Bosman

Czy tylko ja odniosłem wrażenie, że jak zegarmistrz powiedział "wesoło" to raczej nie będzie to coś miłego? ( a tak btw jak to przeczytałem to przed oczami ujrzałem twój avatar z takim sadystycznym uśmiechem brrr)

Nick usłyszał krótką wypowiedź Kanadana i uśmiechnął się. Wiedział, że nie będzie musiał zbyt długo zostawać w mieście. Nie lubił przebywać w mieście więcej niż to było wymagane. Poprawił łuk i miecz po czym podszedł do kobiety stojącej obok. -Droga pani jeszcze jedna sprawa- mówił szeptem rozglądając się do wokół jakby nie chciał by ktoś go usłyszał.- Z racji mojego spóźnienia nie zostałem obdarowany mieszkiem złota. Czy znajdzie się jeden dla mnie?- Nick zapytał w taki sposób jakby chciał dać do zrozumienia, że chce załatwić wszystkie sprawy jak najszybciej i opuścić miasto. Po tych słowach odsunął się lekko od kobiety i nałożył kaptur na głowę.

Łowca usłyszał wypowiedź elfa i trochę się zmieszał. Wiedział, że mają one dobry słuch ale nie sądził, że aż tak. -Cóż będę się musiał trochę pilnować.-Powiedział cicho z lekkim uśmiechem. Teraz wiedział, że Quarion to usłyszy. Nick miał nadzieję, że uda mu się nawiązać w miarę przyjazne stosunki z towarzyszami skoro czeka go wspólna wyprawa. Kiedy usłyszał o odwiedzeniu domu bogów i zaopatrzeniu obejrzał się po sobie. Jego łuk i strzału oraz miecz były gotowe ale nie miał zapasów jedzenia na podróż. Mimo tego popatrzył po towarzyszach przeglądających zawartość mieszków. Po chwili westchnął, wstał i założył łuk przez ramię. -Dobrze skoro panowie jeszcze chcą posiedzieć w mieście to proszę bardzo. Poczekam na was przy wschodniej bramie.- Popatrzył po swoich towarzyszach czekając na odpowiedź.

Nick powoli zlustrował wzrokiem po czym powoli lecz pewnie uścisnął wyciągniętą rękę. -Miło mi poznać Kanadan.- po uściśnięciu dłoni odsunął ją i wsłuchał się w wypowiedź skierowaną do stojącej kobiety -Hmm ku chwale inkwizycji-powróżył cicho do siebie. To wzbudziło mieszane uczucie w łowcy. Jego wzrok powoli przeniósł na siedzącego kompana ubranego w wilcze skóry. Nick zauważył brak zarostu oraz długie białe włosy. -A ten nie wygląda na człowieka -rozmyślał w milczeniu. - Bardziej przypomina mi elfa.- Po tej chwili przemyśleń położył ręce na stole, złączył dłonie i bacznie obserwował to stojącego Kanadana, to siedzącego jeszcze nieznajomego.

Mężczyzna po wejściu do karczmy rozejrzał się po pomieszczeniu. Jego wzrok powiódł po wszystkich zebranych w środku aż wreszcie zatrzymał się na kobiecie stojącej przy stole oraz jej dwóch towarzyszach. Łowca powolnym krokiem podszedł do tej trójki. Łuk przewieszony przez ramię i kołczan pełen strzał z czarnymi lotkami nie poruszały się gdy on szedł. To samo było z mieczem umieszczonym przy lewej nodze. Kiedy podszedł do stołu spod kaptura bardziej spostrzegawcza osoba mogła zobaczyć jego niebieskie oczy i bliznę nad jednym z nich. Mężczyzna przysunął sobie krzesło, zdjął łuk i oparł go o stół. Następnie usiadł tak, aby widzieć obu towarzyszy i kobietę stojącą niedaleko nich. -Witam panowie i pani- powiedział we wspólnej mowie. Jego głos był tak cichy, że usłyszeli go tylko zabrani przy stole. Jego wzrok przechodził z jednej osoby na drugą. -Musicie mi wybaczyć spóźnienie. Nie przywykłem do chodzenia po mieście. Jestem Nick Sevikol. Mimo, że otrzymałem szczątkowe informacje zajmę się tą sprawą.- Słowa te skierował do stojącej obok kobiety. Po zlustrowaniu jej wzrokiem zwrócił się do siedzących przy stole.- Jak widzę nie będę sam. A skoro tak to wypadało by poznać chociażby wasze imiona.- Nick widział, że będzie mu ciężko przyzwyczaić się, że wyrusza z kimś ale wiedział też, że musi wykonać swoje zadanie i zrobi wszystko by tak się stało

-Shana.- Powiedział, widząc wychodzącą dziewczynę.- Już coś wiadomo z tą rekrutacją? Rikon stał spokojnie i obserwował Łańcuch Shany. A jej co? wygląda jakby coś się jej nie podobało... Zastanawiał się co mogło się stać.

Eomeer -Haha świetna robota panowie- pochwalił resztę i uśmiechnął się.- Wiedziałem, że damy rad... - Nie dokończył zdania. Zobaczył bowiem, że z piasku podnosi się coś na kształt mechanicznego skorpiona. Eomeer ujrzał to wszystko. -Co to jest za cholerstwo?! -Nie mógł uwierzyć, co widział. Przypuszczał że to coś mogło być większe ale nie aż tak. Dodatkowo lufa tego czegoś skierowała się w naszą stronę. -Panowie znikamy stąd. -Powiedział spokojnym głosem. Jednak dało się usłyszeć nutkę zaniepokojenia.- Będę was osłaniał tak długo jak będę mógł. Pośpieszcie cię.

(( puk puk... Ktoś tutaj żyje? ))

-Ona ma włócznię? Ojć to może być ciekawie... -Eomeer trochę spoważniał ale nadal miał uśmiech na twarzy.- ale na szczęście Rikon nie jest aż taki słaby. Jednak wolę nie walczyć. -Ah rozumiem... -Rikon się zmieszał. - Myślałem, że... no dobra... nie było tematu... Przyjaciółmi... no dobrze...- Rikon wrócił powoli do Eomeera. -Mówiłem, że nic z tego nie będzie.- powiedział Eomeer wnioskując po minie kompana, że nie wyszło, -Dobra daj sobie spokój.- powiedział Rikon spuszczając głowę.- przynajmniej wie co do niej czuje. Ale podobno ma innego. Eomeer popatrzył na Danata. -Cóż jednak nic z tego nie wyszło.- Eomeer odetchnął z ulgą. i nie było rozlewu krwi.

Eomeer zobaczył chichot Danata i sam się uśmiechnął. -Danate powiedział do niego- Idę o zakład, że Rikon wróci związany o ile wróci. Co ty na to?- Eomeer przyglądał się Ary i Rikonowi. -Jak myślisz ile to zajmie? 5 minut? -Ara myślę, że już to wiesz, ale spodobałaś mi się.- Rikon powoli wypowiadał słowa. Można w nich było usłyszeć nutkę rozmarzenia. - I zdaje mi się, że ty odwzajemniasz to uczucie. Nie wiem może się mylę, ale zdawało mi się, że od czasu do czasu spoglądałaś na mnie. -Rikon spojrzał na nią.- Ja... sam nie wiem... ja się w tobie zakochałem...

-Eomeer widziałeś? Zachichotała, Mówiłem, że coś do mnie czuje.- Rikon ledwo usiedział na miejscu. -Ta może ona tak ale mina Danatego mówi coś innego.- Odpowiedział spokojnie Eomeer po czym szturchnął Kompana w ramię.- Idź jej to powiedz że ci się naprawdę podoba. -Ty Eom to nie taki zły pomysł.- Poklepał Eomeera po ramieniu i wstał. -Mówiłem żebyś mnie tak nie nazywał- powiedział Eomeer lecz Rikon już zbliżał się do Ary i Danata. Mam nadzieję, że Ara pamięta o co ją prosiłem. Nie chce mi się znowu ratować tego kolesia. Rozmyślał Eomeer po czym zaczął przyglądać się poczynaniom swojego łańcucha. -Ara- zaczął Rikon.- Możemy porozmawiać na osobności?

-Rikon nie gap się tak na Arę. To niegrzeczne a sam wiesz co ona potrafi zrobić.- szturchnął Eomeer Rikona w plecy. - Następnym razem nie będę prosił o uwolnienie cię. Będziesz sam się męczył. -Eom daj spokój.- Uśmiechnął się Rikon.- Przecież sam wiesz, że ja się jej podobam a ona mi. -Jeszcze raz nazwiesz mnie Eom to cię zdzielę. Przecież wiesz jak mnie to drażni.- Powiedział Eomeer. W jego głosie można było usłyszeć nutkę gniewu.

-hmm... zaiste ciekawe. I bardzo przydatna umiejętność.- uśmiechnął się Eomeer odprowadzając Shanę wzrokiem.- Mam tylko nadzieję, że dobrze się dogadujecie z Sharą. Rikon w tym czasie rozglądał się po innych próbując zobaczyć coś co mogłoby mu wyjaśnić co się stało. Jednak nic nie znalazł więc usiadł i patrzył w Arę. Oho to oznacza że nic mu nie jest. Eomeer uśmiechnął się w myślach.

-Dziękuje Morfeuszu. -Powiedział Eomeer po czym trzasną Rikona w twarz. -Ej a to za co? - Powiedział towarzysz z wyraźnym zdumieniem w głosie.- Co się tak w ogóle stało? -Nie chcesz wiedzieć. Uwierz mi. - Odparł spokojnie Eomeer po czym wskazał na Łańcuch Shary.- Przywitaj się. -Miło mi jestem Rikon.- Przedstawił się. Nadal był lekko zaskoczony całą sytuacją. Eomeer w tym czasie zapytał Shanę- Wiesz może jakie są wyniki naszej rekrutacji?- zapytał wyraźnie zaciekawiony. - A ty jeśli byłabyś tak miła i powiedziała nam jaka jest twoja moc byłbym wdzięczny.- Zwrócił się do Łańcucha.

Cześć Pinkie. Proszę odpowiedz mi na pytanie jak to jest być taką pozytywną wariatką i mieć takie świetne przyjaciółki?

Eomeer Popatrzył na Łańcuch Shany i w milczeniu przysłuchiwał się wymianie zdań. -Łańcuch, który nie chce mieć imienia...- Mówisz sam do siebie- Tego jeszcze nie widziałem. No cóż... - Eomeer podszedł do śpiącego Rikona i usiadł obok. -Witaj łańcuchu Shany.-Zwrócił się do niej- Jestem Eomeer a ten śpiący koleś to mój łańcuch Rikon. Pewnie przywita się z tobą, jeśli Morfeusz go obudzi.- Ostatni fragment powiedział trochę głośniej, z lekkim uśmiechem po czym spojrzał na Williama i jego Łańcuch.

((wybacz mam imprezę u siebie już się poprawiam. Proszę nie bij :( )) -Najmocniej przepraszam Danate.- Odparł lekko zmieszany- Nie chciałem cię urazić.- Eomeer cofnął rękę od Williama jednak nadal obserwował go kątem oka. -Hmm... też masz łańcuch?-zwrócił się do Shana- Dobrze zatem proszę przedstaw go.- Powiedział przyjaźnie.

Eomeer popatrzył na Dantego i Arę. Nadal miał wyciągniętą dłoń w stronę Williama. -Dante, Ara nie macie się co martwić. Rody nie są takie straszne. Po prostu Nightray wiele razy było oskarżane o wiele rzeczy. Jednak nie zawsze to jest prawda.- Rzucił kątem oka na Williama - Nie macie się czego obawiać. A właśnie Morfeuszu.- Zwrócił się w stronę Łańcucha.- Jeśli mógłbyś obudzić Rikona to byłbym wdzięczny. Wezmę pełną odpowiedzialność za jego zachowanie.- Powiedział poważnym tonem.

-Z rodem Nightray tak... Rozumiem- Eomeer rozmyślał przez chwilkę - Już rozumiem czemu masz do mnie takie chłodne podejście. To was o wszystko oskarżają. - Eomeer wstał po czym podszedł do Williama i wyciągnął dłoń. - Cóż mam nadzieję, że mimo waśni rodów do których należeliśmy uda nam się dogadać dobrze? - Eomeer uśmiechnął się lekko. (( pytanko do reszty czemu nic nie piszecie?? Trochę nudno się robi gdy rozmawia się tylko z jedną osobą. No dalej ))

-Cóż zobaczymy. Ale skoro mówisz, że jesteśmy dumni ze swojego rodu to może ty powiesz nam z jakim rodem byłeś związany. -Zaciekawił się Eomeer.- Może to wiele wyjaśni. Po tych słowach Eomeer usiadł na ziemi rozglądając się po pozostałych towarzyszach. Rikon spał w najlepsze cóż może to i dobrze. Jest na tyle porywszy, że jeszcze by coś głupiego wymyślił. A ja chcę nawiązać dobry kontakt ze wszystkimi. Rozmyślał przez chwilę Eomeer. Jego wzrok zatrzymał się na Ara. Chciał zobaczyć jak ona zareagowała na uśpienie Rikona.

-Hmm więc jednak tak działa...- zamyślił się patrząc jak jego towarzysz osuwa się na ziemię.- Po pierwsze.- Zwrócił się do wszystkich - Chciałbym was najmocniej przeprosić za jego zachowanie. Jest trochę porywczy ale to dobrzy towarzysz. Po drugie - tu zwrócił się do Williama i Morfeusza - Chciałbym wiedzieć o co chodziło. Morfeusz szepnął ci coś zaraz po tym jak dowiedział się, że należałem do rodu Vessalius tak jak Shana. Mógłbym wiedzieć o co chodzi? I po trzecie.- Obrócił się do Shana.- Wiesz już może coś na temat naszej rekrutacji?- Ostatnie pytanie zadał spokojnym głosem.

-Nie wierze!! -Rikon odskoczył od Snu. Był zły. - Zaraz zobaczymy czy masz jakiś inny punkt - Po tych słowach skoczył w stronę Williama wyciągając zza pasa nóż. Nagle przed Rikonem pojawił się Eomeer z wyciągniętym mieczem skierowanym w jego gardło. -Zrób jeszcze jeden krok a zrobię coś czego nie powinienem. -Powiedział poważnym lecz spokojnym głosem. Po chwili obrócił się w stronę Morfeusza i Williama.- Najmocniej przepraszam, za jego zachowanie. Chciałbym jednak porozmawiać na spokojnie. Tylko bez zbędnych problemów. - Odsunął się chowając miecz. Po chwili zwrócił się w stronę innych. - Ma ktoś może jakiś pomysł jak można go obezwładnić na jakiś czas? Bo nie chce go ogłuszać. -Eomeer oszalałeś?!?! -Rikon spojrzał z niedowierzaniem na kompana.

Eomeer podszedł do Rikona i pozostałych. -Williamie proszę nie używajmy broni. - Jego miecz spoczywał w pochwie przy pasie a tarcza na plecach.- Chyba nie ma potrzeby rozlewać krwi prawda? - Jego wzrok powędrował do Morfeusza i Rikona.- Rikon czemu to zrobiłeś. Mówiłem, że to zbędne. Morfeuszu jeśli łaska powiesz nam co chcesz zrobić z tym piaskiem?- Po chwili zobaczył Shanę podchodzącą do nich. -Shana nie musisz się martwić. Nic się nie stanie. -Nic się nie stanie?! -Rikon był oburzony.- Ten koleś przyjął cios w słaby punkt i nic?! To niedorzeczność. To nie jest możliwe bym spudłował. Rikon próbował strzepnąć rękę Snu ze swojego ramienia.

-Brak uśmiechu na mojej twarzy tak?- Rikon zacisnął pięść.- To zaraz sprawię, że się uśmiechnę.- Powiedział po czym wyprowadził cios w okolicę brzucha Morfeusza. Jego zdolność analizy przeciwnika podpowiedziała mu, że tutaj może być słaby punkt przeciwnika. Eomeer znieruchomiał. Kretyn. Czemu on zawsze musi się w coś władować. I czemu zawsze ja muszę go ratować. Eomeer przewrócił oczami jednak czekał na dalszy przebieg sytuacji. Wiedział, że będzie musiał wkroczyć aby nie dopuścić do jakieś poważnej walki.

Eomeer stał spokojnie natomiast Rikon poruszył się niespokojnie. -Nie podobają mi się ci dwaj.- Wskazał na Morfeusza i Willa. -Coś szeptają między sobą. -Widzę. Spokojnie Rikon. To pewnie nic takiego.- uspokoił partnera kładąc mu rękę na ramieniu.- Nie daj się ponieść emocją, tylko dlatego, że ktoś szepta w twojej obecności. -Eomeer uśmiechnął się, jednak spojrzał w kierunku szepającyk ludzi. -Jesteś zbyt łagodny Eomeerze.- Rikon strzepnął rękę kolegi. - Zaraz się dowiem czego tak szeptają.- Po tych słowach Rikon podszedł do Morfeusz. -Co tak szeptacie?-Zwrócił się do nich, po tym jak podszedł na odległość 4-5 metrów. Rikon nie ukrywał, że nie podobało mu się zachowanie tej dwójki.- Coś wam się nie podoba? Heh zaraz będą kłopoty. Eomeer spoważniał ale nadal stał w miejscu.