[Zapisy] [Gra] Rodzina Diabłów [Highschool DXD][Reaktywacja]

[Mephisto The Undying]

Ostatnie co można było wyczytać z twarzy Jonathana to obrażenie się, w zasadzie to nie można było wyczytać nic. Nie miał żadnego wyrazu twarzy. Czyli był zdołowany, naprawdę zdołowany. 

 

Law zaśmiał się.

- Ale najpierw coś zjedzmy. To i tak im dużo czasu zajmie. - stwierdził. 

[Szeregowa WW]

Lorence podciągnęła rękawy bluzy po czym spojrzała na swoje ręce. O dziwo były na nich świerze rany, nie wiedziała skąd się wzięły bo nie jest na tyle głupia żeby się ciąć. I dopiero wtedy uświadomiła sobie jedną rzecz. Dała się wykiwać swojej drugiej jaźni i kiedy "zasnęła" to ona robiła co chce, ale też za wiele nie mogła. Więc zrobiła jej na ręce napis "Burn in hell" i kilka pojedynczych ran. Dlatego później bolała ją głowa... Dopiero teraz to zrozumiała. Westchnęła po czym wyrzuciła niedopałek depcząc go butem. Po chwili założyła słuchawki na uszy i przymknęła oczy. W koncu nie miała nic ciekawszego do roboty. 

 

- Dooobra~ To chodźmy. Oni i tak szybko się nie pogodzą więc mamy czas. - zaśmiała się pod nosem.

[Mephisto The Undying]

Law poszedł razem z Emily na dół, do kuchni.

 

Jonathan spojrzał tylko na rany. Jego wyraz twarzy się nie zmienił, jednak był jeszcze bardziej smutny niż wcześniej. 

- Lorence... - powiedział, po chwili wyciągnął jej jedną słuchawkę z ucha. - Przepraszam. - powiedział. Brzmiał niewyobrażalnie smutno. Dawno go takiego nikt nie słyszał. 

[Szeregowa WW]

Lorence uchyliła powieki i zauważyła, że chłopak się do niej przystunął. Po chwili wyjął jej słuchawkę z ucha i już miała na niego nawrzeszczeć, ale usłyszała, że ją przeprasza. W dodatku jegi głos był tak smutny, że jeszcze chyba nigdy nie widziała go w tym stanie. Od razu się uspokoiła i na początku po prostu wbiła wzrok w ziemię. W końcu na niego spojrzała po czym podniosła się z ziemi. Rozważała co teraz zrobić i w pierwszej chwili chciała mu przyłożyć, ale kiedy już podniosła rękę zaraz ją zawróciła. Nagle bardzo mocno się do niego przytuliła.
- Nie obrażaj się na mnie więcej... - powiedziała cicho jeszcze mocniej się w niego wtulając.

[Mephisto The Undying]

- Przepraszam... - powiedział znowu. Jego wyraz twarzy dalej był pusty, a głos wciąż ponury. Widać było że żałuje. 

[Szeregowa WW]

- Nie przepraszaj już... - powiedziała cicho i pogłaskała go po policzku. - I nie smuć się, proszę, nie smuć się... - szczerze, to prawie się rozpłakała. Nidy nie widziała go w takim stanie i było jej źle widząc go takiego.

[Mephisto The Undying]

Po chwili chłopak objął Lorence. Nie odzywał się, po prostu milczał wciąż ją przytuliając.

- Hah... podobno po kłótni seks jest najlepszym sposobem na pogodzenie się... - zażartował po chwili. 

[Szeregowa WW]

Lorence zaśmiała się cicho pod nosem.
- Czy ty coś sugerujesz, kochanie? - zapytała cicho po czym znów go pocałowała. Chciała jak najszybciej przestać myśleć o tym, co się wydarzyło chwilę temu. Najważniejsze, że teraz było już dobrze.

[Mephisto The Undying]

- Może sugeruję, może nie. No wiesz, dzieciaki nas raczej zbyt szybko nie wypuszczą, a jakoś trochę czasu zabić można. - powiedział i uśmiechnął się do Lorence. 

[Szeregowa WW]

- Hah... No w sumie racja. - zaśmiała się pod nosem. Cieszyła się widząc chłopaka uśmiechniętego, kiedy nie był już taki smutny jak wcześniej. Zarzuciła mu ręce na szyję i namiętnie pocałowała. 

[Mephisto The Undying]

- Czyli co robimy? - zapytał gdy się od siebie odkleili, złapał ją w pasie i przyglądał się jej zaciekawiony. 

[Lucjan]

-Na boisko raz!- zawołał do kręgu łączącego Dante. Miał tą chwilę w czasie której czuł się jak młody bóg. A właściwie szatan. Odpalił papierosa i zaczął czekać z uśmiechem na resztę. Rias stała w oknie i przyglądała mu się z zainteresowaniem. 

[Szeregowa WW]

Lorence uśmiechnęła się do chłopaka.
- Po prostu oddaj się przyjemności kochanie... - powiedziała cicho po czym znów zaczęła go namiętnie calować. A że byli pomieszczeniu w krym nie mogli używać magii nie pojawił się u nich krąg, więc nie usłyszeli wezwania Dantego.

 

Emily z Lawem w tym czasie siedzieli w kuchni. Gdy usłyszała wezwanie Dantego od razu się wystraszyła.
- O nie... Myślisz że sie dowiedział, że zamknęliśmy Lorence i Jonathana w tamtej kanciapie? - zapytała. 

[Mephisto The Undying]

- Ciiiii. Nie wspominaj o tym a się nie skapnie. - powiedział Law szeptem, wcześniej kładąc palec na ustach dziewczyny.

 

- Czyli jednak... - powiedział chwilę przed pocałunkiem, gdy ten nadszedł złapał dziewczynę za biodra i odwzajemnił pocałunek. 

[Lucjan]

Już! - ryknął Dante. Pod Emily i Lavem pojawił się krąg i pojawili się na boisku. - Gdzie reszta? - zapytał mężczyzna.

[Szeregowa WW]

Emily pokiwała głową, bo w końcu i tak nie mogła nic powiedzieć i wtedy pojawił się krąg magiczny i przeniosło ich na boisko. Kiedy dziewczyna usłyszała pytanie Dantego od razu zaczęła lekko panikować.

- E... No... Ten... A co? Zniknęli? - zapytała śmiejąc się pod nosem.

[Mephisto The Undying]

Na twarzy Law'a pojawił się niezręczny uśmiech. Sam był lekko spanikowany, widział że Emily też. 

- Taaaak... zniknęli. Może poszli się przejść i są trochę zajęci. Zresztą. Nie możesz tak teleportować ludzi. A co jak trafisz na nieodpowiedni moment? - zapytał. 

[Szeregowa WW]

Emily po raz kolejny zzaśmiała się nerwowo. Nie wiedziała co może mu jeszcze powiedzieć dlatego na to co powiedział Law od razu wybuchnęła śmiechem.

- Właśnie znając ich to wiadomo co robią... Te wszystkie ekhem zakazane rzeczy. Hehe... - zaśmiała się pod nosem.

[Lucjan]

Dante spojrzał na nich z politowaniem. A po chwili na jego twarzy zagościł uśmiech. Demoniczny uśmiech. - Więc będziecie trenowali za siebie i za nich. Potem im podziękujecie.  A teraz za mną. - powiedział i zaczął iść w stronę lasu.

Edytowano Maj 21, 2016 przez Lucypher

[Szeregowa WW]

- Co?! Ale czemu? - zapytała głośno Emi z wyraźną dezaprobatą. - Law, powiedz mu coś, to nie sprawiedliwe... - mruknęła do chłopaka. - Ja i tak nigdzie nie idę. - oznajmiła i uśmiechnęła się szeroko.

[Lucjan]

Dante użył demonicznej mocy i Emily musiała za nim iść. - Cieszcie się że plecaki nie są duże. - powiedział.

[Mephisto The Undying]

- Ale z jakiej racji do cholery? - zapytał. - Dlaczego mamy cierpieć przez ich nieobecność? - był oburzony. Nawet jeśli to przez niego musieli ćwiczć za dwóch. 

[Lucjan]

Bo oni też mieli ćwiczyć. - powiedział z uśmiechem. 

[Szeregowa WW]

- No to niech sobie przyjdą i poćwiczą, co nam do tego? - jęknęła Emi z niezadowoleniem w głosie.

[Lucjan]

Możecie im podziękować. - powiedział z uśmiechem. Gdy doszli na miejsce zobaczyli cztery plecaki wielkości Dantego i grubości średniego słonia. Ich zadaniem było użyć swych mocy aby wnieść je na plecach do określonego celu. - Będziecie szli za mną aż się nie zatrzymam. - powiedział Dante odpalając papierosa.