Magus

Powoli się obudziłem uśmiechnąłem się szybko ogarnąłem i lekko pocałowałem Elizabeth. -Nie do końca może zdradzisz mi szczegóły co tam dzisiaj nas czeka?

Poszedłem za Elizabeth. Gdy zostaliśmy sami. Czule ją objąłem po czym zacząłem ją całować po szyi. To była jedna z moich najdłuższych i najmilszych nocy.

-Tak tego Piramisia to ja szybko nie zapomnę. Lekko przeszły mnie dreszcze na wspomnienie o tym monstrum. Klara dalej mnie przerażała. Ta kobieta była jakaś dziwna. Jak ona mogła zmienić swojego męża w to coś. Niektórych rzeczy nigdy nie pojmę. -Zakładam, że NASA. Męczy cię wciąż na temat tajemniczej wyspy. Mogliby dać ci trochę spokoju. Jedyne, co na razie można zrobić to czekać na kontakt ze strony tamtych istot. Swoją drogą ciekawe, z czego jest bariera, że zdołała wytrzymać to bombardowanie. A i z lepszych wieści dzięki pomocy Aleksandra jestem o spory krok bliżej dorwania mojego celu

Uśmiechnąłem się lekko -Tak sądziłem nieco że nie zrobi to na tobie wrażenia. Nie sądzę aby coś powiedział. Chociaż jest bardzo ciekawski. Wciąż wypytuje o te burzę. Zastanawia mnie czemu się tak na nią uparł. A co u ciebie? Działo się coś ciekawego?

Przytuliłem Elizabeth i pocałowałem w policzek -Cóż chyba nie zrobiłaś najlepszego wrażenia na Aleksandrze

Kiwnąłem jeszcze głową Aleksandrowi i poszedłem za Elizabeth. Tak kawa mi teraz bardzo dobrze zrobi.

Uśmiechnąłem się po czym również objąłem Elizabeth -Oczywiście bardzo chętnie tu zostanę. Powiedziałem z uśmiechem

-Jutro musimy pomóc Julii. Potem zaczynamy naszą zabawę i uwierz mi przygotuj się na jutrzejszy dzień. Bo będzie znacznie gorzej niż dzisiaj. Przynajmniej tak mi się wydaje Winda powoli dojechała. na parter. -Dobrze Aleksandrze ja muszę się napić jakiejś mocnej kawy. Spotkamy się tu jutro. Do zobaczenia. Po tych słowach. Powoli skierowałem się do pokoju dla pracowników

-Więc do zobaczenia Kamilo Zacząłem kierować się z Aleksandrem do windy. Po czym obaj do niej wsiedliśmy -Wiem o czym myślisz Aleksandrze. Ale wież mi lepiej nie robić nic głupiego. Najlepiej wróć do domu i odpocznij. Mi to pomogło

Nie zwracałem uwagi na reakcje stworzenia. Wolałem nie myśleć o tym co teraz robię. Tak będzie lepiej. Powoli zbliżaliśmy się do sali.

Popatrzyłem na obiekt. Mam nadzieje że nie będzie się wyrywał. Złapałem go za rękę aby go zaprowadzić. -Złap drugą Aleksandrze i idziemy do sali

Widząc że stworzenie podeszło do Aleksandra. Nieco odetchnąłem. Co ciekawe stworzenie pomimo ze niedawno wyrywało się jak szalone teraz wyglądało całkiem spokojnie.

To stworzenie było naprawdę silne. Wziąłem ścierkę i obserwowałem stworzenie i jego reakcje. Cóż ciekawe co zrobi gdy wybierze któreś z nas. Mam nadzieje że nie żuci się nagle na któregoś z nas.

Doprowadziłem z Aleksandrem obiekt pod wskazane miejsce. Po czym zacząłem go przypinać zgodnie z instrukcjami -Dobrze. Kamilo gotowe. Możecie zaczynać. Powiedziałem odpowiednio przytrzymując obiekt by nie mógł się wyrywać. Zaczynam się zastanawiać czy jeszcze trochę tej pracy i stracę resztki człowieczeństwa. Sam nie wiem, co myśleć. A może ja go już nie mam.

Wziąłem paralizator od Kamili. Nic nie mówiąc Po czym zacząłem prowadzić obiekt do przypięć. -Choć Aleksandrze. Pomożesz mi ją przypiąć. Ale lepiej uważaj. Potrafią być groźne

Biegnąc dalej miałem wrażenie że coś widzę. To chyba była ta farma. O której mówił Marcin. Chyba zbliżaliśmy się do celu. Wkrótce dotrzemy do bezpiecznej kryjówki. Cieszyło mnie to. Bo byłe coraz bardziej zmęczony.

Popatrzyłem chwilę w milczeniu -Ja ją przytrzymam chyba że ty wolisz to zrobić Aleksandrze

Elizabeth się zajmowała tym obiektem to pewnie ma co do niego wielkie nadzieje. -Czy te wszystkie cechy nie czynią jej zbyt groźną jak na ten poziom? I co będziemy właściwie robili?

Już nic odpowiedziałem. Zobaczyłem Kamilę z nią się jak do tej pory zawsze dobrze dogadywałem. -Witaj Kamilo dawno cię nie widziałem. Co więc będziemy dziś robić? Że potrzeba aż naszej dwójki

Spojrzałem z ponurą miną. Powoli dojeżdżaliśmy na poziom. -Dzisiaj mamy wolne od sprzątania i jutro i proszę nie obrażaj Elizabeth. Nie znasz jej. Nie wiesz co ona tu przechodzi. Jej też patrzą na ręce. Ona cię ostrzegła. Musisz to zrozumieć i nie pozwolę jej nic zrobić. A nie chce wpadać z tobą w wojnę bo cię polubiłem

-Cóż ty tu rządzisz. Skoro tak uważasz. To oczywiście zrobię jak mówisz Zacząłem prowadzić Aleksandra do windy. Po czym wcisnąłem guzik na poziom E -Aleksandrze proszę cokolwiek zobaczysz. Nie mów za żadne skarby nikomu o tym co się tu dzieje. Bo zniszczysz życie nam obu. Słuchaj wszystkich poleceń i uważaj aby nie zrobić czegoś głupiego

-We dwóch? Sam sobie poradzę Elizabeth. Nie potrzebuje w tym pomocy