Equestria: Życie w biegu

[inka2001]

Podeszłam do jednego z nich.

- Przepraszam, nie widział pan fioletowo szarego jednorożca?

[Arcybiskup z Canterbury]

- A skąd. Ale mam ładne i niedrogie warzywa, jeśli chciałaby... - nie zdążył dokończyć. Teraz pozostało odwiedzić dom trenera...

[inka2001]

Pobiegłam do niego i głośno zapukałam.

[Arcybiskup z Canterbury]

Odpowiedziała cisza i skrzypienie drzwi, które otworzyły się właściwie... same? Ze środka ziało nienaturalnym chłodem, ciemnością i niebezpieczeństwem...

[inka2001]

Weszłam i nie ukrywam, ze się bałam.

- Trenerze! - Zawołałam.

[Arcybiskup z Canterbury]

Dom był pusty. Panował w nim idealny porządek. Okna były pozasłaniane, a okiennice zamknięte. Skąd brał się chłód? Tuż obok schodów na wyższe piętro w podłodze widoczne było wejście do piwnicy, z odrzuconą do tyłu klapą.

[inka2001]

- Trenerze?! - Krzyknęłam.

[Arcybiskup z Canterbury]

Po zejściu do piwnicy klacz ogarnął chłód, ciemność i zapach stęchlizny, od którego kręciło się w głowie. Na kamiennej podłodze leżało porozrzucanych kilka niezidentyfikowanych przedmiotów. Oczy Ruffian powoli przystosowywały się do ciemności, kiedy z rogu usłyszała stukot kopyt. Czerwone, świecące oczy spojrzały wprost na nią. Czarny kształt kilka razy ją okrążył, po czym wybiegł schodami z piwnicy.

[inka2001]

Przestraszyłam się i ruszyłam za postacią.

- Stój! - Krzyknęłam do postaci.

[Arcybiskup z Canterbury]

Kuc odwrócił się i jeszcze raz popatrzał czerwonymi oczami wprost na Ruffian. - Nie - powiedział cicho i wybiegł. Nie był jednorożcem, co dało się zauważyć, gdy stał pod światło. Mimo to głos wydawał się dziwnie znajomy...

[inka2001]

Goniłam postać.

- Poczekaj!

[Arcybiskup z Canterbury]

Kuc wybiegł na ulicę. Był okryty czarnym płaszczem, a jego twarz zakrywał kaptur. Przez chwilę stał, jakby zastanawiając się, gdzie uciec. Następnie ruszył wolnym krokiem w kierunku lasu.

[inka2001]

Skradałam się jak detektyw. Szłam za kucem.

[Arcybiskup z Canterbury]

W pewnym momencie odwrócił się do Ruffian i znalazł się niebezpiecznie blisko. Mógł w każdej chwili ją obezwładnić, chociaż... Po co miałby robić coś takiego? Stanął tylko i patrzał na nią zimno. Przez kaptur wciąż widać było tylko czerwone oczy, tak, jakby zamiast twarzy miał cień.

[inka2001]

- Kim jesteś? - Spytałam wściekła.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Koszmarem. Zjawą. Potworem spod łóżka. Cieniem. Nazywaj jak chcesz. Nie śledź mnie, źle się to dla ciebie skończy. Wracaj trenować, jak wszystkie inne kuce stąd. Zajmij się codziennością. Tak będzie lepiej - odrzekł. Rubinowe oczy wciąż raziły. gdyby spojrzenie zabijało, Ruffian byłaby martwa.

[inka2001]

- Nie! Co robiłeś u mojego trenera?!

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nie zauważyłaś że twojego trenera już tam nie było? Robiłem, co do mnie należało. - Kuc obrócił się i ruszył w stronę lasu. Mijał kolejne domy, aż dotarł na skraj miasteczka.

[inka2001]

Postanowiłam zatrzymać się bo bieganie za nim nie ma sensu.

[Arcybiskup z Canterbury]

Inne kuce mijały Ruffian, jakby nic się nie stało. A przecież zaginął trener... Gdzie mógł się podziewać? Ten w kapturze na pewno coś wiedział. I ukrywał.

[inka2001]

Smutna wróciłam do domu.

[Arcybiskup z Canterbury]

Na szczęście w domu nic się nie zmieniło. Poza dziwnym uczuciem bycia obserwowanym...

[inka2001]

Wyjrzałam przez okno.

[Arcybiskup z Canterbury]

Ścieżką akurat podążał Violet Shine, wyglądający na nieco zmartwionego i przygaszonego.

[inka2001]

- Coś się stało?