Sowenia

Ejże, chłopaki. Ja tutaj mówię o miłości, a nie chwilowym zauroczeniu. Mówię, że jak znajdziesz sobie DRUGĄ POŁÓWKĘ, która zostanie z tobą do końca życia to jest dobrze i o wiele lepiej niż być singlem. Przecież temat dotyczy drugiej połówki, a nie suki, której się znudzisz i sobie pójdzie :/ Edit: A poza tym rozumiem, że rozstania są bolesne jednak nie warto tracić szansy na szczęśliwe życie ze strachu przed tym, że ktoś cię rzuci, to głupota! Jak ktoś tak mówi (a wcześniej nie przeżył podobnego dramatu) to uważam, że taki ktoś jest tchórzem i szuka sobie wymówki.

Myślę, że najlepszym rozwiązaniem byłoby jednak się zdecydować na konkretną listę i robić po kolei "nabory" artów z daną postacią/postaciami. Bo jeśli teraz każdy będzie posyłał wszystkich to zrobi się tu jedno wielkie derpibooru i szukanie artów będzie niewygodne.

Pączki oczywiście~ I tak już jestem gruba

Oczywiście, że lepiej mieć kogoś kogo się kocha! Miłość zmienia ludzi na lepsze (poza dziwacznymi wyjątkami). Sprawia, że stają się łagodniejsi, dostrzegają potrzeby innych i tym podobne. Mając kogoś kogo się kocha automatycznie ma się osobę, na której wsparcie można liczyć. Nie czujesz się samotnie, masz z kim porozmawiać, masz komu się wyżalić. Możesz się do swojej ukochanej osóbki przytulić. Taka sytuacja: zimowy wieczór. W domu chłodno, bo słabo grzeją. Siadasz na kanapie przed telewizorem, włączasz jakiś film, bierzesz do rąk swój ulubiony przysmak i opierasz się o swego ciepłego faceta, bądź twoja kobitka kładzie ci się na kolanach, lub zwyczajnie się obejmujecie~ W nocy można tulić się do drugiej osoby. W chorobie ktoś się tobą zajmie i ci pomoże. Masz z kim pójść do kina, masz z kim dzielić marzenia. Możesz uszczęśliwiać swoją drugą połówkę, a ona będzie uszczęśliwiać ciebie. Śniadania do łóżka, wspólna kąpiel, wspólne obijanie się, granie w różne gry~ A będąc samym? Tkwisz w domu sam jak kołek. Czasem możesz się do kogoś przytulić, ale nie zawsze i nie tak samo. Nie ma wspólnych kąpieli, nie ma tulenia się w nocy. Może ktoś o ciebie zadba jak zachorujesz, ale nie ma pewności. Zapewne większość problemów będziesz musiał rozwiązać całkiem sam. Wiele smutków także. Wsparcie może i jakieś dostaniesz, ale na pewno mniejsze. W sumie jedyna zaleta to, że robisz co chcesz, masz więcej kasy i nikt nie zajmuje twojej przestrzeni osobistej.

Myślę, że znalezienie zastosowania dla ciast wszelakiej maści nie będzie trudne podczas jarmarku. Pytasz komu potrzebne ciasto? Wszystkim! Wszyscy uczestnicy jarmarku na pewno chętnie skosztują cista i to właśnie takie zastosowanie będzie najlepsze. Ciast powinno się używać jako poczęstunku. Ewentualnie można go użyć do zabawnej i słodkiej bitwy kremowymi wypiekami

Nie wiem co pisałam tu ostatnim razem, ale od dłuższego czasu - jako, że mam bardzo długie wakacje - chodzę spać w okolicach godziny 4:00 - 5:00 i wstaję 12:00 - 13:00

Często widzę u niego kucyki przedstawione dość...seksownie. Skojarzyło mi się to jednoznacznie. Potem doszło skojarzenie z mackami. I jest! Potwór z mackami!

Północnica jest duchem dawnej Bogini Księżyca, która władała ową gwiazdą na samych początkach świata. Były to czasy kiedy słońce nie istniało i tylko księżyc mógł rozświetlić mroki nocy, bo dzięki Północnicy* mógł on wydzielać własne światło. To ta bogini dała szansę stworzeniom na rozwijanie się, bo nikła, gnijąca roślinność czerpała ze słabego światła i zyskiwała na swej wartości. Pewne źródła mówią, że Północnica nie była kucykiem. Była czymś co z czasem przybrało znaną nam dzisiaj kucykową postać. To zaprawdę prastara istota. Czasami zdarzało mi się znaleźć wizerunki stworzenia podobnego kucykowi ukazywanego w otoczeniu nocy bądź z księżycem, ale nie ma pewności, że mowa tutaj o Północnicy. Historia jej końca nie jest jasna. Podobno zniknęła kiedy pojawiła się niespokojna i nieokiełznana gwiazda zwana Słońcem. Być może bogini nie była w stanie nad nim zawładnąć, a tak silne światło sprawiło, że wykończyła się. Od jej zniknięcia księżyc stopniowo tracił blask. Legendy głoszą, że jej cień pozostał w miejscach, gdzie próbowała dokonać czegoś niemożliwego jak na przykład zawładnąć słońcem. Jedynie księżyc jest w stanie ukazać błądzącego ducha. Choć nocna gwiazda nie wytwarza już własnego światła to w czasie pełni odbija tyle słonecznego blasku, że najwyraźniej jest w stanie ukazać błądzącego ducha. Zapytacie pewnie dlaczego Północnica atakuje. Odpowiedź nie została udowodniona, ale jest bardzo logiczna. Desperackie próby ocalenia siebie i swojego nocnego świata mogły doprowadzić ją do szaleństwa. * dop. aut. Jej prawdziwe imię nie zachowało się w żadnej księdze, ani zwoju. Być może jest na świecie ktoś, kto je pamięta lecz nie było mi dane poznać tę osobę.

Piękny portrecik~ Luna ma na nim niesamowicie słodki pyszczek

Ja bym to dała Spikowi i Big Macintoshowi, gdy będą wspólnie oglądać mecz.

Nie wiem czy wiesz, że ta roślina to twój nickowy imiennik. Jak tylko sobie przypomniałam to natychmiast mi się skojarzyło

Jak wyżej, przerys jest cudowny~ Zwłaszcza cieniowanie tła wyszło ci wyśmienicie. Jednakże poziom twoich rysunków jest na tyle wysoki, że nie ma sensu przerysowywać i lepiej ćwiczyć kreskę. Ewentualnie możesz podpatrywać pozycje, ale całość jednak tworzyć sama.

Dopisz jeszcze bajkę o bekaniu, kupie i sikaniu i złóż całość w malutki tomik po czym zacznij sprzedawać jako bajki edukacyjne

Nie zmienia to faktu, że nadal się z nią kojarzy ^^

Celestia miała trochę wolnego czasu. Królewskie obowiązki tak naprawdę nigdy się nie kończą, ale są takie, które można przełożyć na potem. Skorzystała z okazji, że zostały jej tylko takie i postanowiła sprawdzić pewną plotkę jakoby w ruinie jej starego zamku, a dokładniej jednej z piwnic, coś straszyło. Co to mogło być? Zagnieździło się tam jakieś stworzenie typowe dla Lasu Everfree? A może to kolejna plotka, bo w końcu cały zamek uchodził za nawiedzony? Wzbiła się w powietrze i poleciała. Spacerując po ruinie i oglądając dawne komnaty wspominały czasy sprzed narodzin Nightmare Moon. Spokojne i beztroskie lata. Ogarnięta melancholią nie nawet nie zauważyła, że zapadła noc. Dopiero podejrzane stukanie wydobywające się spod drzwiczek zamykających jedną z mniejszych piwnic przywróciły ją do przytomności. Pomimo całej swojej magii poczuła lekki niepokój. Otworzyła drzwiczki i zamarła. Pnącza! Straszne pnącza wypełzające z ciemności. Chciała się cofnąć i zaatakować, ale nie zdołała. Prawda była taka, że od porwania przez bardzo podobne pnącza panicznie się ich bała. Pnącza powoli się do niej zbliżały. Jedno z nich zaczęło się owijać na nodze księżniczki, a ta zapiszczała głośno i...z ciemności wyleciała roześmiana Luna. Pnącza zniknęły, były jedynie iluzją. Cóż...ten żart młodszej księżniczce wbrew pozorom nie bardzo się udał, bo przez tydzień nie mogła normalnie usiąść na tyłku.

Cava

Ustawa nr 25001 z 2015 roku mówi o tym, że każdy jednorożec posiadający więcej niż 6 milionów włosów na grzywie musi spinać je w kok bądź warkocz. W przeciwnym wypadku musiał będzie płacić cło w postaci jednego źdźbła trawy za każdy nielegalny włos.

Piwo

Ciasto karmelowo-czekoladowe z lekką nutką mięty i posypką kokosową.

Nie mam pojęcia co to za miasto zostało ukazane na obrazku, ale robi wrażenie i bardzo ładnie się prezentuje~ Chociaż osobiście nie przepadam za taką ilością technologii i postępu w jednym miejscu.

Dawno nie czytałam czegoś z takim polotem i finezją! Piękne rymy, tematyka bardzo nam bliska i nawet ma to jakiś morał! Natomiast po przeczytaniu tejże o to liryki oraz dopisku autora schowanego w spoiler...zaczynam mieć podejrzenia czy aby autor nie przedstawił nam lekkiej interpretacji swoich uczuć po dłuższym wstrzymywaniu się przed rzeczą naturalną choć powszechnie niezbyt lubianą

Wielka Czwórka Lordran. Wyglądają swagowo i w ogóle kozacko, a te zombie z tyłu to im mogą co najwyżej nagwizdać. No, ale grunt, że Jest Solaire, bo reszta to mnie tam mało obchodzi

Zdjęcie nie jest w moim stylu, uważam je za nudne i mało ciekawe, ale to kwestia gustu, bo nie mogę ukrywać, że pasuje do twojego avka i wygląda całkiem dobrze. Nie razi w oczy, jest delikatne i tematyczne. W zasadzie nawet ładniejsze niż avatar, który się rozpikselował.