Cahan

Do dyskusji o fanfikach (i nie tylko) zapraszam również na Discorda Klubu Konesera Polskiego Fanfika.

Ostatnia rzecz jaką zrobi, seria Czterogodzinki, Projekt Lazarus, Equetrip, Kucyk Orła Nie Pokona, Orzeł Biały, Si deus nobiscum, Smak Arbuza (autoreklama), Biała Klacz.

Jakiego gatunku i długości szukasz?

Było takich kilka.

Ja na Wattapadzie znalazłam paru bardzo fajnych czytelników. Ogółem dziwne miejsce, ale w jego społeczności jest duży potencjał.

To była piękna lesbomancja, ale jak dla mnie przegrała ze starym Amity, poziomem kopnięcia między uszami jaki reprezentuje jej matka i z Hunterem. Hunter jest cudny.

 

Ale mam nadzieję, że nie pójdę w kierunku "Collector jest dobry, tylko samotny".

Najlepsza piosenka do śpiewania pod prysznicem, 10/10.

Feeeeeeeeeeestivaaaaaaaa praestaaabeeeeeeereeeee, saaaaaaaaaaaaaanguuuuuineeeeeee saaaaaaaaaanctuuuuuuuuum!

Forum zniknęło, ponieważ było naprawiane. Rozwiązano wszelkie dziury i problemy techniczne, o jakich wiedzieliśmy. Obecnie jest stabilne. Usunięto też konta ludzi, którzy prosili o ich usunięcie, a trochę ich było.

Sekiro jest zupełnie inną grą, która nie jest taka soulsowata.

 

Btw. z ciekawości, Perv, czemu Ty dałaś ER tak nisko? I tego, mój osobisty ranking wyglądałby tak samo, nie licząc Demonów, bo nie grałam.

"Choć chyba nie obrazisz się, bo moim zdaniem fandom soulsów i gier From Softwere jest chyba najgorszy, jaki widziałem w życiu i wiele """opinii""" , zachowań czy już ten sławetny humor w wiadomościach w Elden Ring są tak zjebane, że dawno nie byłem świadkiem takiego wysrywu.", nah, po prostu widać jesteś maidenless, musisz git gud czy coś (a przynajmniej takich rzeczy się dowiesz, jeśli powiesz, że nie lubisz recyklingu i uważasz level design w ER gorszy niż w innych grach From). Ale tak, ten fandom jest tak toksyczny i dziwny, że mnie aż to bawi i traktuję to jak mem. I dopóki nie są to jakieś kijowe zagrania w PVP (na ciebie patrzę, FighterPL), to dla mnie spoko. Ale jeśli kiedyś w końcu kupię sobie konia, to nazwę go "Amazing Chest Ahead".

 

Widzisz, ja uważam early game 3 za okej. Gundyr jest świetnym tutorialowym bossem. Jest wymagający, nagradza parowanie, można go robić z tarczą, można na uniki, możesz być pasywny, a możesz być agresywny. Vordt jest zabawny. Drzewo oryginalne, ale irytujące,  Biskupi są okropni, Mędrzec jest na swój sposób oryginalny, ale bije jak czołg, Stróże Otchłani spamerscy, Wolnir jest bardzo oryginalny. Chociaż ja lubię robić Tancerkę, Championa Gundyra i DLC przed Wolnirem.

 

I osobiście nie jestem wielką fanką bossów typu "wielki rycerz". Zawsze wolałam bestie. Midir jest moim ulubionym bossem w serii. A na drugim miejscu Kalameet. Walka z nimi zawsze była jak piękny i wzruszający taniec, na końcu którego zabijasz swoją umiłowaną smoczą waifu.

 

Lubię szybkie walki, ale nie uważam, że każda z nich powinna mieć szybkość Friede. Uważam raczej, że szybkość typu Artorias czy Dragonslayer Armor (czyli dość powolna) jest bardzo okej. Ale Dark Souls 2? W większości ślimaki. Wymienieni przez Ciebie bossowie byli w większości zwyczajnie za prości.  I nie chodzi o poziom trudności, tylko o same walki. I to tempo mnie nudzi. Oczywiście, Dark Souls 1 miało dużo powolnych przeciwników, ale nadrabiali designem, dziwnością i atmosferą. I uwielbiam w jedynce to, że typowy boss nie jest humanoidem. Tak samo jak uwielbiam to w Bloodborne. W Dark Souls 2 często brakuje tego ducha. Coś po prostu jest i wydaje się strasznie sztywne, toporne, a czasem zupełnie z rzyci i bez dobrego lore i uzasadnienia.

 

Tu nie chodzi o recykling bossów, nie w dwójce. W dwójce tego recyklingu bossów tak wiele nie ma (jest 3 razy jako bossów i jest paru bossów-mobów), po prostu większość bossów jest meh. Zwłaszcza w podstawce. I to bardzo meh.

 

Recyklingu z jedynki może też zbytnio nie lubię, ale, ale! Firesage i Stray Demon różnią się od tego z Azylu. Taurusa poznajemy na długo nim stanie się zwykłym mobem i na tym etapie gry się to sprawdza. Capra jest kupą, za którą Miyazakiemu należą się baty na gołe stopy. Ale! Uważam, że Capra bez psów, na innej arenie, z dłuższym paskiem hp i z 2 dodatkowymi ruchami byłby okej. Gargulce są świetnym bossem, bo działają razem jako boss, jesteśmy też daleko od Anal Rodeo. Motylek zaś... Nie lubię go, ale działa i ma swój klimat.

 

Dwójka wygląda często jak randomowa kupa mobów i ich zalew. No i ten recykling w dwójce wydaje się być robiony zupełnie bezmyślnie - drugi gruby demon w Eleum Loyce? Czemu? Drugi strażnik przed Grzesznicą? Czemu? Tygrysy i niebieski demon nie były jeszcze imo złe. Ani dwóch smoczych jeźdźców.

 

A w Elden Ring ten recykling jest przykry. Bo po 30 godzinach gry z większością bossów walczyłam tyle razy, że zapomniałam o ich istnieniu. Stracili swój urok. I potykasz się o ten recykling co krok. Za mało jest rzeczy, które są naprawdę unikalne. I chyba wolałabym krótszą grę, ale z lepiej dopracowanymi przeciwnikami (i niech bossowie z lochów mają więcej życia, bo serio, to jakiś żal jest), których jest mniej. Albo lepsze plot twisty do walk, a nie dowalenie stada mobów. Czy wsadzenie 2 bossów zamiast jednego. A już na pewno nie niefabularny recykling bossów fabularnych.

 

Uważam też, że ocenianie tych gier samodzielnie, choć ma rację bytu, jest niekoniecznie dobre, jeśli ktoś jest wieloletnim fanem produkcji From. Czemu? Bo to również ocena kierunku rozwoju. Ocena tego dokąd zmiany idą (a jeśli jest regres, to niekoniecznie dobrze). + tu jest taki recykling wszystkiego, że ciężko nie porównywać do DS3. Silnik ten sam, kraby te same, thralle są, rycerze Lothric też, te spadające kupy, co są podatne na ogień i są chyba od Demon's Souls. Ślimaki. Wszystkie smoki mają odrobinę  zmodyfikowany moveset Midira. No i bossowie typu "hmmmm, gracze lubią bossów takich jak Gael, Nameless King, Soul of Cinder i lubią jak jest trudno"... NIESKOŃCZONA STAMINA, OBRAŻENIA CZOŁGU, ANIME RUCHY, HUMANOID... Różne nie fair ruchy i walka, która jest albo kosmicznie trudna, albo trywializowana twoim dpsem lub summonami. Brakuje tu jakiejś krzywej nauki i faktycznego uczenia się bossów. I ta pseudoprzystępność to w dodatku chamska pułapka na casualowych graczy, bo poziom trudności jest ekstremalnie nierówny. Walka to w sumie Dark Souls 3, ale bez spamowania rolla, bo wszystko ma opóźnione ataki i boski tracking. No i są skoki. Skoki są spoko. Ale movesety i weapon arty wolałam w DS3.

Elden Ring jest po prostu kolejnym punktem na drodze ->Demony->DS1->DS2->DS3. Jest rozwinięciem tej formuły. Bloodborne i Sekiro są zupełnie poboczne i inne, choć też swoje dołożyły. Bloodborne przyspieszyło rozgrywkę i dodało Lovecrafta oraz Lochy Kielicha (te katakumby działają identycznie jak Lochy Kielicha, nawet mają parę tych samych assetów i animacji). Sekiro dodało przycisk skoku, a także to, że bieganie i skakanie są również opcją robienia uników.

Także tego, imo ER nie jest DS4 tylko z jednego powodu - restart świata i świeża fabuła. I mam wrażenie, że po to zatrudnili Martina, bo fabuła i lore wyjątkowo im się udało i chyba nigdy nie było jednocześnie tak interesujące, przyjaźnie podane i nie tak chamsko wsadzone jak w Sekiro.

Welp, dla mnie najgorszą walką w serii jest Ancient Wyvern. Jest po prostu kijowym, gimmickowym mobem, a biego przez snekowisko to ból i rak. Na swój sposób szanuję Bed of Chaos, bo może i nie wyszło, ale przynajmniej próbowali czegoś innego. Yhorm jest dla mnie okej. Zadu nie urywa, ale muzyka, atmosfera i Onion Bro robią swoje. No i walka z nim bez Storm rulera jest zabawna.

 

Moja tier lista: https://i.imgur.com/uqvkH1i.png

 

Co do złych hitboxów z dwójki - mój ulubiony przypadek to ci żołnierze Vendricka z włóczniami i halabardami. Kiedy wykonują pchnięcia do przodu, a stoisz im za plecami, to obrywasz. Wiem, że ta gra miała duże trudności produkcyjne, ale cholera, rok później wyszło Bloodborne. A dzieli je przepaść pod każdym względem.  Dark Souls 2 ukończyłam raz i mam dość. Nienawidzę żółwi. Nienawidzę ganków, nienawidzę levelowania adaptacji. I paru lokacji. No i wiele bossów było bardzo meh, zwłaszcza w podstawce. Ogółem korony są dużo lepsze pod względem bossów i level designu.

 

A Elden Ring to w ogóle taki duchowy sukcesor dwójki. I mam wobec niego bardzo dużo zarzutów. Przede wszystkim straszny recykling bossów. mini lochy kielicha, fatalni bossowie z katakumb, otwarty świat. To że wszystko musi mieć tu spammerski spin2win atak. I nieskończoną staminę oraz kombosy trwające wieki. No i jestem wkurzona, bo mam buga z itemami, których brakuje w mojej grze. Przez co nie mogę jej przechodzić z moją waifu Claymore. Ale podejrzewam, że może to się naprawi jak spatchuję grę. Co nie jest takie łatwe dla mnie, bo gram na PS4 w pokoju, którym Internet za bardzo nie łapie. Ogółem - dobra gra, słaby Dark Souls. Podobnie jak Dark Souls 2.

No trójka jest czasami zbyt spammerska (jestem chyba jedyną osobą, która nie lubi Abyss Watchers), ale zazwyczaj nie jest tak źle. Choć prawda jest taka, że zbroje i tarcze są bezużyteczne. Chyba że do parowania. Ale szybkie tempo rozgrywki i nastawienie na uniki mi zbytnio nie przeszkadza, bo niezależnie od odsłony jest to mój typ gry. Aczkolwiek uważam, że Dark Souls 1 miało najlepsze tempo rozgrywki i lepszy balans pomiędzy buildami typowo pod siłę a typowo pod dexa. DS3 to takie Bloodborne wannabe, które jest od Bloodborne gorsze pod niemal każdym względem. Pewnie dlatego, że to Dark Souls robiony na silniku Bloodborne, które ma zupełnie inny gameplay. Ale Bloodborne to imo najlepsza gra From. Jako całość.

 

Co do zlewania się i szmatowatości, to wiem, że są mody, które poprawiają grafikę i wyłączają ten obleśny filtr. Ale sama ich nie instalowałam, bo boję się bana na PVP. Są ładne sety do feszyn - zbroja Wilhelma, zbroja Ornsteina, zbroja srebrnego rycerza, rycerza, czarnego rycerza, set Tancerki, set Friede i set Shiry...

 

Dark Souls 1 ma najlepszy klimat i level design. I bardzo lubię walkę.

 

Dark Souls 2 jest jakieś takie... Toporne, brzydkie, często z fatalnym level designem. Dobra historia, najlepsze PVP, najlepszy balans broni. Hitboxy są koszmarne. Natężenie mobów okropne. Większość bossów jest raczej zła niż dobra. Nie wiem jakim cudem ta gra wygląda gorzej od jedynki. Ale wprowadziła trochę dobrych zmian. Tylko wydaje się jakaś taka... mocno niedorobiona.

 

To ja dla odmiany nie lubię dwójki. A trójka ma pewne problemy - obrzydliwy szary filtr, gankowate DLC, pancerne moby, większą liniowość, to ile broni jest beznadziejnych, tragicznie słabe faith buildy. No i nawiązania do poprzedniczek. Ale ma najlepszą muzykę, bossów. Weapon arty i rozwinięte movesety. Spora część historii też super (Pontiff did nothing wrong!).

Gra indie, metroidvania, trochę soulslike. Z ciekawą mechaniką walki, polegającą na przyzywaniu duchów.

Jest oneshotem - więc już to powinno trafić do tagów. Ma też jakąś tematykę i klimat. Sad i dark, jak sądzę.

Wiersze taguje się tak samo jak inne teksty. Z tą różnicą, że można dodatkowo zastosować takie tagi jak [poezja] czy [wiersz]. Odsyłam do listy tagów: 

 

Uczennice szkoły podstawowej też nie brzmią tak jak w polskich dubbingach.

Jest tragiczne. Najgorszy dub jaki słyszałam od dawna. Ale Amity (czy tam Anita xD) brzmi całkiem okej. Gorzej, że Luz brzmi jak dorosły, który bardzo chce mówić jak nastolatka, ale wyszło jakby słoń nadepnął na jądra starej babie z normalnie niskim głosem.

Nie ma kampanii, są emerytura, rosiczki i pająki.

Nekromancja = studia medyczne. Ale tak, skończyłam lekarsko-dentystyczny.

Nekromancję.

Czy waszmość posiada tytuł i przywileje, zapewniające taką wiedzę? Bowiem tylko herbowi od opiekuna działu wzwyż doznają łaski obcowania z radą króla Sipera i mogą wysłuchać najskrytszych tajemnic królestwa. Nie godzi się by mieszczaństwo plotkowało o czymś, co może wpaść w ręce wroga.

Ta Eda brzmi jakby aktorka głosowa zatkała sobie nos i próbowała mówić jak facet.