Ghatorr

Dziwne mi się jakoś czytało to opowiadanie. Jest bardzo dobre, ale niezbyt mi się spodobało. Przyjemne zawiązanie akcji, humor, znane i lubiane postacie... Wydaje mi się, że moje niezadowolenie wynika przede wszystkim z pewnego poczucia niedosytu - przy takiej ilości bohaterów żaden nie otrzymuje tyle uwagi na ile zasługuje, a niektóre elementy aż się proszą o rozwinięcie lub oparcie o nie osobnego fanfika (choćby motyw arki). Nie oznacza to, że nie polecam tego opowiadania - wręcz przeciwnie. A może to po prostu moja fobia powiązana z dużymi zbiornikami wodnymi przeszkadzała mi w cieszeniu się lekturą?

Bardzo przyjemny rozdzialik. Miałem pewne obawy odnośnie długości, ale akcja toczy się dość wartko i mamy kilka sporawych dialogów, przez co czytanie się nie dłużyło. Jak zwykle całkiem ładne opisy, do gustu przypadły mi też kulturowe smaczki, jak choćby dni tygodnia czy kształty ławek. Niby pierdoły, a dodają klimatu, porządny kawał światotworzenia. Na dodatek mamy tu do czynienia z pięknie opisaną ekstazą, do której jednak dochodzi w takich okolicznościach, że nie sposób się nie zaśmiać. I to złośliwie. Nie mogę się doczekać kolejnego rozdziału, by zobaczyć w jaki sposób potoczy się ten wątek. Wersja TL;DR - fajne, pisz dalej.

Mimo bólu i cierpienia (głównie ze strony korekty) jaki przysporzył, rozdział drugi jest gotowy. Rozdział II

Pozazdrościłem Kredkemu i napisałem kilka drabbli. Jako że mi tu pasują, plus dają możliwość napisania kiedyś czegoś większego, wrzucam je do tematu jako "Czterominutki". Krótkie historie..: O tym jak Sombra przestał być zagrożeniem O tym jak Twilight wystąpiła o alimenty O tym jak Sombra opowiada legendy

Zgodnie z zapowiedzią wrzucam pierwszy rozdział. Rozdział I

Trzydzieści lat po powrocie Kryształowego Imperium i pokonaniu złego króla Sombry w Equestrii panuje pokój. Kryształowe kuce praktycznie zdążyły zapomnieć o mrocznym okresie tyranii, która dławiła ich dom, i skupiają się na rozwoju swojego pięknego miasta. Cały naród korzysta z osiągnięć Kryształowego Renesansu, wywołanego zetknięciem się starożytnej kultury z nowoczesną technologią. Mogłoby się wydawać, że idylla będzie trwała wiecznie, jednak Sombra był tajemniczym i okrutnym władcą - i nawet po śmierci jego cień wciąż pada na Imperium. Gdy pewnego dnia do kryształowej stolicy zaczynają przybywać dawni zwolennicy upadłego monarchy, ukryci przez jego czarną magię, Equestria staje ponownie w obliczu kryzysu. Co gorsza, jednym z przybyłych jest podobno młoda córka samego tyrana, imieniem Obsidian. Dzieci nie mogą być jednak karane za grzechy ojców, więc, w przeciwieństwie do wiernych sług tyrana, otrzymuje szansę na reformację. Czy po latach panowania jako księżniczka Twilight Sparkle znajdzie w sobie dość siły, mądrości i cierpliwości, by poradzić sobie z klaczą, którą wychowywał król Sombra? Spis treści: - Prolog - Rozdział I - Rozdział II - Rozdział III - Rozdział IV - Rozdział V - Rozdział VI - Rozdział VII - Rozdział VIII - Rozdział VIII Extra – Pościg Applejack - Rozdział IX - Rozdział X - Rozdział XI - Rozdział XII Za korektę i pre-reading serdecznie dziękuję Rarity. Jest wielka. Gandzia, który sprawdzał rozdział III, też jest wielki. Wielka jest też Moonlight która zrobiła okładkę (https://www.deviantart.com/moonlight-ki/art/COM-Fragility-of-obsidian-788494711). Galeria: __________ Napisałem Lazarusa, ale na razie nie czułem dość weny by tknąć dalej "Czternaście Dni Gąsienicy" - zatem zacząłem pisać nowe opowiadanie. Pierwszy rozdział został już skorektorowany, ale nie miałem czasu i sił by wprowadzić poprawki. Prawdopodobnie wrzucę go dziś po południu albo jutro. Szczęśliwego nowego roku!

Bardzo przyjemne opowiadanka. Dłużej zajęło mi śmianie się z nich niż ich czytanie - czyli mamy tu od razu dwie spore zalety, czyli zwięzłość i dobre poczucie humoru. Widać, że Rarity lubi duet Starlight i Trixie i umie go wykorzystywać do bawienia innych. Pomijając tę dwójkę, szczególnie do gustu przypadła mi kreacja księżniczki Celestii, i liczę, że autorka szybko dopisze kolejne opowiadanka. Albo tuzin. Z wad, jakby pochodzić do tego szczególnie złośliwie, można wymienić co najwyżej mało opisów - ale cóż poradzić na to, że Rarity najwidoczniej upodobała sobie (i to z dobrym skutkiem) przede wszystkim pisanie dialogów? Polecam, polecam, i jeszcze raz polecam. Jest super. PS - jeszcze cię kiedyś namówię na tego collaba.

Sam nie wierzę że to robię - ale proszę, oto Projekt: Lazarus. Ostatnie trzy rozdziały. W sumie 33 strony zamykające kompletnie ten fic, po przeszło sześciu latach od rozpoczęcia momentu pisania. Nie mogę powiedzieć bym był z niego w pełni zadowolony - w końcu patrzę na to z perspektywy osoby starszej o kilka dobrych lat, i o wiele bogatszej w doświadczenie - ale też nie wydaje mi się, by ten fanfic był aż tak zły jak mi się czasami wydawało. Na pewno miałem kilka ciekawych pomysłów, które aż się proszą o rozwinięcie albo przepisanie całego opowiadania (czego oczywiście się nie podejmę, bo, gdyby zajęło mi to tyle samo czasu co pisanie oryginału, skończyłbym w 2024 roku, a wtedy fandom może już ledwo dychać), ale miałem też sporo dziwacznych, lub wręcz głupich wynalazków, które pewnie miały ubogacić kanon TCB czy coś w tym guście. Tak czy owak - teraz mogę się wreszcie skupić na innych ficach, w tym "Czternastu Dniach Gąsienicy". Od kiedy zacząłem pisać Lazarusa to czułem, że fajnie byłoby kiedyś napisać TCB w którym wybuchy, FOL i POZ nie wchodziłyby mi w paradę i nie psuły opowiadania... Rozdział XIII - Zaprawdę, Bóg nie miłuje najeźdźców Rozdział XIV - Wszystkie dzieci Ziemi Epilog - Koniec dzieciństwa

Po delikatnej przerwie wrzucam kolejny rozdział. Mam nadzieję że na kolejne rozdziały już nie będzie trzeba tyle czekać, zwłaszcza że fabuła powoli dochodzi do końca. Fajnie byłoby to kiedyś przepisać, od początku do końca, korzystając z doświadczenia zebranego przez te kilka ostatnich lat... Rozdział XII - Nowy Brutus

Po krótkiej przerwie wysyłam kolejny fic. Już dwunasty! Teraz można czytać jedno opowiadanie na miesiąc i będzie się miało cały rok! 12. Starlight i Trixie kontra największy złoczyńca w Ponyville [Oneshot][Random][Komedia] Szkoła Przyjaźni potrzebuje morałów oraz odpowiednich lekcji zachowań, by jak najlepiej wyedukować swoich uczniów oraz pokazać światu, że dobrze jej idzie rozsiewanie Harmonii i Szczęścia na świecie. Niestety, problemy przydarzają się ostatnio zbyt rzadko, by być dobrym źródłem nauk moralnych, więc kadra nauczycielska bierze sprawę w swoje kopytka - lecz gdy Starlight i Trixie postanawiają przygotować swoją własną lekcję z morałem nie wszystko idzie zgodnie z planem...

Już oryginalna wersja konkursowa stała na bardzo wysokim poziomie, a po sporych poprawkach jest tylko lepiej. Pięknie oddana industrializacja Equestrii, narastające problemy związane z próbą stworzenia "społeczeństwa zaangażowanego", coraz mocniej oddziałująca na psychikę narodu psychoza wojenna... aż się chce czytać. Tekst jest dość długi, ale łyka się to w dosłownie kilka chwil, bez odrywania się od ekranu. Verlax po raz kolejny udowadnia jak głęboka jest jego wiedza odnośnie militariów oraz sekretów polityki. Gwałtowny rozwój Equestrii nie wygląda tu jak w grach - gdzie, pyk, klika się jeden przycisk, traci się 400 golda i nagle w całym kraju wyrastają piękne fabryki. Nie, tutaj każda, nawet najdrobniejsza zmiana wymaga chirurgii na duszy narodu i ciężkiej rekonwalescencji, która będzie bolesna zarówno dla zwykłych kucy jak i dla miłościwie im panujących. Wszystko zaś obserwujemy z punktu widzenia zagranicznego dziennikarza, który dzięki swojej pozycji i kontaktom może "podziwiać" cały proces, zbierając relacje i opinie wielu innych fascynujących postaci. Z mojej strony szczery głos na EPIC. Ps - pisz dalej.

Całkiem przyjemne opowiadanko TCB, które na razie unika takich grzeszków tego gatunku jak mizantropia, nadmierne moralizatorstwo czy nieposkromiona chęć umieszczenia choćby w najbardziej niewinnym ficu jakiejś rzezi. Do tego ze względu na prezentowanie świata z punktu widzenia głównej bohaterki, niepowiązanej z Equestrią, wiedza o świecie jest umiejętnie dawkowana. Gdzieś tam nawet w tle tkwi nutka tajemnicy która, mam nadzieję, zostanie w ciekawy sposób rozwinięta. Liczę na szybki ciąg dalszy.

Brzmi mi to na bardzo brutalną i poważną groźbę.

1. Naprawione 2. Nie czytałem, ale tak, odporny. Da się go sponifikować.

Opowiadanko nad wyraz przyjemne. Bardzo miło się czytało o tak oryginalnym złym władcy oraz jego perypetiach. Złoczyńca, który nie popełnia typowych błędów, nie gra zgodnie z zasadami, i ogólnie uparcie korzysta ze swoich dotychczasowych doświadczeń w kwestii zła? Zadziwiające... koncepcja wydaje mi się iście Pratchettowska. Głosuję na epic, za dostarczenie tej dawki radochy w moje życie.

Cudeńko. Czyta się niewiarygodnie wręcz przyjemnie i lekko. Mamy tu Hana Solo, Bobę Fetta i Mala z "Firefly" w jednym, otoczonego przez inne, równie ciekawe postacie, a wszystko to wrzucone w uniwersum które wydaje się być owocem romansu między MLP i Star Wars. Serdecznie polecam.

No dobra, od ostatniego rozdziału minęło trochę czasu. Rozdział XI - Ryba psuje się od głowy

Za bycie godną trzecią częścią TCBowej trylogii, przedstawienie (dość rzadkie) terenów na wschód od naszej granicy, ciekawą fabułę oraz przyjemny styl pisania, chciałbym oddać swój głos na "epic". Bądź co bądź, jest to jeden z fików odpowiedzialnych za popularyzację TCB w naszym kraju przed laty.

Och, ale przecież już dawno ci powiedziałem, że nie musisz pytać o zgodę, i że możesz lektorować ile chcesz na zdrowie! Dzięki za lektorat, bardzo mnie tym ucieszyłeś ^.^

W sensie, kiedy kolejne odstępy? Pewnie przy kolejnym ficu...

Po latach wrzucam kolejny fic - już jedenasty! Idę jak burza! 11. Twilight testuje ogórek [Oneshot][Random][Komedia] Twilight Sparkle, jak większość młodych i niedoświadczonych klaczy, lubi czasem poeksperymentować. Gdy pewnego pięknego dnia przypadkiem podsłuchuje rozmowę Rarity na temat interesujących właściwości ogórków postanawia je sprawdzić. Czy Ponyville przetrwa? Jak wpłynie to na życie Twilight? Czy Gummy jest młodszym bratem Cthulhu?

Nosicielki elementów harmonii. Szóstka klaczy przeżywających niezwykłe przygody i obdarzonych szczególnym losem... Jak wyglądałby świat pod ich rządami? Jak koszmarne byłyby utopie przez nie utworzone? 1. Śmiech Rozpaczy - Więcej niż jedna Pinkie to już za dużo...[one-shot] 2. Tryumf przegranej - Czasami trzeba poświęcić przyjaźń w imię obowiązku [one-shot] Seria pisana powoli (jak wszystko co piszę), na razie składająca się z dwóch części. Docelowo ma pojawić się szóstka opowiadań. Następnym w kolejce jest "Potęga estetyki".

Po bolesnej końcówce starego semestru i radosnym początku nowego wreszcie nadgoniłem coś, co - w mojej skromnej opinii - jest najlepszym amatorskim opowiadaniem jakie czytałem, i najlepszym ficiem wojennym w fandomie. Mimo braku rozbuchanej polityki - czyli tego co lubię najbardziej - nowe rozdziały mnie nie zawiodły. Ba, wręcz przeciwnie! Czytałem z wypiekami na twarzy, dopingując niektórych bohaterów, innym życząc bolesnej i okrutnej śmierci, a jeszcze przy innych mając nadzieję że w ciągu najbliższych dwóch stron nie umrą nagłą i niespodziewaną śmiercią. Nie żeby mnie to zdziwiło. Wojna to pieruńsko okrutna rzecz, o czym w dość obrazowej scenie przekonała się grupka cywilów. Za trzymanie mnie w napięciu, za jakość pisania i za horrendalną ilość researchu nadaję Verlaxowi uroczyście order z ziemniaka, do odbioru osobistego.