Omega
-
Zawartość
1820 -
Rejestracja
-
Ostatnio
Wszystko napisane przez Omega
-
Tymczasem Rainbow zagryzła wargę i ponownie rzuciła kośćmi. Potoczyły się po stole dając jej małego strita.
-
- Jasne - pokiwał głową - możesz na mnie liczyć.
-
Ponyville Nutella czy miód?
-
kucyki
-
nie masz psa?
-
- Chcesz się pomodlić? - zapytał otwierając szerzej oczy.
-
Byłeś świetnym magiem więc nie powinno to stanowić problemu. Skupiłeś się starając się rzucić zaklęcie...
-
Póki co nie masz innych śladów. Amon mógłby zaświadczyć, że widział lorda Karla wchodzącego do piwnicy ale co to da? Trop prowadził do kobiety która najwyraźniej nic nie wie. O co w tym wszystkim chodzi? Co robić?
-
Jej przeciwnik tylko się zaśmiał wziął kości i chuchnął w nie na szczęście. Rzucił je na ziemie, wypadło pięć szóstek.
-
Wkładasz go powoli do zamka który nagle znika. Po prostu wyparowuje. Te drzwi chroni magiczny zamek.
-
polityka
-
Zwyczajny gość
-
- Wiesz chociaż dokąd idziesz chłopcze - zapytał cię mijany strażnik - Rozmawiałeś już z Diego?
-
Znowu to Rainbow rzuciła kośćmi. Kości jak zwykle potoczyły się po stole a gdy przestały się ruszać wypady cztery szóstki i jedna czwórka.
-
- On.. on tu nie pracował panie - za jąkała się - On... - rumieniec na jej twarzy wyjaśniał wszystko.
-
Nie było to łatwe, biblioteka przypominała labirynt ale po jakiejś godzinie poszukiwań udało ci się. Przed tobą było wejście do archiwum Starswirla Brodatego, oczywiście zamknięte.
-
narkomania
-
Niestety nie był mu zbyt bliski. Wyczuwasz tylko ledwie namacalny ślad właściciela.
-
- Łał, jak ty to robisz? - zapytała Rainbow podchodząc do ciebie.
-
Tym razem grała z jakimś pomarańczowym kucem. Wyglądał na pewnego siebie i ciągle się uśmiechał.
-
Afryka
-
Teraz czeka was kilka godzin drogi do Canterlotu. Zastanawiasz się jak zabić czas...
-
Najwyższa pora na kolejne rundy, które jednak nie były tak ciekawe. Bez większego zainteresowania śledziłeś pozostałe rundy, ale teraz znowu miała grać Rainbow.
-
- Nauczysz mnie kiedyś? - zapytała uśmiechając się gdy już wsiadłyście do pociągu.
-
Kilka minut później gdy przedzierałeś się przez krzaki zobaczyłeś ruiny. Coś było jednak nie tak, przy wejściu stał jakiś człowiek z łukiem na ramieniu.
