W_objęciach_Chrysalis: Nadchodzi ratunek! (by Po prostu Tomek)

[Po prostu Tomek]

Może za mocno zacisnąłem łańcuch. Trudno już, nie ma czego żałować. Zaniosłem małego na łóżko po czym próbowałem ocucić go delikatnie.

[Nightmare]

Nie dawało to efektu, ale dzięki otworzonym szeroko oczom można było wywnioskować jedno: Maluch zemdlał ze strachu.

[Po prostu Tomek]

"Jeszcze mi tu zdechnie, cholera. I jak ja dojdę do Changei?" pomyślałem. Przeszukałem obszar pod kątem butelki z miłością. Nie żałowałem swojej decyzji. Gdyby tak dało się uratować mojego przyjaciela, zrobiłbym to ponownie. I od razu odkryłem nowe zastosowanie łańcucha: smycz-szubienica.

[Nightmare]

Butelka była w twoich jukach. Tymczasem maluch obudził się i potrząsnął łebkiem.

[Po prostu Tomek]

- Pij, dobrze ci zrobi po ostatnich przeżyciach. - rzuciłem Podmieńcowi butelkę. - I dobrze ci radzę, zmień się w coś. Idzie wojna, już ja się o to zatroszczę. - powiedziałem dobitnie.

[Nightmare]

Mały wypił łyka płynu, a na słowa o przemianie wzruszył ramionami.

[Po prostu Tomek]

- Ostrzegałem.

Wyszedłem na ulicę zapoznać się z sytuacją. Każdego napotkanego kuca uprzedzałem o Podmieńcach w mieście, dodatkowo mówiąc o porwanym przyjacielu i innych przypadkach uprowadzeń. O wojsku Celestii i jego misji. Mówiłem, że mogą być wszędzie, że Cadence jest już poinformowana. Odwołałem się do patriotyzmu kryształowych kucy i ich dzielności, nawołując do wyprawy zbrojnej. Powoli zbliżałem się do pałacu.

(Swoją drogą, niezły plot twist z tym Podmieńcem, Nightmare. Gratuluję pomysłu.)

[Nightmare]

(nie wiem, co to "plot twist"

Nagle twoje uszy wychwyciły głosy plotkujących klaczy.

- Naprawdę? Strażnicy Celestii?

- Tak, podobno przeprawiają się przez góry. Widziano ich wczoraj na obrzeżach.

[Po prostu Tomek]

(Niespodziewany zwrot akcji.)

Zelektryzowany wiadomością postanowiłem nie czekać dłużej. "Za długo zwlekałem, chędożony Podmieniec, żeby go cholera."

Wróciłem do hotelu, dokładnie zapakowałem juki i zwinąłem łańcuch.

- Idziemy, zmień się, ale już! - krzyknąłem do małego.

[Nightmare]

Mały zaczął coś syczeć. W końcu nie wytrzymał i chwycił w zęby pióro leżące na biurku. Podsunął pergamin i nabazgrał na nim: "Nie umiem, tak trudno to zrozumieć?!"

[Po prostu Tomek]

- Jakbyś gadał jak wszystkie normalnie istoty, a nie syczał jak wąż, to rozumiałbym lepiej. Ale nieważne. Nie mamy czasu na pierdoły. Owiń się płaszczem i galopem za mną. - powiedziałem spokojnie. Nie chcę teraz stracić przewodnika. - Jeśli boisz się iść do Cadance to wynosimy się z miasta. Do Changei.

Namyśliłem się chwilę. - Pióro i pergamin też weź.

[Nightmare]

Maluch wrzucił atrament, pióro i pergamin do kieszeni i owinął się płaszczem. Wybiegł za tobą z pokoju. Po chwili byliście na zewnątrz.

[Po prostu Tomek]

Rozejrzałem się po ulicy w poszukiwaniu mundurowych.

[Nightmare]

Nikogo nie było, a maluch pokazał góry, a następnie kopytko, jakby miał zegarek.

[Po prostu Tomek]

- Masz rację. Prowadź, w końcu wracasz do domu. - kiwnąłem głową. Udałem się tam, gdzie prowadził Podmieniec.

[Nightmare]

Maluch przebiegł jakiś odcinek od Crystal Empire, a następnie przystawił nosek do śniegu i zaczął węszyć jak piesek.

[Po prostu Tomek]

Patrząc pod nogi i pilnując się, podążam za nim.

[Nightmare]

Po kilku godzinach doszliście do torów kolejowych, które biegły przez góry, znacznie skracając drogę. Maluszek pokazał je i pobiegł wgłąb tunelu kolejowego.

[Po prostu Tomek]

- Kto buduje kolej do Changei? - zastanowiłem się, ostrożnie idąc za Podmieńcem. Szliśmy już od kilku godzin, a źrebak się nawet nie zdyszał. Odporne dziadostwo.

[Nightmare]

Maluch szybko wyjął pergamin i nabazgrał: "To nie do Changei, tylko do Gryfów". Pokazał ci i dalej poszedł po torach.

[Po prostu Tomek]

Wciąż zachowując ostrożność idę za nim. "Oby tylko pociąg nie jechał, tego jeszcze brakowało." Na tę myśl zacząłem rozglądać się za ewentualną drogą w bok, w razie czego.

[Nightmare]

Ściany były gładkie, ale udało wam się wyjść z tunelu bez pociągów. Powoli zapadała noc.

[Po prostu Tomek]

- Wiem czego nie wzięliśmy, a co będzie teraz bardzo potrzebne. Namiot i zapałki. Poszukaj dwóch krzemieni, ja rozejrzę się za drewnem. Tylko najmniej 10 metrów od torów! - pouczałem malucha. Zakrzątnąłem się koło zorganizowania noclegu. Poszukałem drewna na noc. I wciąż starałem się nie puszczać Podmieńca za daleko oraz zachować ostrożność.

[Nightmare]

Drewno było niedaleko, a maluch spojrzał na ciebie jak na dziwadło. Złamał jedną gałązkę z drzewa, a jego róg zajarzył się. Maleńki płomyczek zapalił gałązkę.

[Po prostu Tomek]

- Zapomniałem. Chędożona magia. Oczywiście recepta na wszystko. - wymruczałem do siebie. Odwzajemniłem spojrzenie "jak na dziwadło".

- Co, myślisz, że magia da ci czego zapragniesz? Jako ziemski kucyk nie mogę czarować. - powiedziałem trochę głośniej. - Ucz się życia, młody. Cudów nie ma.

Przygotowałem ognisko, po czym nakazałem małemu je rozpalić. Sam poszukałem krzemieni. Znajdę czy nie, następną czynnością będzie oczyszczenie miejsc do spania ze śniegu. I położenie się spać. Standardowa obserwacja Podmieńca przed zaśnięciem.