0B5Qbtx4Du02URGZxd002SWxoYzQ/view?usp=sharing

, a działały wcześniej tam w widoczny sposób.

[895] [Lust Tale [Forest Song]]

- Ja się nie martwię... - Znowu urwałam. Nie wiedziałam co się ze mną działo, że nie mogłam płynnie słów składać. - Po prostu... Nie wydarzyło się wiele rzeczy w moim życiu że nie poszło coś zgodnie z planem, choć odrobinę... - Pokazałam kopytami  ilość tego. - Tu nie wyszło praktycznie w ogóle, a całość nie wydawała się znowu jakoś wybitnie trudna. - Klasnęłam kopytami. - Od to klacz... - Spochmurniałam.

- Pewnie powinniśmy... Pewnie jestem gotowa, bo nie mam innego wyboru - powiedziałam, by tylko odpowiedzieć bez zbytniego polotu. Czemu moje myśli były takie zagubione? Myślałam nad tą klaczą, analizując co mogłam zrobić inaczej... Jednak zawsze dochodziłam że zrobiłam wszystko dobrze. To w takim razie w kim tkwił błąd?

[895] [Lust Tale [Forest Song]]

- Dziękuję za komplement... - Uśmiechnęłam się, po czym skrzywiłam, stukając chwilę dość szybko kopytkiem o blat, przedłużając moment w którym miałam udzielić odpowiedzi. - No cóż... - Dalej przeciągałam. - Nie udało się. Wiem że była człowiekiem... Że miała coś do stracenia. Coś wielkiego. Ja rozumiem prywatność... Ale wyjawienie tego sekretu mogło pociągnąć za sobą za duże konsekwencje. Gdyby chodziło o seksy i inne typowe rzeczy, kto by się nie zdecydował? Nic z tym i tak niemożna byłoby później zrobić. Nie była kimś ważnym, czy znanym. - Zawiesiłam głos. - Powiedziałam sporo, ale nie wszystko, a najważniejsze praktycznie pominęłam... Pójście na ciekawość i wolną wole nie wyszło, chociaż wątpliwości zostały zasiane... Można było to zobaczyć jak przechodziła obok nas, gdy rozmawialiśmy... - urwałam zupełnie zastanawiając się jeszcze raz nad tym wszystkim.

[Katarina Lore]

Złapałam butelkę już w locie, by zaraz po tym ją odkręcić i przyssać się chciwie do orzeźwiającej zwartości. Piłam szybko, mocząc swoje suche gardło, ale jak szybko zaczęłam, tak samo skończyłam. Nie było to moje, a później rozliczać się nie zamarzałam że muszę komuś coś tam oddać, bo i tak nie mogłabym tego zrobić... Nie tutaj, a Ronon chyba nie należał do tych typów ludzi, co się upominają. Co korzystają z kontekstów dla ratowania skóry. No chyba... O tym miałam się przekonać w niedługim czasie. Spłacić długi lub też je porzucić pozostawiając krew za sobą u wszystkich pozostałych wierzycieli.

- Ja wszystko mam w nożu... - Zamyśliłam się ciesząc że skończyli wrzeszczeć i przerwałam ten wątek, którego nie warto było tak naprawdę dłużej rozdmuchiwać. - Jeszcze przynajmniej wiem, gdzie może można byłoby zdobyć coś jeszcze, jak chcecie bawić się w saperów... Tylko zgaduje że z waszej dwójki tylko ja potrafię pływać... - Spojrzałam na nich podejrzliwie ale z żalem że nikt nie będzie mógł mnie zastąpić przy robocie, gdzie jeszcze na brzuchu coś mnie mrowiło... Nie wiedziałam od czego, więc to zignorowałam.

- No właśnie. Wziął ktoś mój nóż, czy został przy zwłokach? - spytałam się z lekką niecierpliwością i wyrzutem że o tym nikt nie pomyślał o moich rzeczach.

[Katarina Lore]

Deszcz dzwonił o coś dość intensywnie dobijając moje wyczulone uszy po błogiej ciszy bliskiej otchłani, a na dodatek było mi naprawdę zimno, więc zwinęłam się do pozycji embrionalnej. Wróciłam z pogranicza śmierci, będąc cała przemoczona, odrobinę zmęczona, a także obolała, ale chyba najważniejsze że cała po tym całym kocie i jego pazurach. Nie byłam przygnieciona przez niego wciąż, lecz moje rozmyślania zostały brutalnie przerwane, gdy ktoś krzyknął dobitnie z bólu jakieś przekleństwo... Był to na pewno Ronon, co darł japę... Poznałam go po tym, tylko nie wiedziałam o co ją tak otwiera. Nie musiałam. Nie obchodziło mnie to wcale. Miał się po prostu zamknąć dla swojego dobra. Wyciągnął mnie, ale przeszkadzać sobie nigdy nie pozwalałam.

- Cicho chłopy. Drżycie się jak jakieś baby... - powiedziałam zniecierpliwiona i dość dobitnie próbując zwrócić na siebie uwagę. Mój głos stał się suchy i zachrypnięty przez to wszystko słyszany był głos jakiegoś demona.

//Sorry że tak póżno. Ponad miesiąc... Ech. Wakacje to nie jest dobry czas na systematyczność, a ja mam jeszcze przeprowadzkę.

//Wracaj do domu... Jęśli chcesz, a jak nie to coś wymyślę.

Kierowca spoważniał, po prostu przywracając się do złudnego porządku w swoim duchu, mimo tego że jego twarz przybrała kolor czerwonego raka, a z czoła zaczęły spływać pojedyncze i bardzo nieprzyjemne krople potu... Obserwował wszystko we swych bocznych lusterkach i zza swojej szyby... Jak niektórzy ludzie z aut, zwłaszcza mężczyźni jakby ściskający w swych dłoniach potężne gromy zbliżają się właśnie do niego, by wymierzyć domniemaną sprawiedliwość. Zamknął wszystkie drzwi modląc się po cichu o nadejście policji.

***

Agi mógł poczuć że do jego dłoni jest przyklejona karta do jakiejś gry... Z jednej strony miała tylko srebrną powierzchnie, w której odbijało się wszystko jak lustro. Z drugiej raziła czarną matową powierzchnią z widocznie zaznaczonymi błyszczącymi na ciemno fioletowo literami "Vide cui fide" w okręgu na jej środku... Wyglądało to bardzo porządnie, a papier z którego została wykonana mógł być lepszy od wizytówkowego. Była naprawdę sztywna. Wytrawny nos za to mógł jeszcze zwietrzyć zapach fiołków z żeńskich perfum... Bardzo delikatnych.

Zamek lokalu został otoczony szczerozłotą poświatą, a po tym słychać było wciskanie kolejnych pinów. Otworzyły się z łatwością przed czarną klaczą, co ze spokojem weszła do środka nic nie robiąc sobie z tego że po prostu wcześniej stały zamknięte i miała ich pilnować tamta klacz. Domyślała się co się stało ale gdy drzwi stróżówki stały otwarte wpadła tam jeszcze szybciej. Nie podobał się jej widok pozostawiony po walce, ale nie widziała śladów krwi, przez to jej zimny osąd zwyciężył. Ona musiała gdzieś tkwić... Oczy spojrzały na całe pomieszczenie aż zatrzymały się na szafie... Wiedziała że wiecznie stała otwarta, bo ten zamek bardzo lubił się zacinać, tak że sporo trudności przynosiła jego ponowne otwarcie...

- Jesteś tam? - spytała pukając parokrotnie w metalowe drzwi... Odpowiedziało jej poruszenie i już wiedziała co się stało. Przynajmniej tak w teorii. Otoczyła zamek magią i zaczęła przy nim kombinować. Szło jej o wiele trudniej ale po paru minutach stały otworem. Tego jednak co się stało później się nie spodziewała. RD wyskoczyła na nią nieco pokracznie ale dość skutecznie by ją przewrócić.

- Co to miało być? - spytała z złością w głosie... Tam tkwił strach, co się zamienił w gniew ukierunkowany w jedną stronę. Starsza klacz tylko na nią spojrzała i milczała. Nie śpieszyło jej się z odpowiedzią.

[895] [Lust Tale [Forest Song]]

- Bezpiecznej drogi i do zobaczenia - powiedziałam odwzajemniając uścisk Snow... Nie przeszły na mnie jej emocje, choć czułam że są dość silne. Były chyba za ogólne... Nieukierunkowane... Tkwiły w niej tak po prostu i były dość skrzętnie chowane że ciężko było mi określić co w niej się działo bez tej wiedzy co się stało chwilę wcześniej...

- Spójrz na mnie i stwierdź czy jestem w humorze... - Spojrzałam mrużąc oczy do Goldinga. Byłam ciekawa jego odpowiedzi. Mogłam sobie nagrabić u niego tym wszystkim ale mam nadzieję że wyszło dość prawdziwie... Wyglądała na przekonaną do tego wszystkiego. Zaprosiła mnie przecież na następne spotkanie. Musiało być co najmniej dobrze, jak nie doskonale...

[895] [Lust Tale [Forest Song]]

Skutek nastąpił taki jak zwykle przy rodowitych kucach... Nieustanne współczucie względem drugiego kucyka jakby moje rany były ich bliznami... Mogłam to próbować później wykorzystać, tylko pytanie brzmiało: po co? Nie musiałam. Miałam ją w pełnym szachu. Zrobiłaby wszystko to co bym chciała, prawie bez żadnego ale o ile zgadzałoby się z moralnością. Dla Goldinga wszystko.

- Postaram się, by nie robił głupot przy mnie i wybijać mu je wszystkie jak się o jakichś dowiem... Jednak pewne głupoty mogą być poza moim zasięgiem... Chociaż wierzę że nie będzie robił ich celowo, by to one pośrednio uderzyły we mnie... - powiedziałam szczerze patrząc na Goldinga...

- Miałaś to co ja odzyskałam w ostatnich trzech latach tworząc własne postrzeganie świata... Poznałam wiele kucyków kształtując swoją osobowość, co potrafi być dosłownie jak morze... - powiedziałam patrząc się w stronę Snow. - Mi też się naprawdę dobrze rozmawiało z tobą i przez to naprawdę będę musiała jeszcze do ciebie wpaść. Nie będę mogła przegapić takiej okazji... - westchnęłam wypijając całą kawę, która stała przede mną... Wolałabym herbatę ale no cóż...

[895] [Lust Tale [Forest Song]]

- Za co przepraszasz? - spytałam się. - Za moją prawdę, którą chciałaś usłyszeć. Nie mam zamiaru nic ukrywać przed nikim... Nie chce przywdziewać masek. - Spojrzałam na nią. - To już nie boli. - Przyłożyłam sobie kopyto do serca. - Wypaliło się już dawno, a dowiedziałabyś się wcześniej czy później. Nie lepiej zawczasu by później zostało tylko miejsce na szczęście? Nie ma co się smucić. Nie pasuje to twojego pyszczka, a od łez powstają naprawdę nieładne zmarszczki... Po prostu... nie wracajmy do tego. Nie ma potrzeby. Jest teraz i to co będzie. Spójrz przed siebie i tylko tam. Miło się nam rozmawiało. Nie? Powiedź mi coś jeszcze o swojej młodości w Canterlot. To lepszy temat...

[895] [Lust Tale [Forest Song]]

- Golding jest monogamistą i raczej nie chciałabym się nim z kimś dzielić... Ty chyba też szukasz tego jednego, a nie stada, chodź tego nie mogę założyć ze stuprocentową pewnością. - Pokiwałam głową w rytm wypowiedzi. - Sama wychowałam się do 15 roku życia w stadzie z 16 siostrami, 5 braćmi, 6 przyszywanymi matkami i jednym ojcem, do którego się nie odzywam i nie zamierzam go nawet szukać... - Westchnęłam dłużej. - Po tym piętnastym roku życia wszystko się posypało jak domek z kart... Zostałam sama z matką na ulicy... Przy 16 roku życia rzuciłam szkołę, więc nie mam nawet średniego wykształcenia i raczej mieć go nie będę ale na co to komu, jak można żyć bez niego... Wszystko zaczynałam wcześniej i prowadziłam życie samouka. Sama stwierdź czy warto dorastać wcześniej, by pomóc osamotniałej rodzicielce na zmywaku, by przynieść mieszek bitów do domu po całym dniu.

- Nie jestem z kryształu by się potłuc... Cenię to czego nie miałam. Odzyskuje to czego nie doznałam... Stąd moje decyzje i akceptacja czyichś wyborów dążących do szczęścia... Nie mogę mu zabraniać, tak jak zabroniono mojej matce... Czy się mylę w takiej filozofii? Raczej nie, bo Golding mnie nie oszuka i nie zdradzi. Jest za krystaliczny. Zepsuć wszystko mogę tylko ja... Nie zamierzam tego zniweczyć. Nie teraz... Jak już się mi udało do tego dojść - powiedziałam z całkowitą pewnością ukradkiem spoglądając na Goldinga z nutą zrozumienia i pełnego zaufania.

Edit poprzedniego... Nie jestem wstanie wyprowadzić nowego posta bez tych drobnych zmian...

Z:

 nie spoczywały... Wiedziałam, w którym kierunku udał się Ronon, w tym samym co mój mały John. Spokojnie mogła założyć że on w sprawie tych kruchych mostów między nami... Ale nie to miałam w głowie, bo wokół mnie wciąż znajdowały się plecaki. Nikogo w koło. Mogłam je szabrować do woli. Inni już zdążyli je porzucić. Mogłam na tym skorzystać jak nikt inny.

 

Na:

 nie spoczywały... Wiedziałam, w którym kierunku udał się Ronon, w tym samym co mój mały John. Spokojnie mogła założyć że on w sprawie tych kruchych mostów między nami... Ale nie to miałam w głowie, bo wokół mnie wciąż znajdowały się plecaki. Trwała walka o nie... Wystarczało przeczekać aż się powybijają sami... Nic więcej nie trzeba mi było... Po tym mogłabym je szabrować do woli. Inni już zdążyliby je porzucić salwując się ucieczką lub też martwi... Mogłam na tym skorzystać jak nikt inny.

[Katarina Lore]//Nie lubię Cię Eliza... Zablokowałaś najlepszą opcje...  Emeralda Stannet jest na razie objęta ochroną, ale wszystko w swoim czasie.

Każdy trybut powinien świadom był potęgi łuku do zabijania innych... Nie trzeba było nawet podchodzić, by zadać ten śmiertelny cios... Wystarczyło trafić, a to ze wzrostem odległości i w różnych warunkach coraz ciężej przychodziło... Nieważne z czego się strzelało. Improwizowany, klejony, bloczkowy. Każdy robił to podobnie... Klatka piersiowa i głowa... Dlatego mogłam wypracować sobie znane metody, tylko po to żeby nie stanowił dla mnie wyzwania... Problem stanowiła wiedza... Musiałam wiedzieć coś by zareagować. Świst strzał mógł być już zwodniczy... To tylko setne, gdy potrzebne są całe sekundy.

W tamtej chwili wiedziałam wszystko... Złapanie strzały w locie nie stanowiło wyjątkowego zadania, gdy powtarzałam ten manewr tysiące razy w kamizelce i tępych grotach, by móc złapać kiedyś prawdziwą w kluczowym momencie i oddać ją do źródła... Oswoić się z niebezpieczeństwem i zrobić to co trzeba, gdy tylko będzie to potrzebne... Księżniczka Krwawego Początku ~ Emeralda... Zwróciła moją uwagę, ale dwa lisy to za dużo w jednym kurniku zwanym drużyną, więc trzymanie jej na odległość w tym wypadku wchodziło tylko w grę. Mieć ją w drużynie to nie było rzeczywistością w którą chciałabym zainwestować. Za cwana się wydawała... To mi wystarczyło w mojej opinii.

W moich oczach doskonale można by zobaczyć, jakby ktoś podszedł na tyle blisko by w nie spojrzeć i dostać śmiertelny cios tym co pod ręką, że chciałabym by ten łuk służył mi... Naciągnęłam procę, mając w granicach wzroku rejony niebezpieczne... Dziewczyna płynęła... Pierwszy kamień poleciał na ukos... Dawno tego nie robiłam. Rzadko kto postrzegał procę za narzędzie mordu, a ta w pewnych wypadkach była nawet lepsza. Drugi poleciał już prosto, po paraboli, na przewidywany tor ruchu tej małej... Celem była głowa żeby tylko ogłuszyć... Sama później się utopiła... Wystarczyłby jeden łyk... Plecak załatwiłby resztę ciągnąć bezlitośnie na dno za chciwe postrzeganie świata, którego nie sposób udźwignąć przy wielce wątłych siłach dziecka. Widziałam przyszłość walki o oddech... To stanowiło tylko kwestię czasu i trafienia...