[Gra] Pokemon Nowa Planeta

[Dean Ambrows]

Dante rzucił pokebala tak że Lavitar dostał w głowę i stracił przytomność. Po chwili pojawił się Pichu.- Pichu! Zaatakuj piorunem!- krzyknął Dante. Pokemon zareagował instynktownie. Po chwili Widel leżał na ziemi a w jego stronę poleciał pokebal który go złapał.- David. Ogarnij swego pokemona.- powiedział podnosząc pokebola z ziemi.

[SandroX]

Pokeball Otwarł się w jego rękach ponieważ widlle był jeszcze silny.

( Mówiłem że wasze poki też was nie słuchają one są fochnięte na ludzi )

David zawrócił Larvitara do pokebola i zaczął się śmiać z grymasu Weddla który właśnie uciekł.

[Dean Ambrows]

- Fu**- ptzeklnął Dante.- Choleryk mały.- warknął gdy Pichu wrócił do pokebola.

[SandroX]

- Nie złość się pamiętaj że poprzedni ich właściciele ich porzucili mają prawo być nie ufne - rzekł David

[Dean Ambrows]

- Racja. Przepraszam.- powiedział do Pichu wywołując go z pokebola.

[SandroX]

przepraszam larvitar - dodał David czyniąc to samo, - co cię tak wystraszyło ?  - zapytał

[Dean Ambrows]

Pichu podszedł do Dantego. Po chwili uśmiechnął się niepewnie i wkoczył mu na ramię. Dante uśmiechnął się i pogłaskał go po głowie.

[timber]

Jeszcze chwilę siedziałam w laboratorium, z ciekawością oglądając Pokeball, po czym jego mieszkańca. Snivy był lekko zamknięty w sobie, co nie zmieniało faktu że lubił pieszczoty. Uśmiechnęłam się lekko, po czym rozejrzałam.

-Czekaj, czekaj... Boże! - Sadzając pokemona na ramieniu, ledwo zdążyłam krzyknąć „do zobaczenia Profesorze!”, wybiegając z Centrum, po czym próbując dogonić Dant'ego i David'a. - Czekajcie! - dobiegłam do grupy czerwona z wysiłku. - Jak wam idzie?

[Widel? xD]

[Dean Ambrows]

- Prawie złapałem Widela.- powiedział Dante głaszcząc Pichu po głowie.

[timber]

- Widela? - Odparłam ze śmiechem, przykucając nad śpiącym na listku Caterpie. - Mniemam, że chodzi o Weedle, czyż nie? Jestem Alicja, a ty? - Spytałam, głaszcząc Snivy'ego, po czym mamrotając do niego - Dałbyś sobie radę z tym maluchem? - Spytałam, po czym zwróciłam wzrok na chłopaka z Pichu. - Widziałam ciebie w Centrum. - Podsumowała, po czym podjęła desperacką próbę złapania Caterpie bez walki z nim, celując w stwora Pokeballem, po czym ostrożnie rzucając w małego robaczka. Snivy spojrzał na nią zrezygnowany, po czym wydał dźwięk, który był czymś w rodzaju śmiechu. Pokeball poturlał się, po czym spadł z liścia prosto w wyciągniętą rękę dziewczyny.

[Dwie ważne rzeczy -

Ekwipunek Alicji

-9 Pokeballi

-1 Greatball

Druga -

Czy sama mogę zdecydować o losie tego Caterpie? ]

Edytowano Październik 24, 2014 przez Timber Sprawiedliwa

[SandroX]

[ Caterpie i pidgey to poki które można złapać bez mojej wiedzy ]

David przytulił płaczącego larvitara co sprawiło że Larvitar się uśmiechnął.

[timber]

Dziewczyna spojrzała z uśmiechem na Snivy'ego, który odwzajemnił go (na swój sposób oczywiście). Dziewczyna obejrzała Pokeball, który nie otworzył się (co z resztą ją zdziwiło).

-Jest! - krzyknęła z uśmiechem, po czym rozejrzała się.

[Dean Ambrows]

Dante apojrzał na dziewczynę zdziwiony. Pi chwili wstał.- Idziemy dalej czy stoimy jak te kołki?- zapytał z uśmiechem.

[SandroX]

- Racja chodzmy dalej - odparł david

[timber]

- Ja się na to piszę - Odparła dziewczyna

[SandroX]

David ruszył pierwszy , ale chcąc wszystkich wyprzedzić potknął się o kamień i uderzył głową w ziemię.

[timber]

Uśmiechnęłam się z lekkim zażenowaniem, po czym podałam rękę chłopakowi.

-Uważaj trochę. - buchnęłan, po czym odetchnęłam - Wiecie gdzie jest morze? - spytałam?

[Dean Ambrows]

- 1,5 kilometra przed nami.- powiedział pomagając Davidowi wstać.- Ktoś chce ciastko?- zapytał z uśmiechem.

[SandroX]

- Z chęcią - odparłem wstając.

[Dean Ambrows]

- Prosze bardzo.- powiedzia dając ciastko Davidovi i dziewczynie.

( Jak ty się Drzewko nazywasz?)

[SandroX]

[ Alicja xD]

- Dziękuje - powiedział zajadając ciastko 

[timber]

[Alicja xP]

Uśmiechnęłam się, przyjmując ciastko od Dante'go, czy jak on miał.

-Dzięki. - Idziemy? Mam nadzieję spotkać Laprasa. - Snivy pisnął głośno, co zrozumiałam jako zachętę do walki. - W dodatku, mam takie nadzieję... Złapać EWOLUCJĘ Pidgeya. Lub ją wytrenować. Lub Murkrow'a. - Zaśmiałam się. - Przepraszam was, typowe dziecięce marzenia. - Zarumieniła się lekko.

[SandroX]

- Ja tak mam tylko z chikoritą i cindaquilem - odparł David - wiem jak to jest - dodał

[timber]

Epizod pierwszy - Pidgey

Dziewczyna zaśmiała się głośno, po czym zaczęła powolnie maszerować, rozglądając się po krzakach. Wokół porastały rozłożyste świerki i sosny, przeszywane niekiedy brzozami. Alicja zebrała parę kasztanów, czerwonych jagód, i pysznie wyglądających malin z pobliskich krzaków. Ścieżka była brukowana, a niekiedy pojawiały się stare, pewnie już puste, kamienne domy. Zdarzył się nagrobek, czy też wystający korzeń. Czasem pojawił się zaskakująco ciekawy głaz, wiszący Metapod czy śmigający pod nogami Raticate. Bawiące się Growlithe'y, czające się Seedoty czy hopsające Deerlingi. Była jesień, ulubiona pora roku trenerki i jej pokemona. Liście zarzyły się jaskrawymi kolorami, krążąc i muskając twarze młodych wędrowców.

-Droga wybiega zawsze w przód...

Od progu gdzie początek ma... - nuciła dziewczyna, a jej Snivy wtórował jej donośnymi piskami. Na horyzońcie pokazywało się morze, lecz dziewczyna nie przejmowała się jego widokiem. Skręciła niepewnie, po czym złapała się gałęzi drzewa, powoli wspinając się na owe. Po ok. dziesięciu minutach, dumna Alicja hopsała po drzewach niczym Tarzan, łapiąc się rękami iglastych odgałęzień. Nie chcę jej urazić, jako Narreator, ale przyznać trzeba, że gdy zobaczyła swój cel, spadła dwie gałęzie niżej z uciechy, po czym kolejne dwie z przerażenia. Powoli więc wdrapała się na wspomniane, po czym zastygła.

-Pidgeyotto... - uśmiechnęła się do Snivy'ego. - Pewnie jest najwyższą pozycją w stadzie, czy coś. Chyba że... - Niedokończyła, zauważając wlepione w siebie oczy ptasiej rodzinki. - Ups. - Pidgeyotto podniósł się, po czym przybrał pozycje gotową do rzutu. Nie zaatakował jednak, zdumiony ruchem bohaterskiego Pidgeya, który przeleciał mu pod nogami wytrącając z równowagi, po czym pochylił się nad Alicją i jej towarzyszem, z ciekawością się im przyglądając. - Hej, malutki. - Dziewczyna wysunęła rękę, lecz Pidgey lekko ją uszczypnął, wolała więc się nie przybliżać. - Spójrz co tutaj mam. - Wyjęła Pokéball, po czym przysunęła go do stworka, lekko otwierając. Niepostrzymany Pidgeyotto, rzucił się na twarz dziewczyny, strącając ją w krzaki niebieskich jagód. Alicja nie była zniesmaczona, wręcz przeciwnie, uśmiechała się triumfalnie trzymając Pokeball. - Złapany! - Krzyknęła z dumą, po czym wypuściła wróbla z Balla, a ten poderwał się niepewnie, po czym upadł w ręcę trenerki. - Uważaj mały... - Szepnęła, po czym położyła go na drugim ramieniu, przekładając Snivy'ego do plecaka.

Epizod drugi - „Wynajan Kutrów”

Alicja zbliżała się do morza, po czym rozejrzała się. Wiatr rozwiewał jej włosy, a ciepły piasek chrupał niemiłosiernie pod stopami. Dziewczyna szła brzegiem, kierując się śladami płetw, i co parę minut odwracając ku towarzyszach z bananem na twarzy. Na krańcu wydmy, stał nieduży, drewniany domek. Ściany były obrośnięte pleśnią, a schody porozstawiane brzydko i niedokładnie. Na szczycie budowli widniał szyld z napisem - „Wynajan Kutrów (błędy celowe)”. Twarz trenerki zkwaśniała, ale sam duch przygody nie upadł. Powoli skakała po krzywych schodach, czasami chwiejąc się czy łapiąc rękoma. W środku czekał stary pan, w wieku osiemdziesięciu lat, paląc fajkę i pijąc kufel whisky.

-Czego chcesz, dziecko? - Spytał ochrypłym głosem, po czym zwrócił kark w jej stronę.

-Chcę wynająć łódkę. - Człowiek zaśmiał się ochrypłe. - A bierz! - Fuknął. - Ukradli mi ją już tysiąc razy. Wystarczy, że dasz mi jednego swojego pokemona. - Wyciągnął kościstą dłoń. Zagłębiła się w plecaku, po czym wyjęła Pokéballa Caterpie, rzucając go w otworzoną rękę staruszka. - Proszę! Miłego dnia! - Wyparowałam szybko, a mężczyzna głęboko wypuścił dym z fajki. Rzuciłam się na brudny, zniszczony kuter rybacki, zapewne starszy od jego właściciela o dobre dwadzieścia lat. - Przyjaciele! - Zawołała do Dante'go i Davida. - Jedziemy na pełne morze! - Odpowiedziała dumna, po czym uśmiechnęła się szczęśliwie. - Szukać Laprasa...

[WALL OF TEXT]

[Dean Ambrows]

( Ło matko i córko.)

Dante szedł za Alicją. Gdy doszli do morza Dante założył okulary przeciwsłoneczne i zapalił papierosa wchodząc na łudkę. Gdy doszedł na początek zapatrzył się w choryzont.-Piękny widok.- mruknął z uśmiechem.