Omega

akcja

- Jesteś pewien? - zapytał się Amon - wciąż jesteś trochę blady.

Jechałyście dalej. Po kilkunastu minutach byłyście już w Canterlocie. Mine6 wraz z tobą ruszyło w kierunku zamku. Teraz musiałaś być czujna, niedługo dostaniesz się do Celestii. Trzeba będzie też złożyć raport do bazy głównej.

- I jak, znalazłaś coś? - zapytała Sophie nagle się o coś potykając. Nie wiedziałaś o co, ale słyszałaś jak upada. Nagle słyszysz dźwięk przesuwającego się kamienia. W ścianie obok otworzyło się tajne przejście.

Amona nie było przez jakieś dwie godziny. Gdy wrócił był zmachany i zrezygnowany. - Wieśniacy nic nie wiedzą - powiedział - chociaż niektórzy twierdzą, że to mógł być mąż tej klaczy która spłonęła. Podobno śpi teraz smacznie w domu tej dziewki co to ją dzisiaj sprawdzaliśmy. Tylko tyle udało mi się dowiedzieć.

- hmm skoro tak - wzruszyła ramionami i weszła do przedziału - możemy i pojechać. Ruszyłyście razem do waszego przedziału. Pozostałe kucyki już się uspokoiły i chciały wiedzieć jak udało ci się zatrzymać pociąg.

Gdy tylko otwierasz książkę czujesz jak coś cię wciąga, nieświadomi pochylasz się w stronę książki a gdy dotykasz jej stron czołem nastaje ciemność. Otwierasz oczy, dookoła ciebie jest tylko ciemność, nic nie widzisz ani nie słyszysz, aż tu nagle... - Kim jesteś? - słyszysz cichy szept.

Cholera jasna, mój koń! Ten przeklęty szaman nie wie z kim zadarł. Nagle czuję fale gorąca i widzę światło bijące z jakiegoś punktu za mną. Odwracam głowę i widzę Nastię, całą w płomieniach. Na twarzy wykwitł jej szyderczy uśmiech. Trzeba będzie uważać. Wszyscy zwierzoludzie odwrócili się w kierunku Nastii co pozwoliło mi zaatakować. Podniosłem swoje noże, przeturlałem się po ziemi i wstając ciąłem dwóch zwierzoludzi po gardłach. Usłyszałem tylko zwierzęcy jęk i odgłos padających ciał. Rozejrzałem się w poszukiwaniu szamana.

- tak, zanim znowu ruszymy minie kupa czasu - powiedziała wchodząc do pociągu - pieszo będziemy tam szybciej, to tylko parę kroków stąd. Poza tym mogę nas teleportować - dodała puszczając ci oko.

nieograniczone możliwości

- Jasne - powiedziała ucieszona. Wróciła zaraz z lampą w pyszczku. Postawiła ją na chwilę na ziemi - ok jestem gotowa. Ruszyłyście w dół w stronę piwnicy. Gdy dotarłyście na sam dół rozejrzałaś się. Zwykła piwnica, kilka półek ze słoikami, pralka, i kilka pudeł z gratami.

morze

Prawie wszystkie butelki były puste, ale na szczęście została ci jeszcze jedna butelka...

- Prawda - zgodziła się - na szczęście zatrzymaliśmy się niedaleko Canterlotu. Pójdę po dziewczyny i możemy ruszać.

- Gdybym tylko mógł - powiedział - Karl zarządził, że bramy zamku mają być zamykane na noc. Nie miałem jak się wkraść.

- A mogę pójść z tobą? - zapytała robiąc błagalną minę.

- Sam nie wiem - powiedział Amon sapiąc jak po biegu - piłem piwo kiedy usłyszałem krzyki wieśniaków. W tym domu jakoby miały spać matka z córką, wątpię by przeżyły.

- Jesteś naprawdę silna - usłyszałaś za sobą głos Twilight - nie spodziewałam się tego. dziękuję, gdyby nie ty mogłybyśmy zginąć.

upadek

(patrole w ściekach? ) Gdy udało ci się znaleźć drabinę prowadzącą na górę przyjrzałeś się cze nic nie stało się księdze, w końcu wylądowałeś w ściekach. O dziwo księga wyglądała na czystą, nie miała nawet śladu zabrudzenia, coś z nią było nie tak. Gdy tak patrzyłeś się na okładkę litery tytułu zaczęły migotać i zmieniły się w słowa "otwórz mnie"

- Widzisz? wiedziałem, że jesteś bystry - powiedział nieznajomy - a więc do rzeczy. Widzisz mam tutaj pewną rzecz, którą muszę przekazać pewnemu człowiekowi ze Starego Obozu ale strażnicy... nie przepadają za ludźmi mojego pokroju, że tak powiem - zamilkł na chwilę a potem podjął przerwany wątek - Ty mógłbyś zanieść to za mnie, oczywiście nie minie cię nagroda.

Kilka miesięcy przerwy nie wpłynęło szczególnie negatywnie na twoje zdolności. Zaraz usłyszałaś pisk zatrzymywanych kół. Pociąg zaczął stopniowo zwalniać aż w końcu zatrzymał się dokumentnie.

- O..oczywiście - powiedział bandyta z ulgą. Przynajmniej teraz może próbować uratować swoją skórę. Zeszliście schodami prosto do ayleidzkich ruin. Dawniej kamień, którym wyłożone były ruiny był śnieżnobiały i głodki, teraz był brudny i popękany. Widać jednak było ślady ludzkiej ingerencji, w kącie leżał siennik, stolik, krzesło i mała woskowa świeca. Pewnie stanowisko twojego nowego "przyjaciela". - Teraz ostrożnie - powiedział bandyta - zaraz zrobi się niebezpiecznie.

Wylądowałeś w cuchnącej brei. Zapach kanałów przyprawiał cię o torsję, ale udało się, uciekłeś.

(tfu, znowu się zagalopowałem. Muszę przestać robić dziesięć rzeczy jednocześnie ) Poszedłeś z powrotem do swojego wozu mając nadzieję, że zostało tam jeszcze trochę twojego ulubionego napoju...