wiej007

Spróbowałam za pomocą fali uderzeniowej magii odrzucić ciało Hammera od grobowca. -Nie póki ja mam coś do powiedzenia.

-O kości mamo nie musisz się martwić. Wiesz że to moja broszka. Tak czy inaczej zobaczymy co przyniesie dalszy ciąg Wielkiej Gry. Ciekawe w kim będzie grał nasz specjalista od kart Ace Spades... jak myślisz, mamo?

Postanowiłam jakoś dostać się do tej książki, mogło być w niej wiele ciekawych informacji.

Postanowiłam do niej wejść. Miałam nadzieje że znajdę tam coś ciekawszego niż w bibliotece lub kogoś ciekawego.

-Zobaczymy -powiedziałem z uśmiechem- Może zdarzyło mi się parę razy przegrać ale zawsze zwykle wychodziłem z tych starć z twarzą. A na razie mam nadzieje że nie powtórzy się akcja jaka była przed chwilą. Ktoś grał właśnie z Rainbow i używał lewych kości, niech się cieszy że miałem akurat dobry humor i zdyskwalifikowałem go tylko z turnieju bo tak to zawołałbym paru naszych i pokazał mu co robimy z oszustami.

Mimo tego że część mnie sądziła że Smoothy kłamie postanowiłem nie słuchać tego głosu, gdyż od pewnego czasu zauważyłem że nie można sądzić kim jest kucyk na pierwszy rzut oka. Smoothy może miała swoją czarną przeszłość, ale ja też ją miałem, nie można było na to nic poradzić. Postanowiłem jej dać szanse, w razie złamanego serca... mało wycierpię bo było już złamane. Postanowiłem poczekać na swoją lubą zanim cokolwiek zrobię dalej.

Popatrzyłam na Hammera, po chwili znowu na Ignisa a na mojej twarzy pojawił się gniew. -Teraz już wiesz dlaczego uznaje cię za przeciwnika. Ranisz moich towarzyszy.

-Typowe zagranie na emocjach... schwytaj przyjaciół przeciwnika a zrobi wszystko by ich odzyskać... zabij ich a poczuje jakby w sercu wbito mu ząbkowany sztylet.

Postanowiłam teraz pochodzić po pałacu.

-Swoją drogą się nie dziwie. Walczyliście między sobą więc najlepiej zaatakować tam gdzie najbardziej zaboli, czyli tak jak byłam uczona jako "zabójczyni".

-Może wróćmy do zamku, może coś się tam ciekawego dzieje.

-Ja też, ale jakoś tak mam że chce chodzić tu i tam jak szalona.

-A jak myślisz. Jesteśmy uczniami twojego brata a on nam powiedział że jesteś jego przeciwnikiem więc domyśl się jak to dalej leci.

-Ja tak mam od dawna, nawet jak byłam duchem. I nadal mam.

-To zależy co chcesz zrobić Ignisie. Twoje decyzje mówią jak mamy cie widzieć. Na razie widzimy przeciwnika.

-Masz czasami odczucie że powinieneś iść dalej? Podróżować ile się da?

-Tak to już bywa. Ale powiedz mi jedno... co ty chciałeś przed chwilą zrobić?

-Nawet tu przyjemnie. -powiedziałam ze swoją naturalną radością do brata.

Postanowiłam sobie usiąść przy fontannie, z takiego miejsca łatwo było zobaczyć co się dzieje wokół ciebie oraz ładnie wyglądała chociaż nie przepadałam za wodą.

Zacząłem przyglądać się mechanizmowi o takiej broni zawsze mówił jej mechanizm... czy nie jest za słabo napięta, luźna itp. Wolałem nie mieć niespodzianek. Swoją drogą uwielbiałem sprawdzać stan oraz mechanizm broni, to zawsze przypominało mi że jestem precyzyjny jeśli chodzi o broń dystansową. Przyjemnie też było znaleźć się na dworze po tej mojej małej przygodzie z nożem i plamą krwi.

-Nie wiem co to miało być ale wygląda na to że twój plan spalił na panewce.

Nie wiedziałam co się dziele lecz wolałam spróbować zaatakować Ignisa magicznym pociskiem.

Postanowiłam pójść dalej

-Co u licha? -powiedziałam przybierając postawę bojową.