Voltiur2

<Uśmiecham się zadziornie na jej flirt.> - Oby był nam kiedyś dany... panno? <Słucham uważnie jej słów i zaczynam rozmyślać do momentu, aż sami znaleźliśmy się w porcie. Wysiadam z powozu i pomagam jej wyjść, od tak z zwykłej uprzejmości. Spoglądam w kierunku oceanu, który stoi, dosłownie stoi.> - Faktycznie dość niecodzienny widok. Długo, to już trwa? <Spoglądam na towarzyszkę podróży z zaciekawieniem i zaczynam się zastanawiać, co może powodować taki stan rzeczy i czemu jeszcze nikt z tym nic nie robi, a przynajmniej nie widać aby robił.>

< Na jej wypowiedź o gryzieniu, uśmiecham się zadziornie i mówię żartobliwym tonem.> -Dziękuję bardzo, może kiedyś skorzystam i poproszę, o te przyjemność. <Słucham dalej tego co mówi z lekkim uśmiechem odpowiadam na jej pytanie.> -Tak, kieruje się w stronę portu, aby złapać jakiś statek. Komplikacje? Jakie komplikacje? Czyżby ktoś postawił blokadę morską, czy Equestria, aż tak się boi wojny, że porty zamyka? <Zaśmiałem się lekko.> - Nie ma komplikacji, których nie da się obejść. <Spoglądam jej głęboko w oczy.> Może ty znasz jakiś sposób? <Pytam uśmiechając się do niej przyjaźnie i nie robię sobie nic z faktu, iż zauważyła moją nieufność.>

<Płacę woźnicy, odkładam bagaże w odpowiednie miejsce i wchodzę do środka. Przed wejściem sprawdzam zapięcie kieszeni i bezpieczeństwo portfela oraz innych wartościowych rzeczy. Robię taki sposób, aby gryfka tego nie zauważyła, a nawet jeśli to uznała, to za zwykłe poprawienie munduru. Wchodzę spokojnie do powozu i siadam naprzeciw młodej gryfki. Spoglądam na nią uważnie i obserwuje jej zachowanie przez całą drogę, a dla niepoznaki rozpoczynam konwersacje. Uśmiecham się do niej subtelnie.> - Mam niezbyt miłe wspomnienia z gryzienia, a gryzący jeszcze mniej przyjemne, więc podziękuję. <Uśmiechnąłem się szerzej i zaśmiałem.> - Dziękuję, za możliwość podróży z panią. To niesamowity zbieg okoliczności, że jedziemy w tym samym kierunku. Mogę zapytać dokąd urodziwa Pani zmierza? Poza portem rzecz jasna. <Prowadzę z gryfką rozmowę jednocześnie o wszystkim i niczym konkretnym, cały czas ją obserwując i uważając, aby nic mi zaraz nie zginęło. "Wszak te zmutowane ptaszyska, są bardzo chciwe...">

<„Eh… chyba czeka mnie marsz przez miasto.” Pomimo faktu, iż do powodu wsiada jakaś gryfka, to podchodzę do woźnicy.> -Przepraszam, którędy najszybciej dotrę do portu? <Czekan na instrukcje i podążam wskazana drogą. Jeżeli gryfka jedzie w tym samym kierunku i zaproponuje, że mogę zabrać się z nią, to korzystam z okazji. „Nawet jeśli jest piratem, to i tak mi nic nie zrobi, a w razie czego i tak sam potrafię się obronić. Kto byłby tak głupi, aby napadać na oficera w mundurze i z bronią? Chyba tylko samobójca albo inna mało inteligentna istota…”>

<Rzucam przelotne spojrzenie na dwójkę gwardzistów, po czym ponownie spoglądam na klacz.> - Już śpieszę z odpowiedzią. Jednak pozwoli Pani, że pierwej się przedstawię, hrabia Mondschein-Jäger. Otóż droga Pani, gdy wyszedłem z pociągu i rozglądałem się za kimś, kto odebrałby mój bagaż i zawiózł mnie do portu, to dostrzegłem Pani sylwetkę w towarzystwie tych dwóch Panów. <Spoglądam wymownie na towarzyszące jej ogiery.> Wydała mi się Pani znajoma, więc z lekką naiwnością źrebięcia podszedłem zapytać. Wszak miło jest czasem spotkać kogoś znajomego, podczas długiej i samotnej podróży. Wszak Equestria słynie z przyjaźni i jej magii. <Rozglądam się za tragarzem i wracam spojrzeniem do Starlight.> - Wprawdzie jest mi Pani znaną osobistością, jednak moje nadzieje, co do jakichkolwiek podwalin naszej wcześniejszej znajomości legły w gruzach, panno Starlight Glimmer. <Spoglądam ponownie za tragarzem lub stojącym gdzieś powozem, po czym znów wracam do klaczy.> - Proszę wybaczyć, to najście droga Pani, ale na mnie już czas. Muszę znaleźć powóz i udać się do portu, bowiem czas nagli. Życzę miłego dnia. <Skinąłem lekko głową w jej kierunku i odchodzę w poszukiwaniu wcześniej wspomnianego wozu i tragarza, aby zabrać się z bagażami i ruszyć w kierunku portu.>

<Przez dłuższą chwilę przyglądam się zarówno klaczy jak i dwójce gwardzistów, aby mniej więcej określić region z jakiego pochodzą. Mimo wszystko resztę swojej uwagi poświęcam klaczy jednorożca, której wygląd wydawał mi się znajomy. "Czyżbym widział ją na jakimś balu w Canterloci?" przeszło mi przez myśl, kiedy oderwałem od niej wzrok, aby rozejrzeć się za jakimś tragarzem lub kucem, który zawiezie mnie do portu i weźmie mój bagaż. Wykorzystując fakt poszukiwania bagażowego, zmierzam w kierunku owej klaczy rozglądając się z wcześniej wspomnianymi usługami. Będąc na jej wysokości przyglądam się jej kątem oka i gdy ją minę, to robię jeszcze dwa, czy trzy kroki by dać sobie szanse na ewentualne po kojarzenie faktów. Niezależnie od wyniku obracam się w jej kierunku robiąc krok. Zwracam się do niej z lekkim uśmiechem.> -Wybaczy Panie śmiałość. Jednak odnoszę wrażenie, że dane było nam się spotkać. Bywała droga Pani może na balach w Canterlocie lub jakiś ważnych dla Equestrii uroczystościach?

Viktor <Wstanę ociężale z łóżka i powolnym krokiem idę do łazienki, bym przemyć pysk. Spoglądam na swe lico w lustrze mrucząc pod nosem.> -Kolejna cudowna noc... <Po przemyciu się zabieram się i wychodzę z pokoju. "Muszę się napić..." Z nietęgą mina idę do szynku, by zamówić syte śniadanie i butelkę wina.> - Dzień dobry. Poproszę syte śniadanie i wino do tego... <Rzekłem obojętnie do istoty, która znajduje się na obsłudze. Gdy dostanę, to czego potrzebuje, to siadam w koncie i oddaje się konsumpcji posiłku i zabijam koszmar jednym lub dwoma kieliszkami.>

<Spoglądam na nią z lekką pogardą.> -Na dole rozumiałaś wszystko świetnie... <Podchodzę do łóżka i zbieram swoje rzeczy. Mój wyraz pyska stał się obojętny, tak samo jak głos.> -Dobranoc Spring Love. <Wychodzę z pokoju zamykając za sobą drzwi i idę na dół. Podchodzę do szynku i wynajmuję sobie jedno osobowy pokój. Podchodzę do Hardshella i informuję go, że jeśli chce to może iść spać do Spring, a sam udaję się do swojego pokoju i szykuję się do spoczynku. Przed położeniem się spać zamykam drzwi na klucz.>

Stare uczucia nie rdzewieją.

<Uśmiecham się lekko i spoglądam w jej stronę.> -Kiepska wymówka Spring... Zwłaszcza, że chwilę temu sama wykazywałaś zainteresowanie. <Spokojnym krokiem podchodzę do niej i obejmuję jej szyję. Delikatnym muśnięciem całuję ją w policzek.> -Każdy z nas kogoś ma... <Odstępuję od niej.> -Po prostu przyznaj, że się boisz... Zrozumiem.

Jak jest mi smutno, to gotuje coś do jedzenia z muzyką na uszach. Później ucinam sobie drzemkę.

<Przepuszczam Spring Love w drzwiach, wchodząc tuż za nią i zamykam drzwi. Przekręcam klucz w zamku, po czym odkładam go na jeden z stolików nocnych. Podchodzę do jednego z łóżek i odkładam rzecz, oraz zdejmuje płaszcz i rzucam go na materac. Spoglądam na Spring Love. Podchodzę do niej powolnym krokiem i popieram ja delikatnie po policzku.> -Sama to z siebie zdejmiesz czy ci pomóc?

<Uśmiecham się lekko.> -Chyba nie lękasz się poznawania nowych rzeczy i zgłębiania ich natury? <Patrzę na Spring Love przez chwilę, po czym odzywam się ponownie.> -Idę wynająć pokój. <Wymijam Spring Love, by przechodzić po jej prawej stronie i zupełnym przypadkiem, gdy mój ogon jest na wysokości jej znaczka. Wykonuję zamach by trafić ją w zad. Podchodzę do szynkwasu.> -Pragnę wynająć pokój na noc. <Po wynajęci pokoju zbieram swoje rzeczy i udaję się w jego kierunku, posyłając Spring Love długie spojrzenie.>

<Uśmiecham się lekko.> -Może zaczniemy od języka, a później sprawdzimy, jak wygląda reszta twojego doświadczenia w kontaktach między kucykami. <Lustruję jej sylwetkę z góry na dół.> -Po twoim zachowaniu, myślę że wypadało by popracować nad ruchami w towarzystwie.

<Widząc odchodzącą Spring Love, daję jej odejść kawałek i za pomocą magii łapię koniec jej ogona i ciągnę w swoim kierunku. Robiąc silny i zdecydowany ruch magiczną "ręką" Patrzę na nią lekko spode łba i mówię stanowczym głosem.> -Nikt cię nie nauczył, że nie wychodzi się w środku rozmowy, bez pożegnania? <Wstaję od stołu i podchodzę do klaczy, stając centymetr od jej pyska i wbijam spojrzenie w oczy. Zwracam się do niej drapieżnym tonem.> -Może trzeba, by nauczyć cię czegoś i dać kilka prywatnych lekcji? Hmm?

<Uśmiecham się do Spring Love i zwracam się do niej w mrocznej mowie. Patrząc jej cały czas w oczy.> -Twoją młodzieńczą naiwność, połączoną z fascynacją tego co ci nieznane. Ten dziki płomień pożądania, którego chwilami nie potrafisz powstrzymać. <Upijam łyk wina i uśmiecham się do niej.> -Właśnie to mówią twoje oczy Spring, a nawet więcej niż ci się wydaje dziecinko. <Patrzę na nią drapieżnie z zawadiackim uśmieszkiem i popijam wino.>

-Sama widzisz. Wystarczy odrobina odwagi. <Patrzę czerwonymi tęczówkami prosto w jej oczy i w milczeniu obserwuję, jak klacz wypija zawartość kieliszka.> -Może dolewkę? Bo chyba mi nie odmówisz skoro już rozpoczęliśmy wspólną degustację. Poza tym twoje młodzieńcze oczy same cię zdradzają dziecinko. <Uśmiecham się drapieżnie w jej kierunku. Za pomocą magii przystawiam butelkę do jej kieliszka i nalewam.> -Napij się. <Rzuciłem tonem nieznającym sprzeciwu.>

<Uśmiechnąłem się pod nosem i wpatruję się chłodnym i nieobecnym spojrzeniem w Spring Love. -Ta panienka nabiera dodatkowego wymiaru -Oj tak... tylko lepiej niech uważa czego sobie życzy... Wszak diabeł może siedzieć bliżej niż myśli. -Jest jeszcze młoda i nawet nie wie, co może się stać z nią pod wpływem takich przyjaźni. -Owszem, ale dla nas było by idealnie... Viktor obdarzył Spring Love zimnym spojrzeniem i przemówił do klaczy. Jego głos był chłodny i na swój sposób przerażający.> -Uważaj czego sobie życzysz dziecko, bo może się to spełnić. <Uśmiecham się tajemniczo, popijając wino i patrząc jej głęboko w oczy.> -Może się napijesz, czy brak ci do tego odwagi?

<Uśmiecham się złośliwie kiedy Spring mówi o wygodnym rozsiadaniu się.> -Ach więc tak się to teraz nazywa. <Rzuciłem z lekkim rozbawieniem, by była pewna, że to żartobliwa złośliwość. Patrzę przez dłuższą chwilę na nią i na Hardshella w milczeniu.> - Ileż ciekawych rzeczy może wypłynąć z czyichś ust. Jedno trzeba przyznać panienko. Twoja przyjaźń z Hardshellem, jest tym czym z założenia powinna być cała Equestria. Pomimo diametralnych różnic pochodzeniowych, potraficie się dogadać, zapewne troszczycie wzajemnie i obdarzacie tą całą magią przyjaźni, czy jak się tam to zwało... <Uśmiecham się w jej kierunku.> -Wasze relacje są godne najszczerszego podziwu. Założę się, że najmłodsza z księżniczek była by wielce uradowana z waszych relacji i przezwyciężenia barier, które dzielą ten świat.

< "Z pewnością mają upośledzenie umysłowe" pomyślałem słysząc Hardshella, który nie do końca zrozumiał moje intencje, które były zaparte w pytaniu. Westchnąłem ciężko i spojrzałem na niego pobłażliwie.> -Chyba nie do końca zrozumiałeś moje pytanie. Wyraziłem zainteresowanie twoją rasą, a ty obruszasz się, jak kokieterka, która została odrzucona. Może i masz rację w tym, jak jesteście postrzegani przez innych, ale mój stosunek do twojej rasy jest ambiwalentny. Do póki, któryś z twoich pobratyńców nie wejdzie mi w drogę rzecz jasna, ale to akurat tyczy się wszystkich ras. <Upijam łyk trunku.> -Poza tym sam stwierdziłeś, że narodziłeś się by być bronią. Więc może i Chrysalis pozbawia swoich żołnierzy wolnej woli, by łatwiej ich kontrolować.

<Spoglądam na Hardshella i przesuwam jego kieliszek do siebie.> -Pewnie masz rację. Płoną zapewne równie efektownie. Jednak myślę, że nie jest to stosowne miejsce i moment, by rozmawiać o zabijaniu choć to ciekawy temat. <Patrzę na Hardshella.> -To prawda, że wszystkie podmieńce nie mają duszy? Bo jak patrzę na ciebie, to mam wątpliwość względem tego stwierdzenia. Wiem, że jesteś eksperymentalną bronią, ale wciąż pozostajesz tym kim jesteś.

-Ależ ja się nie urażam moja droga. Przecież, jesteś już na tyle dorosła, by sama decydować o tym, jak iść przez życie. <Upijam łyk wina i uśmiecham się lekko.> -Skąd w ogóle pomysł, że mogłem poczuć się urażony? Moja droga przecież, nie powiedziałaś nic złego. <Lustruję od góry do dołu sylwetkę Spring Love.> -Chcesz mi zaimponować, czy przemawia przez ciebie próżność?

-Sądząc po tytule zapewne tak. <Spoglądam na Hardshella śmiejąc się lekko.> -Masz krótką pamieć, mój drogi! Jeszcze jakiś czas temu przecież piliśmy razem wino. Już zapomniałeś, czy wciąż ci szumi w głowie? <Nalewam Hardshellowi odrobinę wina.> -Przy twojej głowie, lepiej byś nie pił za dużo, bo ostatnio dziwnie mówiłeś do panny Love <Spoglądam na Spring.> -Próbowałaś kiedyś zabić podmiańca błyskawicą? Dość skuteczna metoda, z pewnością mniej męczy od walki w zwarciu.

-To ciekawe. <Spoglądam na Hardshella z lekkim uśmiechem.> -Może się napijesz? Zawsze cieplej pod sercem ci będzie <Patrzę na Spring Love.> -Tytuł książki jest dość ironiczny biorąc pod uwagę obecność, nowego rodzaju podmieńca... Bez urazy Hardshellu. <Upijam łyk wina i patrzę w kierunku Arctic Blue.> -Kim jest przedstawiona postać na monumencie, który stoi na środku miasteczka? Przyznaję, że dość nietypowy to posąg.