Isen Pan Chaosu

Jaki jest twój ulubiony kolor skarpetek?

Całkiem fajny obrazek, pomijając jakieś tam niedociągnięcia techniczne. Mnie tylko brakuje jednego. Generalnie cały kucyk jest mocno "przesłodzony", ale wiem, że pewnie o to ci chodziło. Ale mało jest rzeczy, które określają jego charakter (oprócz tego, że jest słodki). To pewnie po części przez ten brak ust. Na razie jego charakter jest taki... nijaki. Ja bym to dopracował.

Stary pop mi się nie podoba, choć przyznaję jest lepszy niż nowszy więc nie jestem do niego tak negatywnie nastawiony. Z nurtów popowych do przyjęcia jest RockPop oraz czasy kiedy z Rocka zaczął się wyodrębniać ten oto popularny gatunek. Generalnie 'popularny gatunek" jest do przyjęcia kiedy tam coś jeszcze gra prócz "umcy" i "bumcy". Każdy artysta nawet popowy powinien jak dla mnie stworzyć porządny podkład do piosenki. Mówiąc porządny mam na myśli nie ograniczanie się do wspominanego wcześniej "umcy" i "bumcy. Wymiatający wykonawca muzyczny z Polski? Chociażby Dżem, Kult, Czerwone Gitary, Czesław Niemen. To, że akurat obecnie Polacy nie tworzą przebojów nie zabrania nam mówić o dobrej Polskiej muzyce.

Pop często zostaje nam w głowie. Ja czasem mam tak, że usłyszę jakiś kawałek popowy, nie podoba mi się, ale we łbie gra mi: "Bejbe, bejbe". I nie zgadzam się z niektórymi pseudoteoriami pt: "Nam wszystkim się wydaje, że pop jest popularny, a tak naprawdę to nie prawda!". I ten gatunek ma złą sławę nie bez powodu. Owszem, możemy się upierać, że jest parę fajnych piosenek, ale jest jeszcze więcej słabych. Jak rock jest dla jednych, Jazz dla innych, blues dla jeszcze innych, a pop to takie wszystko w niczym. I po to pop powstał. To jest gatunek uniwersalny, a dużo osób nie ma tak silnie wyrobionego gustu muzycznego jak niektórzy więc są one na niego szczególnie podatne.

Ja za to sądze, że to czas może być jedyną prawdziwą jednostką. Czas może być nawet potężniejszy niż matematyka. Bo zobacz to czas jest siłą wszechmogącą jeżeli zakładamy, że nic nie jest wieczne. Może czas podlega tylko Bogu?

Dla mnie niebem byłby wieczny sen. Chociaż tu się z tobą zgodzę, że nie koniecznie sen w, którym mamy nieograniczoną moc. Może sen gdzie bóg kreuje fabułę?

Witaj LordKappa. Dlaczego znudziło ci się czytanie? Co czytałaś przedtem?

Ale wtedy sen będzie rzeczywistością nie zwykłym snem.

Ja myślę, że piekło to miejsce gdzie każdego spotyka coś innego w zależności czego się dany osobnik najbardziej obawia, i nie może on nic zrobić. To go najbardziej zaboli. Za niebo za to uważam wieczny sen w, którym można kreować fabułę, bieg zdarzeń elementy. Czyli nieograniczone możliwości. Chyba każdy by tego chciał.

Seluna zrobiła na mnie dobre wrażenie mroku takiego bardzo umiarkowanego. Sama postać jest świetna. Sajback za to zrobił też coś godnego uwagi- był wesoły, ja nie lubię wesołych, a mu jednak dobrze to wyszło. I mi to nie przeszkadzało.

Pierwsze miejsce Seluna. Drugie Sajback &Gray.

Jeśli faktycznie lekcja religii byłaby dyskusją zostawiłbym ją w spokoju. Jednak nie oszukujmy się- w szkołach sporo jest pseudo-katechetów nietolerancyjnych dla ateistów, a jak wiemy niewierzących przybywa. Nauczyciele od religii mówią do nich- to po co przychodzisz na religię? Prosta sprawa. Rodzice każą lub dziecko spoglądnęło za daleko w przyszłość.

Przepraszam, nie będę. Przepraszam. Aran odmeldowuje się!

-Co za piekło!- powiedział Aran. Zaraz, zaraz. To nie zbyt optymistyczne? Więc obudzony Aran dodał: -Miełiśmy szczęście- poprawił swoją wypowiedź.