Lucjan

Dante uśmiechnął się na widok ostrza które tylko kilka centymetrów dzieliło od jego gardła. Wstał uważnie pilnując żeby nie zahaczyć o szpic ostrza które wydawało się jakby miało przy najdelikatniejszym dotyku doprowadzić do rozplatania jego gardła. Odwołał swój tron i przetarł szyję z uśmiechem. - Bardzo ładna broń. Dawno nie czułem takiego poziomu adrenaliny. Chyba ostatni raz przy spotkaniu z Zeusem. - wyszeptał niby do się je a niby w przestrzeń. Wsadził lewą rękę do kieszeni i... Wyciągnął jabłko. Spojrzał na nie i ugryzł je. Chwilę je żuł i w końcu je wypluł. - Kwaśne. - mruknął i wyrzucił resztę jabłka za siebie. Następnie wsadził prawą rękę do kieszeni i wyciągnął tym razem kastet. Założył go na rękę z uśmiechem. - Przyjemnie leży. - stwierdził zakładając go na dłoń. Spojrzał na swojego przeciwnika. - Pozwól że się przedstawię. Nazywam się Dante. - przedstawił się z lekkim ukłonem. Następnie podniósł ręce w górę i szybko opuścił je w dół przez co ku zaskoczeniu koszula oraz kamizelka rozdarły się i opadły na ziemię. Teraz dopiero można było zobaczyć że mężczyzna ma zbudowane ciało atlety. Nie był ani duży ani szczupły. Był zbudowany idealnie proporcjonalnie. Jedyne co rzucało się w oczy to duża ilość blizn na ciele co wskazywało na to, że Dante przeszedł wiele walk w przeszłości. Podskoczył kilka razy w miejscu aby następnie przyjąć pozycję stojącą. Nie przyjął pozycji do walki ani nie uniósł gardy. Po prostu pstrzyl przed siebie lekko znudzonym wzrokiem. - Zaczynajmy. - powiedział stojąc. Najwyraźniej czekał na pierwszy ruch przeciwnika.

Od ciszy która panowała wręcz nawet piszczała w uszach widowni. Minuta ... Dwie ... Trzy ... W końcu wszyscy usłyszeli kroki. Ktoś wchodził powoli po schodach. Po dłuższej chwili brama się otworzyła i oczom tłumu ukazał się wysoki mężczyzna. Na nogach miał lakierki ze złotymi paskami, czarne długie lekko przylegające spodnie, granatowa koszula i kamizelka powyżej pasa. Na pałacach miał kilkanaście sygnetów, na szyi wisiało kilka łańcuszków. Długie blond włosy opadały na ramiona. Twarz lekko pociągła acz przystojna z delikatnym uśmiechem najbardziej przyciągała wzrok. Szare oczy znad okularów połówek przenikliwie patrzyły na arenę. Mężczyzna wziął do rąk zegarek kieszonkowy i nakręcił go a następnie pstryknął palcami. Dokładnie za nim pojawił się czarny tron grawerowany nordyckimi runami. Dante usiadł na nim, założył nogę na nogę i zwrócił swój wzrok na drugie wejście. Poprawił włosy z uśmiechem. - Zapraszam. Mam nadzieję, że zadowolimy wam naszym występem. - powiedział swoim głębokim głosem i oparł głowę o rękę oczekując na swojego oponenta.

A z największą przyjemnością. Dawno nie było

Szczerze? Albo robisz reklamę jubilerów albo bardzo lubisz perfekcję

Imię postaci: Dante Tag: Standart

Dobra. Spodziewałem się wszystkiego. Nawet że kogoś pobijesz. Ale żebym został wezwany do szkoły bo nie zdasz z angielskiego? Synu. Zaczynam się zastanawiać czy przypadkiem nie podmienili cię w szpitalu.

W ogóle tak swoją drogą to magia ninja i technik i wgl zepsuła się przy wojnie shinobi bo już to był literalnie czas Transformersów. Olbrzymy i wgl takie no. Skończyła się ta przyjemność z oglądania technik, efektów tych walk gdzie w sumie to się wszystko dokładnie skończyło po śmierci Jirayii. Bo potem już Naruto i 9 ogoniasty olbrzym przy walce z Painem itd. Nie było tej magii niestety. Boruto nie będę oceniać. Nie przemówiło do mnie. Zbyt takie jakby kolorowe i bez takiej pikanterii walk itp.

Ja z chęcią zawalczę. Długo nie miałem ku temu okazji welp. Dajcie mi przeciwnika.