Ares Prime

Postanowiłem zmienić taktykę ataku - zamiast ognistych kul, zacząłem tworzyć pojeyńczy skoncentrowany płomień twardego ognia. Taki czar miał duże niszczące zdolności, działając niczym płomień palnika ale w o wiele silniejszej formie. Nie dam się pokonać byle staruszce! Muszę odzyskać róg Sombry, za wszelką cenę!

- Wszyscy cuchniecie podobnie. - stwierdziłem. - Dobra... ale ostrzegam cię, jeśli spróbujesz mnie oszukać,  to pożegnasz się ze swoją głową szybciej, niż zdążysz choćby beknąć. Nie próbuj głupich sztuczek. Zaś... moje prawdziwe imię brzmi Hardshell.

- Jakbyś się na mnie zamierzył, to dawno byłbyś już trupem. - odparłem, jednak kiedy odłożył kuszę, zacząłem się zastanawiać. Faktycznie mówił prawdę? Albo bardzo sprytnie grał. -  To jeszcze żaden dowód. Skąd mam wiedzieć, że nie jest was tu kilku, aby mnie pojmać? 

- Ta, jasne. - prychnąłem. - Spotkałem takich jak ty, którzy ścigali mnie jak zwierzę, polowali na mnie i próbowali zabić. To wszytsko to gładkie kłamstwa! 

Wycofałem się jeszcze bardziej, nie mogłem się przemienić w swoją prawdziwą formę na widoku. 

- Wysłała cię żebyś mnie schwytał, zaprowadził do niej. Żaden inny Podmieniec nie może się jej sprzeciwić, dlatego chce mnie dopaść. Nie dostaniesz mnie, pachołku Chrysalis. A jeśli spróbujesz stanąć mi na drodze... zabiję cię.

- Changea jest miejscem gdzie nikt nie powinien się zapuszczać. - odparłem cofając się od niego. - Tam nikt nie wraca. Myślałem że to poprostu twój zapach, ale myliłem się. Ty cuchniesz Rojem. Śmierdzisz sługą Chrysalis. - spojrzałem na niego złowrogo. - Nie zasługuję na większe zaangażowanie niż tylko jeden łowca? Ponoć tak jej na mnie zależało. Nieważne, nie wiem za kogo się uważasz, ale wiem że jesteś Changelingiem i to mnie szukałeś. Ale nie dostaniesz mnie! Prędzej zginę, niż powrócę do Changei.

- Ja tam nie przypominam sobie abym cię kiedykolwiek widział. - odparłem z lekkim warknięciem. Ten typ zaczynał zadawać za dużo pytań... a jeśli coś podejrzewał? - Bynajmniej nigdzie nie rzucił mi się w oczy pegaz podobny do ciebie. 

Nastychmiast, niesiony jakimś odruchem czy może potrzebą ruszyłem ku potworowi. Wiedziałem że muszę coś zrobić, i nie pozwolić żeby to monstum skrzywdziło kogoś jeszcze. Zwłaszcza Twilight i Celestii. 

Poleciałem najszybciej jak potrafiłem, aby zatrzymać byłego więźnia.

- Zatem fajnie cię poznać Azure Heart. Co ja? Ja mam coś do ukrycia, skąd. - odarłem urażony. - Dawno się z nią poprostu nie widziałem i tyle. A ty co jesteś taki ciekawski, ha?

Zachęcony, podbudowany i pełen weny daję wam od siebie rozdział drugi. 

Albo mnie po nim zabijecie, truchło spalicie i pogrzebiecie w nie poświęconej ziemi, albo wam się spodoba.

Enjoy!

Nie wiem, może jestem przewrażliwiony ale nie wydaje mi się żeby ten pegaz spotkał mnie przypadkowo.

Miałem nadzieji nie zastać swjej przyjaciółki w domu, uniknąłbym nieprzjemności.

- Jeśli jej nie ma to trudno, możemy przyjść później. - powiedziałem do kuca.

- Z daleka, z drugiego końca Equestrii, z takiej tam wioski małej. - odparłem spokojnie. - Lubię podróżować, a ostatnio naszła mnie ochota aby zobaczyć Las Everfree i jego okolice. 

- Dobrze wiedzieć że widok ci się podoba, Rarity. - powiedziałem z zadowoleniem, podchodząc do klaczy i stanąłem obok niej. Były tutaj też dwa składane krzesła, więc podsunąłem jedno klaczy. - Proszę, możesz usiąść. 

Pomyślałem chwilę starając się znaleść temat do rozmowy. Z tego co powiedział mi tamten pegaz szarak, to przedstawienie miało połechtać ego klaczy.

- Jeśli się dobrze orientuję, ty byłaś zdaje się jedną z bohaterek tej historii która zostanie przedstawiona, mam rację?

- No.. to chodźmy...

Cholera, myślałem że się jednak odczepi. Fluttershy przecież może mnie nie poznać pod tą postacią. Z wolna kierowałem swe kroki ku chatce gdzie mieszkała żółta pegazica. 

- Hehe, może to jedna i ta sama osoba. - zasugerowałem. - Mówiła że mieszka tam, - wslazałem na domek tuż przy skraju lasu Everfree. - Właśnie się do niej wybierałem. 

- Aha... ja tu jestem właściwie pierwszy raz, tak tylko przejazdem. Zdążyłem tu poznać całkiem fajną klacz. 

Gosć wydawała się w porządku, był przyjazny i wgóle... tylko czemu wyczuwałem od niego znajomą woń? Ah, może to  mieszkanie w samotności już trochę mi zaszkodziło. 

- Kim jest ta twoja przyjaciółka? Nie jest czasem pegazem?

Nie wiedziałem czy iść zanim z początku... ale jednak poszedłem. Zrównałem się z nim, starając się rozluźnić.

- Aha... no a ja jestem... - chwilę się zastanowiłem. - Jestem Brown. Tak, nazywam się Brown. - uśmiechnąłem się. - Pierwszy raz tutaj? 

- Em... no trochę tak jakby... ja też idę do Ponyvillle. - ulżyło mi że to był kuc pegaza. Wyglądał na jakiegoś łowcę, czy coś. Na szczeście mój kamuflaż działał... tylko dlaczego on tak dziwnie pachniał? 

- Mam nadzieję że pana nie przestraszyłem?

A no tak! Clock Horn, jak mogłem zapomnieć o dawnym kumplu ze szkoły! Słowo daję, czasem zapomniał bym własnego łba jakby nie był na stałe przyczepiony do karku. Tak, jest czas i miejsce, znaczy to jest dziś wieczorem. Super, więc wpadnę. Niesety sam... o ile Lyra nie wyjedzie dziś do domu. 

Ubrałem się w płaszcz, i założyłem Uprząż Architekta, po czym pocwałowałem do styjka na chwilę. Jak znam życie, Fleur wcale mu nie powiedziała że wczoraj u nich byłem. A maŁojenie we framugę przyniosło efekt po kilku minutach. 

- Ta... - mruknąłem marszcząc brwi. - Nie wiem co słyszałeś, ale ja poprostu myślałem że napadnięto pewną klacz, chciałem pomóc. No i mnie dorwały dwie psycholki. Na szczęście nic mi się nie stało.m nadzieję zastać go w domu, w końcu jest jeszcze wcześnie. 

Cholera... najpierw ten Golden Sprocket, potem jakiś Clock Horn. Tego typa też nie znałem... ale wysyłał mi zaproszenie? A to ciekawe. 

Wszedłem do środka, usiadłem na kanapie otworzyłem zaproszenie aby je przeczytać. Jak już ro zrobię, to zakładam Uprząż, płaszcz z bajerami i idę do stryjka, o ile będzie w domu. Może on coś doradzi, lub powie na tematy tych dwóch. 

Tak... to się nazywa wolność, wreszcie mogę wyjść na otwartą przestrzeń bez strachu...

Co to? Ktoś tu jest, co to za szelest? 

Może to tylko jakiś zwierzak, albo coś... nie czułem smordu, więc to raczej nie wilk drzewny. 

- Hej... ktoś tu jest? - podeszłem bliżej tych krzaków. 

Odsunąłem się od niego, ale nie traciłem czujności. Tak poprostu wyparował? A co jeśli stał się niewidoczny i próbuje nas z ukrycia wszytskich zabić? Nie, on próbuje uciec!

- ZAMKNIJCIE DRZWI! - krzyknąłem do strażników. - ON próbuje uciec! 

A następnie uniosłem sie w powietrze, próbując wychwycić dźwięki oddalajacych się kroków.

Akurat tu musze się wtrącić, bo ten tekst jest całkowicie mojego autorstwa kiedy go pisałem razem z Zodiakem, znaczy ten tekst. 

Czytałem to wcześniej, ale i tak gratuluję że nadal piszesz Wiedźmę. Jest to ciekawy projekt który musisz do końca doprowadzić, i to mówię ci nie tylko jako twoja prawa ręca i prereader, ale też jako przyjaciel. 

Rozdział naprawdę zacny, najbardziej podobała mi się postać Vasyla. Taki znajomy się wydaje.

W każdym razie - lodzio miodzio. 

- Jakie elfy, jakie duchy lasu, jakie krasnoludy? - spytałem zdziwiony. - Cholera, godocie jakbyście się wszyscy czegoś upalili, albo grzybków halucynków pozjadali. - pokręciłem głową. - Dobra, wolę ni wiedzieć, będzie mnie mniej łeb boloł. A co do tych trihoofeńskich suczych synów, to lepiej żeby się nie napatoczyli nam więcej pod kopyta, bom ja teraz uzbrojony jak na wesele szwagra, i lepiej ni podskakiwać.