W_objęciach_Chrysalis: Nadchodzi ratunek! (by Po prostu Tomek)

[Nightmare]

Podmieńce z dołu rozejrzały się i rozeszły. Klacz ponownie postawiła cię na ziemi, gdy tylko ostatni zniknął za rogiem i odległość zagłuszyła jego kroki.

[Po prostu Tomek]

Bez dalszych ekscesów i prób dorobienia się podążam za nią. Oddycham głęboko coby się uspokoić. Tym razem magii zawdzięczam życie.

[Nightmare]

Nagle zza rogu wypadły dwa Podmieńce w granatowych zbrojach.

- I ja mu mówię: "Ty klacz, czy ogier?" , a on na to "Ja jestem ograczą" Cha, cha, cha! - Podmieńce śmiały się, a ty zauważyłeś lewitujące za nimi butelki cydru.

[Po prostu Tomek]

Kiwnąłem na klacz, po czym starałem się szybko ogłuszyć pijaków.

[Nightmare]

Zanim to zrobiłeś, sami padli na ziemię i zaczęli chrapać. Klacz wzięła butelki cydru i wyrzuciła je przez uchylone okno.

[Po prostu Tomek]

Przestąpiłem nad ciałami i zasuwam powolutku dalej, za klaczą. Postanowiłem nie zwijać już łańcucha, tylko zabezpieczyć by nie hałasował. Bo jak wyleźli zza rogu, to mało zawału nie dostałem.

[Nightmare]

Nagle wydawało ci się, że usłyszałeś głos Dusta. Przed jednymi z bocznych drzwi stali trzej strażnicy.

[Po prostu Tomek]

Zatrzymałem klacz ruchem kopyta i pokazałem boczne drzwi. Delikatnie, jako znak, poruszyłem łańcuchem.

[Nightmare]

Klacz pokręciła głową i wskazała na siebie. Potem powoli przeszła się korytarzem. Przystanęła przed Podmieńcami, zatrzepotała rzęsami i pokiwała kikutem, który służył za ogon. Strażnicy gapili się na nią, a kiedy zniknęła za zakrętem, pobiegli za nią na złamanie karku, podkładając sobie nawzajem kopyta.

[Po prostu Tomek]

"Popęd dopadnie każdego." pomyślałem cynicznie, po czym szybko potruchtałem do drzwi. Sprawdziłem czy są otwarte. Jeżeli tak, ostrożnie wchodzę.

[Nightmare]

Za nimi były schody idące w dół. Tym razem mogłeś być pewien, że usłyszałeś Dusta.

[Po prostu Tomek]

"Wreszcie!" zdążyłem jeszcze wykrzesać ze swojego mózgu zbiegając po schodach. Z radości już wywijałem dziko łańcuchem.

[Nightmare]

Przed tobą były kolejne drzwi. Za nimi wyraźnie słychać było obolałe jęki Dusta. Wydawał głośne krzyki bólu, jakby doznawał najgorszego cierpienia.

[Po prostu Tomek]

Wkraczam wybijając drzwi kopytem. Gotowy na wszelkie niebezpieczeństwa zawinąłem łańcuchem nad głową. Wyobraźnia już podsuwała mi różne okropne sceny.

- Trzymaj się, już idę! - krzyknąłem trochę bez sensu.

[Nightmare]

To co zobaczyłeś, ścisnęło cię za gardło. Dust był w kokonie. Jedynie jego głowa wystawała, oblepiona cienką warstwą zielonej mazi. Ogier ciągle krzyczał z bólu. Na jego sierści pojawiały się już czarne plamy, a niewielkie dziurki były w kopytach. Jedno jego oko było otoczone czarną łatą, grzywa była podziurawiona, zupełnie jak ogon, a z pyszczka wystawały mu malutkie kły.

[Po prostu Tomek]

- Co oni ci zrobili!? - krzyknąłem. Po czym, powstrzymując silny odruch wymiotny zacząłem zdzierać z Golden Dusta kokon. Dosłownie zdzierać. Autentyczne łzy wypełniły moje oczy, przecież był on moim najlepszym, w sumie jedynym przyjacielem. Zakręciło mi się w głowie, rumieniec gniewu wystąpił na twarz.

- Za to, co Podmieńce robią spalenie miasta to mało! Je trzeba na pale ponabijać! Co do jednego! - wrzasnąłem dziko. Potem głos uwiązł mi w gardle, gdy znowu zebrało mi się na wymioty. Metodycznie uwalniałem Dusta.

(Autentycznie to sobie wyobraziłem. Dzięki Nightmare :/ )

[Nightmare]

Kokon nie poddawał się, a od strony schodów słychać było czyjś głos. Głos, który zbliżał się bardzo szybko.

(nie ma za co ^^)

[Po prostu Tomek]

Odwróciłem się z furią w oczach. Schowałem się za framugą, gotów zadać bolesny, przy odrobinie szczęścia śmiertelny cios.

[Nightmare]

Przez drzwi wleciał Podmieniec.

- Mówiłem, że jak się będziesz wiercić, to będzie bolało?! Mówiłem?! Uspokój się! Dostałeś to, na co zasłużyłeś za ostatnie! Królowa tak się o ciebie troszczy, że kazała mi tego użyć. - pokazał dziwny patyk. Wetknął go w kokon. Patyk wszedł jak w masło i dotknął Dusta. Ogier wydał kolejny okrzyk bólu.

- Zamknij się! Mówiłem, co się dzieje, kiedy jesteś zamknięty w połowie! - ponownie dotknął go patykiem. Dust wydał ostatni krzyk bólu i zamilkł, nieprzytomny.

[Po prostu Tomek]

Założyłem Podmieńcowi łańcuch jak garotę i błyskawicznie zacisnąłem. Nie powinien wydać żadnego dźwięku, tym bardziej się ruszyć.

- Niespodzianka, zmiennkoształtny skur***** - wyszeptałem do niego.

[Nightmare]

Patyk wyślizgnął się z kopyt Podmieńca i przejechał po boku Dusta. Jednak ogier nie ocknął się.

[Po prostu Tomek]

Zaciskam pętlę jeszcze bardziej. Wkładam w to całą moją złość. Niech Podmieniec cierpi. Czekam spokojnie aż się udusi.

[Nightmare]

Ciało opadło bezwładnie, zupełnie jak niedawno głowa twojego przyjaciela.

[Po prostu Tomek]

Dla pewności wbiłem jeszcze nóż w domniemane zwłoki, po czym przystąpiłem ponownie do walki z kokonem, właśnie nożem sobie pomagając. Sprawdzam, co to za patyk.

[Nightmare]

Czubek był naładowany dziwną magią, powodującą ból przy dotknięciu. Nagle przez drzwi wbiegł znajomy maluszek, chwycił nóż i odciął płat kokonu. Dziwna maź i Dust wypłynęły na podłogę.