Mephisto The Undying

Dastan zdziwił się i podniósł do siadu. - Niezbyt umiem... znam kilka utworów ale to głównie muzyka Nordów... nie jest tak przyjemna jak twoja pieśń. - starał się wymigać. - Ale spróbuję bo nie potrafię ci odmówić. - powiedział po chwili i uśmiechnął się lekko. - To co znam najlepiej to esencja wszystkiego za co jesteśmy znani. Wyprawy morskie. - wziął głęboki wdech. I zaczął śpiewać pieśń o żeglarzach którzy dotarli tam gdzie nikt by się nie odważył.

- Pięknie. - powiedział i uśmiechnął się. - Wątpię by jakakolwiek bogini dała radę śpiewać równie pięknie.

Dastan zamknął oczy i zaczął wsłuchiwać się w pieśń. - Piękne... - pomyślał.

- Wiem... - powiedział i uśmiechnął się. - Mógłbym posłuchać znów twojego śpiewu? Jest piękny...

Dastan uśmiechnął się, przekręcił Astrę na plecy i pocałował ją. Po chwili odsunął głowę. - Proszę...

- No wiesz? Dawać mi takie ważne decyzje? - zapytał. - Co chcesz robić? - zapytał z uśmiechem.

Dastan przekręcił się na bok. - To jak? Co robimy? - zapytał i uśmiechnął się podobnie jak wcześniej.

- Coś sugerujesz? - zapytał z uwodzicielskim uśmiechem. - A co do Ulrika tylko słowa w języku smoków więc nie jest tak źle. - dodał.

Imię - Salvator Wiek - 852 lata cztery regeneracje. Płeć - Mężczyzna Rasa - Zbuntowany Władca Czasu, bo rada jest nudna. Wygląd - na ogół zakłada jeszcze jeansowe spodnie i glany. Umiejętności - Perswazja, fotograficzna pamięć, jest ponadprzeciętnie inteligenty nawet jak na władcę czasu. Wady - przemądrzały, sarkastyczny, niepoważny, lubi anarchię. Zalety - wesoły, miły, bystry, odważny, pomysłowy. Poza tym ładnie śpiewa (ale śpiewa głównie metal)

- Jarla Wichrowego Tronu Ulrika Władce Gromu. Jego słowa zmieniają się w czyn. Dosłownie... i kilka innych.

- Nie jesteś pierwszą osobą z jakimś dziwnym talentem jaką znam. -

- Ludzie boją się tego czego nie rozumieją. - odpowiedział i spojrzał na Astre.

- Kto wie... skoro rozumesz zwierzęta. - powiedział i położył się obok.

Jonathan spojrzał na trupy. - Evil made me do it... Evil made cry... - zaśpiewał pod nosem i nakreślił kosą półokrąg z ognia który oddzielił go i Elizabeth od zombie. - Zbliżcie się a dowiecie się co staje się z kimś kto łamie zasady śmierci. - powiedział i uśmiechnął się w paskudny sposób.

- Skowyt Północy pozostawia po sobie tylko śmierć i strach. - powiedział pod nosem z niemrawą miną. - Może faktycznie jesteś dzieckiem lasu. - powiedział już głośno i uśmiechnął się.

- No w końcu na północy jest najwięcej czyż nie? Podobnie gejzerów i innych takich. Często bywałem.

Dastan wynurzył się, i po chwili usiadł na brzegu. - Heh... trochę jak w gorących źródłach... ale trochę zimniej. - powiedział.

Dastan wzruszył ramionami. - Na ogół woda nie nagrzewa się tak szybko... - stwierdził i zanurkował.

Dastan również zdjął niepotrzebny ubiór, wbił sztylet w ziemie, i wszedł do wody. - Myślałem że będzie zimniejsza. - powiedział.

- No to może popływamy? - zaproponował.

- To fajnie. - powiedział z uśmiechem. - A tak w zasadzie, co tu na ogół robisz?

Dastan odsunął głowę. - I jak? Podobało się? - zapytał z uśmiechem.

- Ok. - powiedział i objął Astre w pasie. Uśmiechnął się i po chwili pocałował ją.

Dastan uśmiechnął się - A nie obrazisz się jak zrobię coś jeszcze? - zapytał podchodząc bliżej.

- A tam szlachetnym od razu... miłym po prostu... - odpowiedział. Po chwili uśmiechnął się. - Jak chcesz mogę znowu cię przytulić.